برنامه شاد که پلتفرمی برای آموزش مجازی دانش آموزان مدارس است، مانند هر برنامه دیگری دارای مشکلات و ایرادات متعددی است در این گزارش پای صحبت‌های دانش آموزان نشستیم تا مشکلات شاد را بررسی کنیم.

حنانه اکبری دانش آموز کلاس نهم با اشاره به نرم افزار شاد می‌گوید: شاد معضل بزرگ همه دانش‌آموزان است و نمی‌توان گفت تنها چند دانش‌آموز با آن مشکل دارند، در واقع دیگر دانش آموزان درس خواندن را جدی نمی‌گیرند و برخی از دانش آموزان به بهانه اینکه اینترنت ندارند وارد کلاس نمی‌شوند در حالی که همزمان در نرم افزار دیگر در حال چت و گفتگو هستند.

شاد دائم کند و متوقف می‌شود

فاطمه کیانی دانش آموز کلاس نهم با بیان اینکه اغلب کلاس‌های ما در برنامه شاد برگزار می‌شود، می‌گوید: یکی از مشکلات اساسی نرم افزار شاد این است که برنامه دائم کند و متوقف می‌شود و ما مجبور هستیم که چندین بار از برنامه خارج و دوباره وارد شویم تا بتوانیم از نرم افزار استفاده کنیم، برای مثال اگر کلاس ما ساعت ۸ صبح تا ساعت ۱۰ باشد باید چندین بار از نرم افزار خارج شویم تا ساعت ۹ پیام‌های برنامه را دریافت کنیم.

وی ادامه می‌دهد: نرم‌افزار شاد امکانی دارد که معلم می‌تواند در آنجا آزمون ایجاد کند اما چند بار که معلم ما آزمون ایجاد کرد با شروع امتحان نرم افزار متوقف شد و امکان شرکت در آزمون وجود نداشت بنابراین امتحان لغو شد، به همین دلیل معلمان ترجیح می‌دهند که امتحان را در سایت‌های دیگر برگزار کنند.

حنانه اکبری می‌گوید: در زمان امتحانات باید امتحان را در زمان مشخص شده ارسال کنیم اما هنگامی که سنجاق تعبیه شده در پایین گفتگو را می‌زنیم نرم افزار متوقف می‌شود و پیغام «برنامه عمل نمی‌کند» را دریافت می‌کنیم باید از نرم افزار خارج و دوباره وارد شویم، بعد از چندین بار تلاش می‌توانیم عکس یا فیلم را برای معلم ارسال کنیم و همین دیر ارسال کردن باعث ایجاد شائبه تقلب می‌شود.

فاطمه مؤمنی دانش آموز کلاس هفتم بیان می‌کند: سال گذشته ما کلاسی در برنامه شاد نداشتیم و صرفاً معلم‌ها بدون اینکه تدریس کنند از ما تکلیف می‌خواستند، در سال تحصیلی جدید شرایط بهتر است اما مشکلات همچنان باقی است برای مثال ما باید در زمان مشخص حضور خود را در کلاس ثبت کنیم اما اغلب برنامه متوقف می‌شود و بعد از آن معلم امکان ارسال پیام در گروه را می‌بندد و توضیحات خودش را ارائه می‌دهد، بنابراین ما نمی‌توانیم حضور بزنیم و معلم برای ما غیبت رد می‌کند در حالی که ما در کلاس حضور داریم.

امیرحسن شعبانی دانش آموز کلاس دهم نیز به ایسنا می‌گوید: وقتی وارد نرم افزار می‌شویم اغلب بالای نرم‌افزار نوشته است در حال به روزرسانی است، بنابراین چندین بار از نرم افزار خارج می‌شویم و بعد از ورود به نرم افزار پیام‌های زیادی دریافت می‌کنیم.

وی بیان می‌کند: یکی از معلم‌های ما امکان ارسال پیام را بسته است و کلاس را شروع می‌کند و PDF کتاب را دانلود کرده و بر روی آن توضیح می‌دهد بعد از کلیپ از افرادی که آنلاین هستند سؤال می‌پرسد، گاهی پیش می‌آید که برای پرسش و پاسخ معلم با ما تماس می‌گیرد دکمه پاسخگویی کار نمی‌کند، تماس از دست رفته می‌شود و ما نمره منفی دریافت می‌کنیم در حالی که ما تماس را رد نمی‌کنیم.

معلمان سواد رسانه کافی ندارند

فاطمه کیانی بیان می‌کند: معلمان از امکانات کامل نرم افزار اطلاع ندارند و حتی نمی‌دانند که امکان پخش زنده وجود دارد؛ برای دانش آموزان نیز آموزش خاصی در نظر نگرفتند که چگونه باید وارد فضای مجازی شوند و از فضای مجازی استفاده کنند، ما حتی آموزش‌های ابتدایی استفاده از نرم افزار، چگونگی ارسال فایل، دانلود و سایر مسائل را نیز دریافت نکردیم.

حنانه اکبری معتقد است: برخی از معلم‌ها به دلیل سن بالا و عدم آشنایی با تکنولوژی نمی‌توانند به صورت آنلاین تدریس کنند و برخی از آن‌ها توانایی استفاده از نرم‌افزار را ندارند بنابراین نمی‌توانند به خوبی از ظرفیت آموزش آنلاین استفاده کنند.

