این مدرس بازیگری در گفتگو با ایسنا ادامه داد: نشستن و منتظر تغییر شرایط ماندن، برایم سخت بود. پس تصمیم گرفتم کلاس‌های آموزشی‌ام را در فضای مجازی برگزار کنم.
صلاحی که مدت‌هاست مشغول آموزش بازیگری در دانشکده‌ها و موسسات هنری است، درباره برگزاری اولین سمینار مجازی آموزش بازیگری توضیح داد: وقتی کرونا و تعطیلی و قرنطینه پیش آمد، کلاس‌های بازیگری تعطیل شد. یک هفته درگیر این موضوع بودم که چه باید کرد. آیا قرار است همه چیز به سکون برسد ولی بعد تصمیم گرفتم در فضای مجازی کتاب و فیلم و سریال معرفی کنم .
او اضافه کرد: از سوی دیگر برای حفظ ارتباط با هنرجویان و دانشجویانم گروه‌هایی در فضای مجازی تشکیل دادم . بتدریج به ایده کلاس‌های مجازی رسیدم. هر چند لازمه کلاس بازیگری، آموزش عملی و در کنار هم بودن است ولی می‌شود بخش‌هایی را هم به صورت مجازی برگزار کرد. مانند اتود زدن هنرجویان و تحلیل و سر و سامان دادن به آن.
صلاحی پس از رسیدن به این ایده با تیمی صحبت کرد و آنان پیشنهادی جالب برایش داشتند.
او ادامه داد: پیشنهاد آنان برگزاری سمینار بود که درواقع سمینار ویدیویی است، این موضوع برای خودم هم تازگی داشت و تلاش کردیم آن را با شرایط استاندارد برگزار کنیم.
به گفته این بازیگردان سینما و تلویزیون، این تجربه، اولین سمینار مجازی بازیگری و در واقع تولید برنامه است.
صلاحی خاطرنشان کرد: اولین وبینار (سمینار ویدیویی) را با اطلاع‌رسانی در صفحه شخصی خودم برگزار کردم. در یک ویدیو توضیح کاملی دادم که می‌خواهم چه کنم. هنرجویان و دانشجویان خودم همراه با شرکت‌کنندگانی از رشت، اردبیل، بوشهر، شیراز، ساری و ... در این سمینار شرکت کردند که برایم بسیار شوق‌انگیز بود و بازخوردهای بسیار خوبی گرفتم و پیشنهاد ادامه دوره مطرح شد.
او که تاکنون سه سمینار بازیگری برگزار کرده است، افزود: متنی را همراه با یکسری دستور اجرایی در اختیار هنرجویان قرار دادم و از آنان خواستم آن را بازی کنند و از خودشان فیلم بگیرند و بفرستند. بعد از دیدن فیلم‌ها، شروع به بررسی کردم.
صلاحی درباره ادامه این تجربه توضیح داد: در جلسه دوم افراد تازه‌ای اضافه شدند از جمله یک هنرجوی ایرانی مقیم آمریکا . ابتدا نکات آموزشی مشترک را توضیح دادم و بعد رفع اشکال کردم. در وبینار سوم هنرجویان را محدودتر و شرایط را سخت‌تر کردم که بتوان بازی‌های بهتری از آنان دید.
بازیگردان فیلم‌های «سیانور» و «دارکوب»
با ابراز خرسندی از این تجربه گفت: تاکنون سه سمینار برگزار کرده‌ام و هر یک با استقبال بیشتری رو به رو شده‌اند. برای من خوشحال‌کننده است که به این شیوه هم می‌توان کار کرد. دیده‌ام دیگر همکارانم هم برنامه‌های دیگری دارند ولی تلاشم این است که تخصصی باشد و در همین زمینه دست به کار تولیدی زده‌ام تا همه چیز اصولی‌تر پیش برود.
صلاحی که از حضور هنرجویان دیگر شهرها در این تجربه بسیار خوشنود است، ادامه داد: همیشه این مساله را داشته و دارم که همه امکانات فرهنگی نباید در تهران متمرکز شود. اتفاق جالب در این برنامه این است که ۷۰ درصد شرکت‌کنندگان از دیگر شهرها بودند. همیشه دوست داشته‌ام در شهرهای دیگر هم کلاس آموزشی برگزار کنم و استاد پروازی اصفهان هستم ولی این تجربه برای خودم بسیار شوق‌انگیز است.
او که تصمیم دارد اول اردیبهشت سمینار چهارم را برگزار کند، افزود: حتی بعد از تمام شدن این شرایط، این شیوه را ادامه خواهم داد چون حس خوبی دارم که دست کم می‌توانم برای مشتاقان تئاتر در دیگر شهرها قدمی بردارم.
صلاحی که معتقد است می‌توان از امکانات فضای مجازی به شکلی درست بهره‌مند شد، اضافه کرد: این روزها بسیاری از مردم به نمایش خانگی فیلم یا حتی کنسرت‌های موسیقی و نمایش‌های آنلاین روی آورده‌اند. به هر حال بخش زیادی از زمان افراد در گوشی موبایل می‌گذرد. نگاه ما هم باید به این موضوع تخصصی‌تر شود . این گام اولیه هم برای من خوب است و هم علاقه‌مندان . طبیعتا ایراداتی دارد که به تجربه رفع می‌کنیم.
بازیگردان سریال‌های «پرده نشین» و «گلشیفته» متذکر شد: هرچند به کلاس‌های بازیگری حضوری خیلی معتقدم و دوست دارم هنرجویم رو به رویم باشد اما دو سالی می‌شود در دنیا یکسری از هنرمندان مانند کریستوفر نولان یا داستین هافمن یا خانم سوسن تسلیمی کلاس‌های مجازی برگزار و سلسله تجربیات بازیگری‌شان ار ارایه می‌کنند. همه اینها اتفاقات خوبی است.
او تاکید کرد: باید بپذیریم در دنیایی به سر می‌بریم که خیلی به هم نزدیک شده‌ایم و این اتفاق خوبی است. می‌شود فقط بر معایب فضای مجازی تمرکز کنیم و به آن معترض باشیم ولی می‌توانیم مزیت‌هایش را انتخاب و در آن فرهنگ‌سازی کنیم.
به باور این هنرمند، وظیفه متخصصان ارتقای سطح علمی فضای مجازی و فرهنگ‌سازی در آن است: اگر همه متخصصان از فضای مجازی کنار بکشند، عرصه برای مطالب غیرعلمی، غیر تخصصی و زرد باز می‌شود.
علی صلاحی در پایان گفت: خوشحالم در دوره کرونا، بسیاری، سراغ کتاب‌خوانی رفتند و حتی رمان‌های هزار صفحه‌ای خواندند. در کشوری که سرانه مطالعه روزانه‌اش دو دقیقه است، به اندازه یک سال کتاب خوانده شده. حتی اگر بخشی از اینها ادا و اطوار باشد، باز هم ژست خوبی است که مثلا کسی بگوید «ابله» داستایوسکی را خوانده است. همین که پرسش‌های زیادی درباره کتاب، فیلم و سریال می‌شود، خیلی امیدبخش است.
انتهای پیام