پیش از ظهر یکی از روزهای نیمۀ اسفندماه، خیابان‌های مرکزی شهر اصفهان نسبت به هر سال خلوت و ترافیک روان‌تر است. بیمارستان خورشید، در منطقۀ مرکزی شهر و یکی از نخستین بیمارستان‌هایی بود که از همان روزهای نخست، بیماران مشکوک به کرونا را پذیرش کرد.

در حوالی بیمارستان خورشید، برخی از شهروندان ماسک به صورت و دستکش به دست در رفت و آمدند. روی نیمکت‌های بیرونی ورودی بخش اورژانس بیمارستان، همراهان بیماران با ماسک‌هایی به هر صورت، زیر آفتابِ نیم روزی اسفندماه نشسته‌اند.

بالاخره بعد از پیگیری‌های زیاد اجازه گرفته‌ایم برای تهیه گزارش به داخل بیمارستان برویم. انتظار چند روزه برای موافقت با درخواست‌مان باعث شد که با عجله به بیمارستان خورشید بروم؛ بدون ابزار پیشگیری. داروخانۀ کنار بیمارستان هم نه ماسک و دستکش دارد، نه حوصلۀ پاسخگویی!

خوشبختانه از ورودی بیمارستان، برای گرفتن ماسک و دستکش راهنمایی می‌شوم اما خبری از پوشیدن لباس مخصوص، آن‌طور که در گزارش‌های تصویری دیده بودم نیست! همۀ بخش‌های بیمارستان خورشید به کرونا اختصاص داده شده، چون بیمارستان‌های دیگر اصفهان پذیرش بیماران غیر کرونایی را انجام می‌دهند، اما «خورشید» و «عیسی بن مریم»، به عنوان دو بیمارستان تخصصی عفونی در خط مقدم مبارزه با کرونا در اصفهان تعیین شده‌اند.

اعلام خبر شیوع کرونا در روزهای اول، بسیاری از مردم را دچار استرس و نگرانی کرده بود و به خاطر همین با یک سردرد ساده و سرفه فکر می‌کردند حتما باید آزمایش کرونا بدهند. این مسأله باعث شلوغی بیمارستان شده بود، اما حالا به خاطر اطلاع رسانی‌هایی که شده و نیز به خاطر اعلام خطر انتقال ویروس در محیط‌های بیمارستانی، مراجعات مردم خیلی کمتر از قبل شده است.

اگرچه نگرانی از انتقال ویروس پر دردسر کرونا طبیعی است، اما مسئولان بهداشتی تأکید می‌کنند که حفاظت فردی و آموزش کارکنان با جدیت انجام می‌شود تا کادر درمانی ناقل بیماری نباشند.

با این وجود، اخبار و شایعاتی که به خصوص در روزهای اول شیوع بیماری کرونا در فضای مجازی دست به دست شد، به ترس و نگرانی‌های بی‌مورد دامن زده و کارکنان بیمارستان از دیدگاه‌های اشتباه برخی از شهروندان گلایه‌مندند. آن‌ها می‌گویند هرکسی که در بیمارستان کار می‌کند، ناقل کرونا نیست.

گلایۀ کارکنان بیمارستان خورشید از ترس و نگرانی‌های بی مورد

یکی از پرسنل بیمارستان خورشید می‌گوید: یکی از همکارانم بعد از یک شیفت طولانی و خسته‌کننده به تاکسی تلفنی زنگ زد تا به منزل برود ولی به او گفته بودند ما مسافر از بیمارستان خورشید قبول نمی‌کنیم! یکی دیگر از پرسنل بیمارستان تعریف می‌کند از مغازه‌داری شنیده که گفته باید کوچۀ بیمارستان بسته شود چون آلوده شده! از مادری می‌گوید که به محض نزدیک شدن فرزندش به در بیمارستان، فریاد کشیده و با ترس بچه را دور کرده! کارکنان بیمارستان خورشید می‌گویند: قرار نیست تا اسم بیمارستان خورشید می‌آید همه بترسند، البته رعایت کردن توصیه‌های بهداشتی و مراقبت خوب است اما ترس بی‌مورد برخی از مردم قابل درک نیست!

