فرزانه بهرامی در وبیناری با عنوان آینده‌نگاری اجتماعی در خصوص اهمیت پیاده‌روی اظهار کرد: هرچه ما بر پیاده‌روی، سلامت و بهداشت عمومی تاکید کنیم، اغراق نکرده‌ایم. زمانی که پیاده‌روی با انتخاب فرد و بدون هیچ اجباری انجام شود، معنا و مفهوم متفاوتی پیدا می‌کند. این امر می‌تواند در سلامت فردی تاثیرگذار باشد اما متاسفانه برای پیاده‌روی فضاهای اندک و محدودی در نظر گرفته می‌شود.
وی در خصوص رابطه بین منظر شهری و تشویق به پیاده‌روی بیان کرد: پیاده‌روی را می‌توان به عنوان وسیله نقلیه در نظر گرفت و مورد بعیدی هم نیست بنابراین برای اینکه مردم را تشویق به پیاده‌روی کنیم لازم است که زیرساخت‌های آن فراهم شود و زیرساخت‌های شهری در این زمینه بسیار مهم و حائز اهمیت است. همچنین باید به این موضوع توجه کنیم که چگونه پیاده‌روی را بخشی از زندگی خود در نظر داشته باشیم.
استادیار رشته طراحی شهری و حمل‌ونقل دانشگاه گرونیگن هلند تصریح کرد: اینکه شهر پیاده‌محور چگونه شهری است باید در مورد آن صحبت‌های زیادی شود اما به طور کلی تنوع کاربری‌ها، کیفیت فضای شهر، تراکم و موارد دیگر در پیاده‌روی تاثیرگذار است و می‌تواند شرایطی را به وجود آورد که مسیر پیاده‌روی جذاب‌تر و خوش کیفیت‌تر باشد.
وی عنوان کرد: اگر تاریخچه آینده‌نگری را نگاه کنیم، ارتباط شهر و سیستم حمل‌ونقل را متوجه می‌شویم زیرا هر دو اولین تصویرهایی هستند که ما از شهر آینده داریم. بنابراین باید این نکته را در نظر بگیریم که شهر آینده ما باید چگونه باشد تا بتوان در آن پیشرفت کرد و مسیری رو به جلو داشت. لازم نیست ما دقیقا مسیری را که اروپایی‌ها یا کشورهای دیگر انجام دادند، طی کنیم بلکه بهتر است این تجربه، پرشی برای بهتر شدن باشد که در اصطلاح به آن جهش قورباغه‌ای می‌گویند.
بهرامی خاطرنشان کرد: برای پیاده‌روی سالم هنوز اول راه استراتژی‌های اروپایی هستیم و شاید به جای اینکه آنها را تکرار کنیم بهتر است برنامه‌های خودمان را داشته باشیم اما متاسفانه ما براساس برنامه‌های آنها رفتار می‌کنیم که به پیاده‌روی در مقیاس کوچک منتهی می‌شود. تصمیم‌گیران شهری ما بدون اینکه سوال کنند اروپایی‌ها در تصمیم و عملکرد خود در این زمینه موفق بودند یا نه، آن را تکرار می‌کنند و به ساخت پل طبیعت یا موارد دیگر می‌پردازند.
وی افزود: به خاطر تجربه‌ای که در زمان کرونا به دست آوردیم شاید تفاوتی در رفتارها به وجود آید و بخش دیگر این است که در بعضی از شهرهای اروپایی بودجه‌ای برای حمل و نقل فعال اختصاص داده شده و به این سمت پیش می‌روند تا بخشی از مسیرهای دوچرخه‌سواری که به صورت موقت ساخته شده بود را دائمی کنند اما در عین حال نمی‌توان خیلی امیدوار بود. بنابراین اهمیت اصلی پیاده‌روی در تکامل با حمل و نقل عمومی محقق می‌شود.
استادیار رشته طراحی شهری و حمل و نقل دانشگاه گرونیگن هلند گفت: عابر پیاده لینک و وصل‌کننده وسیله‌های مختلف است بنابراین حمل‌ونقل فعال به خصوص در شهرهای بزرگ در بسیاری مواقع با حمل‌ونقل عمومی تکامل پیدا می‌کند و تصور می‌کنم که باید به این مسئله فکر کنیم چراکه حمل‌ونقل عمومی در شرایط کرونا بسیار ضربه ذهنی و بدنی دیده و نمی‌توان گفت که در آینده دارای اثرات بسیار مثبتی باشد.
انتهای پیام