به گزارش هلث، حداقل 83 تولیدکننده واکسن در مورد اینکه چه شرکتی اولین واکسن این بیماری را به بازار عرضه کند و بیشترین تولید واکسن را داشته باشد با یکدیگر رقابت می‌کنند. روش Transalgae روشی منحصربه‌فرد برای مقابله با مشکلات تولید واکسن و کمبود در زمینه‌های مختلف برای عرضه عمومی آن است. در این روش یک قطعه از پروتئین سنبله ویروسی در جلبک‌های خاص علاقه‌مند به سنبله ویروسی قرار می‌گیرد، سپس جلبک آنها را تکثیر و یک قرص جلبک به همراه واکسن داخل آن تحویل می‌دهد.
درواقع از جلبک اصلاح‌شده ژنتیکی برای تولید پروتئین سنبله با یک پوشش طبیعی استفاده‌شده است. علت تزریق انسولین و یا واکسن تزریقی برای مقابله با کووید-19 محافظت از پروتئین در برابر اسید معده است. جلبک‌ها نه‌تنها از پروتئین محافظت می‌کنند بلکه واکسن نیز ایجاد می‌کنند.
مزایای استفاده از واکسن‌های خوراکی
افراد خوردن دارو را به تزریق دارو ترجیح می‌دهند.
نیازی به پرستار یا پزشک متخصص برای تزریق نیست.
بدن ما هرروز میزبان انواع بسیاری از باکتری‌ها و ویروس‌هاست و سیستم گوارشی ما آنها را از بین می‌برد و تزریق واکسن به‌طور غیرعمدی ممکن است موجب آلودگی فرد شود.
سلول‌های جلبک، به باکتری‌ها و ویروس‌های پستانداران علاقه‌ای ندارد اما واکسن‌ها از سلول‌های پستانداران برای تکثیر استفاده می‌کنند و این باکتری‌ها برای انسان خطرناک هستند.
کشورهای فقیر از قابلیت‌های خنک‌کننده برای انتقال و نگهداری واکسن‌ها محروم هستند و کمبود متخصصین آموزش‌دیده مراقبت‌های بهداشتی دارند به همین دلیل، واکسن خوراکی کارایی بیشتری دارد.
مزیت نهایی مربوط به روش واکسیناسیون است. در روش استفاده از جلبک از ویروس کاملا مرده یا ویروس ضعیف زنده استفاده نمی‌شود و از بخشی از پروتئین سنبله و قرار دادن آن در جلبک‌ها برای تولید آنتی‌بادی و پاسخ ایمنی استفاده می‌شود که ایمنی بیشتری دارد.
چگونه از جلبک در واکسن استفاده شود؟
در این روش از ژنوم توالی ویروس ایجادکننده بیماری کووید-19 استفاده‌شده است. فهرستی در مورد توالی اسیدهای آمینه آن وجود دارد که شامل 22 اسیدآمینه مختلف است که برای ساختن کل پروتئین‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند. البته قبل از توالی اسیدهای آمینه، جفت پایه‌هایی هستند که DNA ویروس را تشکیل می‌دهند. محققان این تحقیق، یک بخش از یکی از ژن‌های ذکرشده در بالا را انتخاب کردند و به نظر آنان این ژن بهترین واکنش ایمنی در انسان را ایجاد می‌کند.
برای اینکه جلبک‌ها به پروتئین سنبله علاقه‌مند شوند، از جدول کدون خود جلبک استفاده شد. کدون یک گروه‌بندی 3 جفت پایه‌ای است که خواستار یکی از 22 اسیدآمینه هستند. به این جفت پایه‌های برای ایجاد علاقه به پروتئین سنبله ویروس یک تقویت‌کننده اضافه‌شد تا مشخص شود جلبک چند بار پروتئین سنبله ایجاد می‌کند. همچنین یک نشانگر برای شناسایی جلبک اصلاح شده نیز افزوده شد.
سپس توالی DNA سنتز شد و از PCR ماشین برای چند برابر کردن توالی به میزان چندین میلیون بار استفاده شد. این گروه توالی DNA را به میلیون‌ها سلول جلبک که بر روی صفحات گسترده شده بودند، افزودند.
بعد از شناسایی جلبک اصلاح شده بر اساس آنچه در بالا ذکر شد، جلبک‌های انتخابی در ظروف پتری برای رشد قرار می‌گیرند. زمانی که بزرگی آنها برای اهداف کافی بود سنبله پروتئینی کروناویروس به آن داده تا پادتن‌های مفید در آن ایجاد شود.
بعد از پرورش جلبک در ظرف تخمیر، جلبک‌های اصلاح‌شده با این روش به موش‌ها داده و نتایج موفقیت‌آمیزی در ایمن‌سازی بدن آنها حاصل شد. پیش‌ازاین نیز این گروه از روش فوق بر روی دیگر حیوانات استفاده کرده بودند.
این گروه امیدوارند هر چه زودتر این روش در مورد انسان نیز مورد آزمایش قرار گیرد و برای رسیدن به این هدف نیازمند تحقیقات بیشتر در مورد میزان استفاده از سنبله پروتئین و واکنش سیستم ایمنی انسان به جلبک است.
یکی از مزایای ویژه استفاده از جلبک‌ها این است که آنها هرروز دو برابر می‌شوند. دو برابر شدن روزانه به‌علاوه رشد اصلاح‌شده در ظرف تخمیر نشان می‌دهد که این واکسن بسیار اقتصادی است، چون بیشتر شرکت‌های داروسازی دارای تجهیزات تخمیر هستند.
در حال حاضر این گروه مشغول واردکردن ژن به جلبک‌ها هستند و سپس مراحل ذکرشده در بالا را ادامه خواهند داد.
واکسن‌های خوراکی آنفلوانزا
واکسن‌های آنفلوانزا کارایی چندانی ندارند اما هرساله تزریق می‌شوند و این ویژگی باعث شده افراد علاقه چندانی به تزریق آنها نداشته باشند و مصرف داروی خوراکی را ترجیح دهند.
اگر واکسن خوراکی مبتنی بر جلبک‌ها کارایی داشته باشد این روش برای آنفلوانزا نیز کارایی خواهد داشت و به‌راحتی و به میزان لازم در دسترس عموم قرار خواهد گرفت.
انتهای پیام