خودش می‌گوید: با همسرم اختلاف داشتیم و با داشتن سه فرزند از هم جدا شدیم. چون همسرم به خانه پدرش برگشت و امکان نگهداری از بچه‌ها را نداشت، حضانت آنها را بر عهده گرفتم. رنج دوری از همسرم، مسئولیت نگهداری از سه کودک و فشار زندگی مرا آشفته و بی‌طاقت کرده بود. شش ماه از جدایی همسرم می‌گذشت و قرار بود سازش کنیم که به خاطر اختلاف حساب با دوستم درگیر شدم و با عصبانیت مغازه اش را آتش زدم. اما تازه دامادی که در طبقه چهارم همان ساختمان زندگی می کرد و مبتلا به آسم بود، بر اثر دود ناشی از آتش سوزی دچار خفگی شد و جان باخت به همین دلیل به اتهام قتل غیرعمد مردی که نمی‌شناختم، بازداشت و سرانجام به تحمل پنج سال زندان و پرداخت ۳۸۰ میلیون تومان دیه به اولیای دم محکوم شدم.
به گزارش ایسنا از البرز، وی اضافه کرد: با توجه به محدودیت‌های قانونی ستاد دیه و انجمن حمایت از زندانیان بر اساس مقررات به دلیل عمدی بودن جرم( ایجاد حریق عمدی) امیدی برای رهایی نداشتم تا اینکه یک زوج نیکوکار البرزی به نام «ر.ف» و همسرش سیده «م.ح» که پیش از این نیز بارها برای آزادی زندانیان بدهکار پیشقدم شده‌اند و هر سال آزادی زندانیان بدهکار را در ماه محرم تقدیم به امام حسین (ع) و شهدای کربلا می‌کنند، پس از اطلاع از سرنوشتم، مرا در فهرست زندانیان بدهکار قرار دادند و با پرداخت دیه به اولیای دم آزادی‌ام را به پیشگاه سرور آزادگی هدیه کردند.
«ر. ف»، نیکوکار البرزی که آزادی بیش از هزار و ۳۰۰ زندانی را در کارنامه زندگیش دارد، اظهار کرد: آرامش این مرد در کنار فرزندانش، شکرانه نعمتی است که خداوند در اختیارم قرار داده و خوشحالم که بر من منت گذاشت و مرا شایسته این کار بزرگ دانست.
وی تاکید کرد: قطعا لطف خداوند، پذیرش توبه و حرمت آبروی یک مومن موجب مستجاب شدن دعاهای یک مرد زندانی و فراهم شدن مقدمات آزادیش است. اگرنه چگونه می‌شود باور کرد که داستان زندگی یک انسان گرفتار یا نیازمند از راه‌های دور و از کنج سلول عبور کند و قلب مهربانی را بشکافد تا بی‌آنکه بشناسیم، برای کمک و حمایت از او پیشقدم شویم؟
«ر.ف» در پایان با بیان اینکه با همراهی همسرش و بخشش بخشی از اموال خود موسسه «فردوس برین» را برای رفع گرفتاری نیازمندان و درماندگان راه اندازی کرده‌اند، افزود: نمی‌توان بدون کمک به گرفتاران و نیازمندان، زندگی بی‌دغدغه‌ای داشت. خدا را شاکرم که شهامت بخشش را در وجودم نهادینه کرد که با انفاق اموالم، بر لب‌های غمگین مردم گرفتار، لبخندی بنشانم.
انتهای پیام