این‌ها فقط بخشی از گلایه‌های کارکنان بیمارستانی است که در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار گرفته و در این روزها، فشار کاری و افزایش مراجعات و شلوغی را تحمل کرده‌اند. یکی از کارکنان بخش اداری می‌گوید: اگر قرار باشد به بحران کرونا ملی نگاه شود، باید به بیمارستان خورشید هم به شکل ملی نگاه کنند.

اعلام آمادگی داوطلبان برای کمک به کارکنان بیمارستان خورشید

گلایه از رفتار برخی شهروندان، درحالی است که این روزها عدۀ زیادی قدردان زحمات کادر درمانی، پزشکان و پرستاران هستند و با انتشار فیلم و تصاویر و مطالب زیبا در فضای مجازی، موجی از قدردانی از سفیدپوشان را در جامعه به راه انداخته‌اند. در عمل هم داوطلبانی برای خدمت و کمک به کادر درمانی در بیمارستان خورشید ثبت نام کرده‌اند که مسئولان بیمارستان می‌گویند هنوز به مرحله بحران نرسیده‌ایم تا بخواهیم از آنها کمک بگیریم اما اعلام آمادگی این شهروندان مایۀ امید و دلگرمی است.

بیمارانی که به بیمارستان خورشید مراجعه می‌کنند، اول به بخش تریاژ هدایت می‌شوند تا پس از معاینۀ پزشکی، اگر مشکوک به کرونا باشند، به اورژانس فرستاده شوند و از آنجا ادامۀ درمانشان پیگیری شود. البته به گفته پرستاران، بیشتر بیماران سرپایی درمان می‌شوند و از بخش اورژانس به خانه برمی‌گردند، چون مشکل حادی ندارند و فقط تعداد خیلی کمی نیاز به بستری دارند.

در بخش تریاژ بیمارستان، دکتر النا بدیهیان پزشک عمومی اوکراینی است که پس از شیوع کرونا به صورت داوطلب در بخش تریاژ فعالیت می‌کند. او ۲۳ سال است که به عنوان پزشک فعالیت کرده و از این مدت ۱۷ سال در ایران بوده است. در زمانی که منتظرم تا فرصت چند دقیقه صحبت با او را پیدا کنم، منشی‌اش می‌گوید: الان خیلی سرمان شلوغ نیست، روزهای اول اعلام خبر شیوع کرونا در نوبت صبح به حدود ۱۰۰ بیمار و بعدازظهر به ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر نوبت می‌دادم! البته همیشه شب‌ها بیماران بیشتری مراجعه می‌کنند، ولی در کل تعداد مراجعان خیلی کم شده. می‌خندد و می‌گوید: تازه ۹۰ درصدشان سرماخوردگی ساده داشتند و اصلا کرونایی نبودند!

توصیه‌های پزشک اوکراینی بیمارستان خورشید به مردم

خوشرویی و لبخند دکتر بدیهیان را از پشت ماسک و عینک محافظ هم می‌شود دید. او می‌گوید «مردم اوکراین و ایران برای من خیلی عزیزند. شغل پزشکی هم یعنی خدمت به مردم و وقتی سختی باشد، بیشتر می‌توانیم به مردم کمک کنیم.» این پزشک که حالا تجربه چندین روز کار سخت و پذیرش مراجعان بسیاری را دارد خاطر نشان می‌کند: از زمانی که بیماری شیوع یافت، در این بخش برای معاینه بودم و متأسفانه مراجعان زیادی داشتیم؛ کسانی که نیازی به مراجعه به بیمارستان نداشتند، مثلا بیماری خفیف داشتند و یا اصلا بیمار نبودند و برای گرفتن گواهی سلامت مراجعه می‌کردند! گواهی سلامت مشکل بزرگی است، چون یک فرد سالم به مرکز درمانی مراجعه می‌کند، آن هم بیمارستانی که مرکز کرونا محسوب می‌شود، به خاطر همین اگر سالم باشد و نکات بهداشتی را رعایت نکند، امکان ابتلا به بیماری زیاد می‌شود.

این پزشک مهم‌ترین راه جلوگیری از ابتلا به کرونا را کم کردن رفت و آمدها و قرار  نگرفتن در مکان‌های درمانی بدون علت و رعایت نکات بهداشتی می‌داند.

