بر اساس این پژوهش: «جنگ و صلح، تاریخی بسیار طولانی به درازای زندگی بشریت دارد. فارغ از تلاش‌های علمی برای تبیین مفهومی جنگ عادلانه و قانونگذاری‌های بین‌المللی برای تعیین محدودیت و مشروعیت آن، پدیده جنگ همواره ناخوشایند بوده است. از این رو، همواره تلاش شده است تا راه‌های دستیابی به صلح فراگیر و عادلانه فراروی دولت‌ها و ملت‌ها قرار گیرد».
امروزه صلح مفهوم گسترده‌تری دارد که موارد مختلف امنیتی را شامل می‌شود
در این پژوهش آمده است: «صلح در لغت به معنای سازش کردن و آشتی و تراضی میان متنازعین است. از صلح تعریف‌های مختلفی وجود دارد؛ از جمله صلح مساوی است با فقدان جنگ. اما امروزه با دیدی همه جانبه صلح به معنای فقدان جنگ نیست، بلکه مفهوم گسترده‌تری دارد که شامل موارد مختلف امنیتی(از جمله اقتصادی، سیاسی، نظامی، اجتماعی و زیست محیطی) است».
زنان به عنوان جمعیت فعال، در پیشرفت و توسعه همه جانبه هر کشوری تأثیر مستقیمی دارند
در این مقاله بیان شده است: «در جهان امروز که هر کشوری باید با حداکثر توان خود برای رشد و توسعه با دیگر کشورها رقابت کند، به زنان به عنوان نیمی از جمعیت نمی‌توان بی‌توجه ماند. آنان یکی از سرمایه‌های با ارزش در هر کشور به ویژه در کشورهای در حال توسعه هستند. زنان به عنوان جمعیت فعال، در پیشرفت و توسعه همه جانبه هر کشوری تأثیری مستقیمی دارند و راهبردهای هر جامعه توسعه یافته‌ای باید بر مبنای مشارکت فعال زنان در امور اقتصادی، سیاسی و اجتماعی پایه ریزی شود.
در اغلـب جنگ‌هـا، حـدود ۹۰ درصـد تلفـات از غیرنظامیـان اسـت و بسـیاری از آنـان را زنـان و کـودکان تشـکیل می‌دهنـد. از همیـن رو، سـازمان ملـل متحـد از بـدو تأسـیس تاکنـون توجـه فراوانـی بـه وضعیـت زنـان در جنـگ و نیـز فعـال سـازی جایـگاه آنـان در فرآینـد صلح داشـته اسـت. برخـی از اقدامات سـازمان ملل عبـارت اسـت از: تأسـیس کمیسـیون منزلـت زنـان در ۱۹۴۶، سال بین‌المللـی زنان در ۱۹۷۵،کنفرانـس زنـان در مکزیـک، نامگـذاری دهـه زنـان در سـازمان ملـل در خلال سـال‌های ۱۹۸۵-۱۹۷۵، برگـزاری کنفرانس زنان در کپنهاک در سـال ۱۹۸۰، برگـزاری کنفرانـس زنـان در نایروبی در سـال ۱۹۸۵، برگزاری کنفرانس حقوق بشـر در ویـن در سـال ۱۹۹۳، برگـزاری کنفرانس پکن در سـال ۱۹۹۵، برگزاری کنفرانس پکـن+۵ در سـال ۲۰۰۰، بسـیاری دیگـر از این مـوارد را می‌توان یافت کـه حاکی از توجـه بـه زنـان در پـس از جنـگ جهانـی دوم و بـه ویـژه پـس از پایان جنگ سـرد اسـت».
بر اساس نتایج: «توجه به آثار متفاوت جنگ‌ها بر زنان، سبب شده است اقداماتی در زمینه بین‌المللی در رابطه با موضوع زنان، صلح و امنیت بین‌المللی انجام گیرد. حضور نیروهای زن حافظ صلح به هنگام اجرای عملیات حفظ صلح یک نیاز مبرم و اساسی است. در بسیاری موارد می‌توانند وظایف و مأموریت‌های نیروهای حافظ صلح نظیر کمک‌های روان درمانی و جمع‌آوری اطلاعات در زمینه قربانیان خشونت جنسی و فیزیکی، همکاری با زندانیان زن، استقرار مجدد آرامش و برگرداندن زنان درگیر در مناقشات و درگیری‌های بین‌المللی به زندگی شخصیشان را با کیفیت بهتری انجام دهند. تا کنون ۸ درصد از نیروهای نظامی حافظ صلح را زنان تشکیل داده‌اند».
زنان رفتارهای صلح طلبانه‌تری در جامعه از خود نشان می‌دهند
این مقاله نشان داده است: «اگرچه شکاف عمیقی میان دیدگاه صلح طلبانه زنان و مردان وجود ندارد اما زنان صلح طلبتر هستند. زنان موجوداتی عاطفی هستند و در نتیجه به اخلاق مراقبت و اخلاق مسئولیت توجه می‌کنند ولی مردان به اخلاق عدالت یا اخلاق مبتنی بر حقوق توجه می‌کنند. برای زنان حفظ حیات یک اصل است و صلح طلبی آنها از این مورد نشأت می‌گیرد و آن دسته از فضائل مدنی که با فعالیت و ارزش‌های زنان پیوند دارد به پیشرفت صلح کمک می‌کنند».
زنان در زمینه صلح همواره نقش برجسته‌ای بر عهده داشته‌اند
بر اساس این مقاله: «اقدامات زنان در جهت استقرار و استمرار صلح در سطح جامعه جهانی نشان داده است، زنان در زمینه صلح همواره نقش برجسته‌ای بر عهده داشته و میزان اثرگذاری زنان مشروط به مشارکت فراگیر زنان از لحاظ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. برای رسیدن به صلح پایدار، مشارکت فزاینده زنان بسیار تعیین کننده است».
منابع:
*صبوری، ض.ا و دیگران. (۱۳۹۱). «چالش‌های نهاد زنان ملل متحد در ایجاد صلح پایدار». فصلنامه پژوهش‌های روابط بین‌الملل. شماره ۵. صص: ۱۹۲-۱۶۶.
*عباس زاده فتح آبادی، م.ع و دیگران. (۱۳۹۷). «نقش زنان در فرایندهای مربوط به صلح در عصر جهانی شدن (مورد مطالعه: افغانستان). فصلنامه سپهر سیاست. شماره ۱۵. صص: ۱۹۸-۱۷۳.
*شادمانی،م. (۱۳۹۵). «درآمدی بر نقش زنان در مخاصمات و استقرار صلح». فصلنامه مطالعاتی صیانت از حقوق زنان. شماره ۴. صص: ۸۶-۷۱.
*پورمهدی،ب.ع. (۱۳۹۴). «صلح پایدار و عدالت سیاسی جهانی». نشریه سیاست جهانی. شماره . صص: ۶۳-۳۹.
انتهای پیام