از دهه ۱۳۴۰ هجری شمسی روند درختکاری در خیابان ولیعصر تهران اوج گرفت. یکی از دلایل این اتفاقِ سبز، تلاش‌های فردی بود به نام «سیدعقیل سادات». سیدعقیل سفارش مدیران شهری وقت را می‌گرفت و درختان مورد نیاز - عمدتاً چنار و مقداری هم نارون - را جور می‌کرد و در سبز شدن خیابانی که هنوز هم بخش‌هایی از آن چشم‌نواز باقی مانده نقشی کم‌نظیر داشت. آن زمان فرزند سیدعقیل هم همراهش بود و راه و چاه را از پدر یاد گرفت. حالا خودِ سیدعباس مردی پا به سن گذاشته است و از خاطرات خودش، پدرش و درختانشان می‌گوید.