به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، برای برخی افرادی که دچار صدمات شدید می‌شوند، امکان ارتباط با دیگران غیرممکن می‌شود و غالباً با زحمت پزشکان قادر به ادامه حیات هستند و اصطلاحا یک زندگی نباتی را تجربه می‌کنند و خانواده هایشان موظف به اتخاذ تصمیمات مهم برای آنها هستند.
به گفته دانشمندان، اکنون اسکنرهای جدیدی برای خواندن مغز، توسعه یافته‌اند که می‌توانند این وضعیت را اصلاح کنند.
"آدریان اوون" از دانشگاه وسترن انتاریو در کانادا می گوید: اگر بتوانید از فردی که در این وضعیت است، سؤال کنید و پاسخ دریافت کنید، روند درمان بسیار ساده تر خواهد بود.
اوون و همکارانش این اسکنرهای جدید را توسعه داده اند و آن را روی افرادی که در شرایط نباتی قرار داشته اند آزمایش کرده اند. این اختراع جدید با ردیابی بخش هایی از مغز که در پاسخ به سوالات واکنش می دهند ، کار می کند.
"اوون" معتقد است از این طریق می تواند پاسخ های بله یا خیر بیمار را در پاسخ به سئوالات تحلیل کند. این روش تقریباً در حدود یک پنجم از افراد موفقیت آمیز بوده است.
این اسکنر از طیف سنجی کاربردی نزدیک به مادون قرمز استفاده می کند. این تکنیک کاملاً غیر تهاجمی است و می تواند در کنار تختخواب اجرا شود، زیرا تنها به یک سربند(هدست) نیاز است.
"اوون" در حال استفاده از اسکنرهای ابداعی خود برای مقابله با برخی موارد بسیار مهم است. وی افرادی را که در بخش مراقبت های ویژه پس از تحمل یک آسیب دیدگی شدید مغزی هستند، بررسی می‌کند. بنابراین پزشکان با این اسکنرها قادر خواهند بود با بیماران ارتباط برقرار کنند.
"اوون" می گوید: تصمیمات سخت راجع به ادامه حیات بیمار یا جدا کردن دستگاه ها به طور معمول در ۱۰ روز اول گرفته می شود.
اکنون آنچه "اوون" در تلاش برای تحقق آن است، این است که به بیماران این اجازه را بدهد که خودشان تصمیم بگیرند.
این روش همچنین می تواند برای بررسی میزان شانس بیماران برای بهبودی استفاده شود. چنانچه تاکنون مشخص شده است که افرادی که می توانند به این اسکنرهای مغزی پاسخ دهند، شانس بیشتری برای نجات یافتن از شرایط زندگی نباتی خود داشتند.
اگر چه جای خوشحالی زیادی از ابداع این اسکنرها وجود دارد، اما از این نکته نباید غافل شد که متخصصان هشدار می دهند این اسکنر مغزی ممکن است تنها روی افراد محدودی کار کند.
"پائول دین" از انجمن مراقبت های ویژه انگلستان می گوید: این اختراع به طور بالقوه مهیج است، اما من نمی خواهم که مردم بیهوده امیدوار شوند، چرا که ممکن است فقط روی یک گروه بسیار اندک از بیماران کارایی داشته باشد.
با این وجود، این اختراع اولین قدم مثبت رو به دنیایی است که ممکن است به افراد بی هوش یا فاقد توانایی برقراری ارتباط امکان حرف زدن درباره وضعیت و آینده خود را داشته باشند.
انتهای پیام