بیشتر مراجعان ترس از بیماری دارند

 بدیهیان در پاسخ به این سؤال که چقدر از مراجعانش در این چند روز بیمار بوده و چقدر ترس از بیماری داشته‌اند؟ می‌گوید: بیشتر مراجعان ترس از بیماری دارند، یا ممکن است ویروس‌های فصلی مثل سرماخوردگی و آنفلوانزا داشته باشند و خیلی کم پیش آمده که کرونا داشته باشند.

او همچنین به مردم توصیه کرد که خونسردی خود را حفظ کرده و تا جایی که امکان دارد در منزل بمانند. درمان سادۀ سرماخوردگی را انجام دهند و اگر تب و تنگی نفس و سرفه نداشتند به هیچ وجه به مرکز درمانی مراجعه نکنند، اگر هم مجبور به مراجعه شدند حتما ماسک و دستکش داشته باشند.

این پزشک اوکراینی‌الاصل که همسرش ایرانی و دندانپزشک است، برای همکاران پر تلاشش در این روزها هم توصیه‌هایی دارد: ما همیشه در کنار مردم هستیم. به همکارانم می‌گویم خسته نباشید چون روزهای سختی است، البته کار پزشکی همیشه راحت نیست. در این روزها هم به همکارانم توصیه می‌کنم استراحت کنند، تغذیۀ خوب داشته باشند و با مردم مهربان باشند.

دکتر بدیهیان، خاطرۀ جالبی هم از بیماران این روزهایش دارد: مراجعی داشتم که ساعت چهار صبح آمد و گفت می‌خواهم تست کرونا بدهم. گفتم شما تب دارید؟ گفت نه!

گفتم تنگی نفس دارید؟ گفت نه!

گفتم بیماری خاصی دارید؟ گفت نه!

گفتم پس چرا آمدید؟ گفت ظهر آمدم دیدم بیمارستان خیلی شلوغ است، گفتم نصف شب بیایم تا خلوت باشد!

مثل همیشه شلوغ تنها با صدای سرفۀ ممتد

بعد از بخش تریاژ، به اورژانس بیمارستان می‌رویم، جایی که بیماران بدحال به آنجا فرستاده می‌شوند. پیرمردی روی برانکارد خوابیده و ماسک روی صورت دارد. پرستاران و پزشکان با لباس‌های مخصوص بلند این روزهایشان بالای سر بیماران هستند و با سرعت و انرژی مثال زدنی کار می‌کنند. 

همۀ بخش‌های بیمارستان به بیماران کرونایی اختصاص داده شده. بخش قلب و عروق، کلیه و مجاری ادراری، بخش مردان و ... جنب‌وجوش این روزهای بیمارستان فرقی با قبل ندارد، تنها تفاوت، لباس‌های مخصوص پرستاران و کادر درمان و البته صدای سرفه‌های ممتد و بیماران ماسک به دهانی است که در بخش‌ها در رفت و آمدند و یا با ماسک اکسیژن روی تخت‌ها دراز کشیده‌اند.

همانطور که آمارها نشان می‌دهند، بیشتر بیماران این بیمارستان افراد مسن هستند، البته جوان‌ها هم از بیماری در امان نمانده‌اند و روی برخی تخت‌ها چهره‌های جوانی می‌بینم که دراز کشیده و بیشترشان با تلفن‌های همراهشان مشغول‌اند، برخلاف مسن‌ترهایی که اغلب خوابیده‌اند و استراحت می‌کنند.

مردم نترسند ولی توصیه های بهداشتی را رعایت کنند

در راهروی بیمارستان، فرصت گفت‌وگوی کوتاهی را با دکتر زهره نادری، فوق تخصص ریه پیدا می‌کنم. این پزشک فوق تخصص، با اشاره به اینکه این بیماری نسبت به آنفلوانزا مرگ و میر کمتر و عفونت‌زایی و سرایت خیلی بیشتری دارد، می‌گوید: آخرین مطالعات انجام شده نشان می‌دهد پرسنل بهداشتی بیشترین انتقال ویروس را داشته‌اند، به خاطر همین ما بیشتر باید رعایت کنیم تا ویروس انتقال پیدا نکند. البته از مردم می‌خواهیم نترسند ولی توصیه‌های بهداشتی را رعایت کنند، چون اگر رعایت نکنند شیوع بیماری بیشتر می‌شود.