امیرحسن شعبانی بیان می‌کند: شاید بتوان گفت مشکل اصلی ما «شاد» نیست بلکه معلمان هستند که روش آموزش آنلاین را نمی‌دانند برای مثال از یک تابلو عکس می‌گیرند و بعد از آن با یک صوت توضیح می‌دهند، اغلب معلمان به هیچ وجه نمونه سؤال حل نمی‌کنند در حالی که باید چندین نمونه سؤال ارسال شود تا ما بتوانیم با ما مباحث به خوبی آشنا شویم.

وی اظهار می‌کند: اگر چه شاد مشکلات زیادی دارد اما امکان پخش زنده آن خوب است، می‌توانیم همزمان از معلم سؤال بپرسیم اما معلمان استفاده زیادی از آن نمی‌کنند و فقط یکی از معلمان ما از پخش زنده استفاده می‌کند و سؤالات را به ترتیب پاسخ می‌دهد.

اینترنت شاد رایگان نیست

حنانه اکبری اظهار می‌کند: رایگان بودن اینترنت شاد دروغ بزرگی است چون ما همواره هزینه اینترنت را پرداخت می‌کنیم و معلمان نیز به بهانه کمبود اینترنت برای ما فیلم آموزشی و پست آموزشی نمی‌گذارند و می‌گویند به وسیله صوت باید درس را یاد بگیرید.

وی تصریح می‌کند: گاهی یک معلم با تمام مدرسه کلاس دارد اگر تمام دانش آموزان مدرسه یعنی ۴۰۰ نفر بخواهند به صورت خصوصی پیام بدهند با توجه به اینکه امکان سرعت اینترنت پایین است معلم امکان پاسخگویی به همه را ندارد، معلم‌ها می‌گویند به ما گفتند که ۷۰ درصد کلاس را باید تدریس کنید اما ما می‌خواهیم صددرصد را تدریس کنیم، بنابراین به سرعت صوت و عکس می‌فرستند اگر چه معلمان توضیحات خوبی می‌دهند اما به دلیل زیاد بودن حجم محتوا ما نمی‌توانیم درس را یاد بگیریم.

فاطمه کیانی نیز تأکید می‌کند: اغلب معلم‌ها برای تدریس خودشان کلیپ آماده نمی‌کنند و از کلیپ‌های موجود در فضای مجازی استفاده می‌کنند و اجازه پرسش و پاسخ به ما نمی‌دهند درحالی‌که اغلب دانش‌آموزان سؤال دارند.

فاطمه مؤمنی نیز می‌گوید: مشکل اصلی ما این است که معلمان انگیزه برای تدریس ندارند و اغلب می‌گویند حقوق کمی که دریافت می‌کنند صرفاً هزینه اینترنت می‌شود.

وی تأکید می‌کند: برای امتحان معلم ۲۰ سؤال برای ۲۵ دقیقه می‌دهد در حالی که نوشتن آن‌ها همان قدر زمان می‌برد و دیگر فرصت پاسخ دادن به سؤالات را نمی‌دهد، برخی از معلمان اجازه پرسش و پاسخ نمی‌دهند و می‌گویند اگر در صفحه شخصی معلم پرسش و پاسخ صورت بگیرد نمره منفی دریافت می‌کنید، همچنین برنامه‌ریزی مناسبی برای کلاس وجود ندارد و برخی خارج از ساعت درسی کلاس برگزار می‌کند.

امیرحسن شعبانی نیز بیان می‌کند: مشکل ما مانند این است که انگار یک خلبان غیرحرفه‌ای کنترل یک هواپیما را به دست می‌گیرد بنابراین امکان سقوط وجود دارد اگر ما سریعترین اینترنت دنیا و امکانات را داشته باشیم باز هم وضعیت همینطور است چرا که معلم‌ها به آموزش آنلاین اشراف ندارند و آنچه دارای اهمیت است نحوه تدریس معلمان است.

درس‌های عملی را نباید آنلاین برگزار کنیم

امیرحسن شعبانی تصریح می‌کند: پیشنهاد من این است که برای درس‌های سخت مثل ریاضی و فیزیک آموزش و پرورش شرایطی را فراهم آورد که کلاس به صورت حضوری برگزار شود، درس‌های عمومی را خودمان می‌خوانیم اما درس‌های تخصصی نیاز است که معلم به صورت تخصصی با ما کار کند.

وی می‌گوید: یکی از مشکلات اساسی ما دروس عملی مانند ورزش است مثلاً معلم می‌گوید باید درازنشست بزنید و فیلم بگیرید ارسال کنید در حالی که اعضای خانواده باید حداقل سه نفر باشند که بتوانند یکی پای فرد را بگیرد و یکی فیلم بگیرد و ارسال کنیم، مثلاً می‌گوید مانع بگذارید و دریبل بزنید و برای من فیلم بفرستید در حالی که ممکن است کسی در منزل این امکان را نداشته باشد.

حنانه اکبری نیز می‌گوید: برخی از درس‌ها مانند ورزش نباید آنلاین برگزار شود مثلاً ما به عنوان دختر نمی‌توانیم از خودمان حین ورزش تصویر بگیریم و در فضای مجازی ارسال کنیم، ما حتی در برنامه شاد مجبور هستیم در برنامه صبحگاه مدرسه شرکت کنیم.

فاطمه کیانی می‌گوید: برخی خانواده‌ها چند دانش آموز و تنها یک گوشی دارند، اگر چه همه این‌ها می‌توانند در شاد یک نام کاربری داشته باشند اما اگر کلاس همزمان برگزار شود نمی‌توانند در کلاس حاضر شوند و نیاز است که برای هر فرد یک گوشی تهیه شود.

انتهای پیام