به گزارش ایسنا، سعید محمودی با تاکید بر شناخت بازار و نیازهای مشتریان و نگاهی به زوایای مختلف اقتصاد کشور و همچنین بررسی مشکلاتی که تولیدکنندگان با آن روبهرو هستند و راهکارهایی برای تداوم فعالیت اقتصادی صاحبان کسبوکار؛ به شرکتهای دانشبنیان و نوپا توصیه کرد: پیش از شروع فعالیت، اصول و قواعد بازار را برای انتخاب محصول، نحوه عرضه، قوانین کسب و کار و غیره بیاموزند.
محمودی با اشاره به عامل سرخوردگی تولیدکننندگان، بیان کرد: از جمله دلایلی که موجب نامساعد بودن وضعیت تولید در کشور شده است، وجود راههای سادهتر برای پول درآوردن است. به عنوان مثال یک شرکت تولیدی تقریبا کوچک ممکن است در یک سال مالی با فعالیتهای شبانهروزی به یک میلیارد تومان گردش مالی رسیده باشد، در حالی که در صنعت ساختمان با تحولاتی که رخ میدهد و عددهایی که جابهجا میشود یک میلیارد تومان به هیچ عنوان رقم بزرگی نیست.
این مقام مسئول در ارتباط با موانع رشد و رونق تولید در کشور، مطرح کرد: واحدهای تولیدی ملزم به شفافیت مالی و پرداخت مالیات هستند اما فعالیتهای اقتصادی شفاف نیست. همچنین در حال حاضر شرایطی حکم فرماست که برخی از اصناف نیازی به پرداخت مالیات نمیبینند و کسی هم آنها را بازخواست نمیکند؛ درصورتی که تولیدکننده باید کد اقتصادی، شناسه ملی، دفاتر حسابداری، محاسبه ارزشافزوده، مالیات و غیره را بهصورت شفاف داشته باشد.
خزانهدار سندیکای شرکتهای شناسایی و مکانیابی رادیویی با اشاره به فرآیند با اهمیت " اعتمادسازی"، گفت: اعتماد سازی یک اصل اقتصادی است که هر فعال اقتصادی باید آن را بداند. این فرآیند هیچ ارتباطی به تحریمها یا دانشبنیان بودن یا نبودن، ندارد. خدمت و کالای ارائهشده باید به نحوی باشد که رضایت مشتری را جلب کند؛ این رضایت نه تنها موجب وفاداری مشتری میشود، بلکه بازهم برای خرید به شما مراجعه میکند و مشتری جدید هم برای شما میآورد.
وی افزود: اما شرکتهای دانشبنیان در اصل اساسی جلب اعتماد دچار مشکل هستند. شرکتهای دانشبنیان نوپا، گاهی متوهم میشوند که خیلی بلد هستند و فعالیتهایی انجام میدهند که تکنولوژی بالایی در آن بهکاررفته است و برای همین باید همه از آنها خرید کنند. درحالیکه تولیدات شرکتهای دانشبنیان تا مسئلهای را برای مصرفکننده حل نکند کالا یا خدمت محسوب نمیشود. بنابر این چنین رویکردی هم شرکتهای دانشبنیان را متوهم میکند و هم آنها را از ماهیت و اصل بازار دور میکند و درنهایت موجب سرخوردگی تولیدکننده میشود. صاحبان این شرکتها فکر میکنند که یک شرکت دانشبنیان است و چرا "توجه" کافی به آنها و محصول و شرکتشان نمیشود؛ این در حالیاست که توجه مورد نظر نباید ارائه وام و تسهیلات و پول باشد.
محمودی در این خصوص با ارائه مثالی، تصریح کرد: در برخی شرکتهای داخلی بهواسطه تحریمها تجهیزات بیشتری از داخل خریداری میشود. مصرفکننده دستگاه تست که پیش از این از برندهای خارجی استفاده میکرد، به دلیل مشکلاتی که در واردات آنها وجود دارد اکنون به دنبال نمانامهای داخلی است. درست است که این موضوع فروش ما را بالا میبرد و بهصورت گذرا شاید خیلی خوشحالکننده باشد ولی بهصورت کلی در نبود فضای رقابتی شرکتهای داخلی را عقب نگه میدارد.
وی در ادامه در خصوص شرکتهای دانش بنیان، گفت: اکنون بازاربه اجبار و نبود انتخابهای دیگر، از محصولات و خدمات داخلی بهره میبرد. اما در شرایط رقابتی، بخش تحقیق و توسعه شرکتها بهطور مداوم در حال بهبود و بهینه سازی دستگاهها و تجهیزات هستند که هم ازنظر قیمت و هم کیفیت بتوانند با برندهای بزرگ در بازار رقابت کنند. علاوه بر این سادهترین نکتهای که در یک بنگاه اقتصادی باید به آن توجه شود "نقطه سر به سر" است.
وی افزود: صاحبان کسب و کار باید حساب وکتاب کنند وقتی قرار است پروژهای را اجرا کنند که نتیجه آن محصول مشخصی است، لازم است چه هزینههایی در چه بازه زمانی صورت بگیرد و پساز آنکه کالا تولید و روانه بازار شد، چقدر طول میکشد تا هزینههای صرف شده بر خواهد گشت. علاوه بر این یکی از علتهای وجو مشکل در شرکتهای دانشبنیان پیچیدگی فنی را به جای تعامل با بازار مد نظر قرار میدهند.
محمودی با توضیح چگونگی محاسبه نقطه سر به سر، مطرح کرد: در ایران به دلیل وجود بیثباتی در اقتصاد، انجام محاسبات اولیه بسیار سخت است و امکان دارد همه حساب و کتابها پس از گذشت ۶ ماه به طور کامل به هم بریزد نیاز به بازبینی و حتی محاسبه مجدد باشد، بنابر این باید خیلی حرفهای باشید که محاسبات شما بعد از دو سال همچنان پابرجا باشد و دچار نگرانی در این موضوع نشوید.
بر اساس اعلام مجمع تشکلهای دانشبنیان، وی در پایان افزود: داشتن سبد محصول برای شرکتهای تولیدی که از تکنولوژی های تک استفاده میکنند ضروری است. ذات تولید محصول، نیازمند صرف وقت است. در بنگاه اقتصادی باید سبد محصول وجود داشته باشد تا وقتی محصول جدید تولید میشود، تمام موجودیت بنگاه به آنیک محصول وابسته نباشد چون از محصولات دیگر درآمدزایی وجود دارد. یک شرکت نوپا که قصد وارد شدن به بازار را دارد باید خیلی هوشمندانه عمل کند و سرمایهگذار جذب کند تا امکان تحمل دوره تولید تا رسیدن به نقطه سربهسر را داشته باشد.
انتهای پیام