دکتر نادری با اشاره به راه‌اندازی سامانۀ تلفنی ۳۱۱۳ از سوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای پاسخگویی به مردم، گفت: ناقلان ویروس در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی بیشتر هستند و ممکن است ویروس به مراجعه‌کننده منتقل شود، بنابراین اگر نیازی نیست مردم به بیمارستان مراجعه نکنند. مراجعۀ بی‌دلیل به بیمارستان نه فقط باعث زیاد شدن حجم کار و فشار کاری ما می‌شود، بلکه خطر انتقال ویروس به جامعه را هم بیشتر می‌کند.

این پزشک فوق تخصص بیمارستان خورشید می‌گوید: در شرایط عادی کار کردن در بیمارستان سخت است و با پوشیدن این لباس ها، ماسک ان ۹۵، گان و کلاه و کفش خیلی سخت‌تر، آن هم وقتی باید یک شیفت کامل این لباس را بپوشیم واقعا کار را سخت‌تر می‌کنند، اما اگر مراجعات کمتر باشد، فشار کاری کادر درمان کمتر می‌شود و می‌توانیم به کسانی که نیاز بیشتری دارند کمک کنیم.

در ایستگاه پرستاری بخش مردان که حالا دیگر مثل همه بخش‌های بیمارستان، بخش بستری بیماران کرونایی است، چند پرستار مشغول کارند. مثل فیلم‌ها و تصاویری که این روزها از پرستاران منتشر می‌شود، همه با روحیه قوی مشغول کارند، اگرچه گلایه‌هایی هم دارند. اولین چیزی که می‌گویند این است که پوشیدن این لباس‌ها، سختی کارشان را بیشتر کرده، در این لباس گرم و کلافه می‌شوند و حتی نمی‌توانند یک لیوان آب بخورند!

اینجا همه چیز مثل قبل است

یکی از پرستاران مرد می‌گوید: اینجا همیشه شلوغ بوده و همه چیز مثل قبل است، فقط نوع بیماران فرق کرده و خطر سرایت بیماری بیشتر است.

پرستاران خانم اما از استرس و نگرانی‌شان می‌گویند که ممکن است ناقل ویروس باشند و می‌ترسند ویروس را به خانواده و بچه‌هایشان منتقل کنند. می‌گویند هنوز اول راهیم و براساس پیش‌بینی‌های سازمان جهانی بهداشت ویروس تا آخر خرداد ادامه دارد، درحالی که با طولانی شدن این وضعیت کار خیلی سخت و فرسایشی می‌شود.

یکی دیگر از پرستاران هم می‌گوید: ما می‌دانیم چه خبر است، اما بعضی از مردم هنوز شرایط را جدی نگرفته‌اند و باور نمی‌کنند سرایت ویروس کرونا چقدر جدی است.

از کمبود امکانات و وسایل مورد نیاز، حتی ساده‌ترین وسیله مثل دستکش لاتکس و مواد ضدعفونی کننده گرفته تا بهبود وضعیت پرداخت حقوق و مزایا، پرداخت یکسان و تفاوت قائل نشدن بین نیروهای ثابت و قراردادی و درنظر گرفتن مرخصی و شرایطی برای استراحت پرسنل بیمارستان و تجدید قوا، بخشی از مهم‌ترین خواسته‌های پرستاران بیمارستان خورشید است.

این روزها اما فقط برای پزشکان و پرستاران بیمارستان خورشید، روزهای سختی نیست، بخشی از زحمات به دوش نیروهای خدماتی بیمارستان است که با همان نگرانی‌ها و دغدغه‌های پرسنل دیگر بیمارستان، باید با جدیت و دقت وظایفشان را انجام دهند. اگرچه اخبار و حواشی بیرون بیمارستان تاثیری روی آن‌ها نگذاشته است. مثل یکی از کارکنان بخش خدماتی که در ورودی بخش با لبخند و شوخی می‌خواهد بداند چه هدفی از تهیه گزارش از بیمارستان خورشید داریم و اصلا مگر اتفاق خاصی افتاده است!؟

حیاط بیمارستان خورشید، خلوت‌تر از همیشه است و خبری از همراهان بیمار و ملاقات‌کنندگان زیاد در رزوهای عادی نیست. در بخش‌های بیمارستان اما همه چیز به روال عادی است و زندگی جریان دارد.

انتهای پیام