به گزارش ایسنا به نقل از رویترز، در آن زمان اعلام شد شورشیان به ۳۰ پاسگاه پلیس و یک مقر ارتش در ایالت راخین حمله کردند و به گفته ارتش و دولت، دست‌کم ۱۲ تن از نیروهای امنیتی کشته شدند.

ارتش میانمار بلافاصله با دستاویز قرار دادن چنین حمله‌ای، با یک سرکوب شدید به مناطق روهینجایی وارد شد و ۷۳۰ هزار روستایی را وادار کرد به بنگلادش بگریزند؛ جایی که در کمپ‌ها مستقر شدند.

محققان سازمان ملل بعدها نتیجه گرفتند که عملیات نظامی میانمار با "قصد نسل‌کشی" انجام شده است، در حالی که میانمار این موضوع را انکار کرد و گفت قصد ارتش مبارزه با "شورشیان" بوده است.

کسانی که به بنگلادش وارد شدند، به بیش از ۲۰۰ هزار روهینجایی که از پیش‌تر آنجا بودند، پیوستند؛ کسانی که پیش‌تر از خشونت گریخته بودند و اکثراً در کمپ ساکن بوده و به دنبال منابعی در یکی از فقیرترین مناطق آسیا بودند.

بنگلادش و میانمار توافق کرده‌اند که بازگشت پناهندگان را تکمیل کنند، اما تلاش‌ها برای بازگرداندن پناهجویان به میهن بی‌نتیجه مانده؛ چرا که آن‌ها از ترس خشونت بیشتر، از بازگشت به میانمار خودداری می‌کنند.

انتهای پیام