به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه واشنگتن پست، گروه‌های حقوق بشری می‌گویند، رها کردن و تنها گذاشتن کودکان خانواده‌های داعشی در اردوگاه‌های سوری خطر تلقین ایدئولوژی داعشی به آنها را افزایش می‌دهد که به صورت گسترده در این اردوگاه‌ها وجود دارد و می‌تواند نسل جدیدی از شبه نظامیان خشونت‌طلب را ایجاد کند.
گروه بین المللی بحران در گزارشی آورده است، کودکان در این اردوگاه‌ها فاقد آموزش و مراقبت‌های بهداشتی کامل هستند و اغلب با کمبود مواد غذایی و آب پاکیزه روبرو هستند. بیماری‌های عفونی در این اردوگاه‌ها شایع است و باعث می‌شود تا هر ماه ده‌ها تن جان خود را از دست بدهند. همچنین نگرانی فزاینده‌ای درباره مرگ‌های ناشی از کروناویروس وجود دارد اما موارد تایید شده به دلیل عدم وجود کیت‌های آزمایش این بیماری ثبت نشده است.
یاسمین احمد، مدیر اجرایی گروه حمایتی موسوم به "حقوق و امنیت بین‌الملل" می‌گوید، برخی از کودکان برای چندین سال است که در این اردوگاه‌ها ساکن هستند و دست کم ۹ کودک با والدین اروپایی در سال‌های اخیر به دلایلی که قابل پیشگیری بود، جان باختند.
برخی از کشورها بسیاری از این کودکان را پذیرفته‌اند. روسیه، کوزوو، ترکیه، ازبکستان و قزاقستان هر کدام بیش از ۱۰۰ زن و کودک را پذیرفته‌اند. اما بسیاری از کشورهای غربی در انجام این کار تعلل کرده‌اند و موانعی چون مشکل در تایید والدین، خطر اعزام دیپلمات‌ها به یک منطقه جنگی و عدم جدایی فرزندان از مادرانشان را دلیل این کار دانسته‌اند؛ این کشورها نمی‌خواهند مادران این کودکان را بپذیرند.
وقتی داعش در سال ۲۰۱۴ منطقه مرزی بین عراق و سوریه را تصرف کرد، ده‌ها هزار وابسته داعشی از سراسر جهان به این منطقه سرازیر شدند که شامل بسیاری از غربی‌ها می‌شد که کودکانشان را هم با خود آوردند یا پس از رسیدن، فرزندانشان به دنیا آمدند.
آنهایی که پس از کمپین نظامی علیه داعش زنده ماندند، بازداشت شدند. مردان را به زندان بردند و زنان و کودکانشان را به اردوگاه‌ها.
در حالیکه بازگرداندن بزرگسالان سوالاتی را درباره میزان مجرمیت و خطرناک بودنشان مطرح کرد، یک شبکه از فعالان، وکلا و وابستگان در اروپا و آمریکای شمالی به دولت‌هایشان تاکید کردند تا کودکان را برگردانند و این بحث را پیش کشیدند که آنها انتخاب نکردند که به سوریه بروند و نباید بابت گناهان والدینشان زجر بکشند. اما حامیان و مدافعان این ایده اغلب به دلیل اینکه دولت‌ها نمی‌خواهند با والدین این کودکان رو در رو شوند، دسترسی محدودی به آنها دارند.
"تیگه تریر"، وکیل حقوق بشر در کپنهاگ، دانمارک که با این سیاست مخالف است و برای بازگرداندن کودکان دانمارکی تلاش می‌کند، گفت: یکسری بحث وجود دارد که کودکان را نباید مقصر دانست اما ما به این دلیل نمی‌توانیم به آنها کمک کنیم که مادر یا یک پدر وجود دارد و تاکید می‌کند که باید به فرزندانش محلق شود. با وجود این اختلافات و مشکلات، ۲۰ کشور برخی از کودکان را برگردانده‌اند. آمریکا ۱۵ کودک را برگردانده است.
وی ادامه داد، ۲۶ کودک کانادایی در شمال شرق سوریه گیر افتاده‌اند که بیشتر آنها شش سال یا کمتر هستند.
سایر کشورها از رویکرد مورد به مورد تبعیت می‌کنند به این معنا که اولویت را به کودکان بیمار داده‌اند، چون دولت‌ها نمی‌خواهند آنها در این اردوگاه‌ها بمیرند. البته در این نوع رویکرد، کودکان سالم یا آنهایی که والدینشان هنوز زنده هستند، جایی ندارند.
مساله بازگرداندن کودکان داعشی به ویژه در فرانسه بسیار سر و صدا کرده چون اکثریت مردم این کشور علیه بازگرداندن شبه نظامیان و خانواده‌های آنها هستند. از ۳۰۰ کودک با والدین فرانسوی در اردوگاه‌های سوریه، تنها ۱۸ تن بازگردانده شده‌اند.
نیروهای کرد که مدیریت این اردوگاه‌ها را برعهده دارند، خواستار برگرانده شدن تمامی خارجی‌ها شده‌اند و می‌گویند، آنها نمی‌توانند این افراد را برای مدت نامحدود در یک منطقه بی ثبات در بازداشت نگه دارند. اما دولت فرانسه این زنان که به داعش ملحق شدند را شبه نظامیانی می‌داند که باید در همان کشورهایی که مرتکب جرم شدند یعنی سوریه یا عراق، محاکمه شوند؛ سیاستی که گزینه‌های کمی را برای برخی از خانواده‌های فرانسوی برجای گذاشته است.
انتهای پیام