تولید پانسمان ضد باکتری بر پایه آلژینات

محققان پژوهشگاه رویان و دانشگاه تهران توانسته‌اند پانسمانی ضدباکتری، ضد تخریب گلبول‌های قرمز و بهبود دهنده زخم بر پایه آلژینات تولید کنند.

به گزارش ایسنا، امروزه تلاش قابل‌ملاحظه‌ای برای مبارزه با بیماری‌های باکتریایی و غلبه بر مقاومت باکتری‌ها انجام می‌شود. به همین دلیل ساخت یک پانسمان زخم مناسب و ضدمیکروبی که به شکل موثری باعث تخریب باکتری‌ها شود اما از آسیب به سلول‌های طبیعی مانند گلبول‌های قرمز جلوگیری کند، ضروری به نظر می‌رسد.

دکتر حامد دائمی، دکتر جواد محمدی، مریم زارع، پیام باعی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان و دانشگاه تهران، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن، نمک‌های آمونیوم آلژینات متعددی ساخته شد و نقش کاتیون‌هایی (counter-cations) شامل سدیم، تریتیل آمونیوم، تریبوتیل آمونیوم و دیهگزیل آمونیوم در تخریب باکتری‌ها و زنده‌نگهداشتن فیبروبلاست‌ها (به عنوان نمونه‌ای از یک سلول طبیعی در محیط زخم) بررسی شد.

نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Materials Science & Engineering C به چاپ رسیده است، نشان داد، متغیرهای گوناگونی مانند آب‌ دوستی، خطی بودن و ساختار انشعابات، وزن مولکولی و چگالی شارژ می‌تواند در اثر انتخابی کاتیون‌ها (counter-cations) موثر باشد.

مطالعات آزمایشگاهی نشان داد، تریبوتیل آمونیوم آلژینات بهترین اثر آنتی‌باکتریال و آنتی‌همولیتیک (ضد تخریب گلبول‌های قرمز) را داشته و در عین‌حال در مقایسه با سایر نمک‌های آزمایش‌شده کمتر برای سلول‌ها مخرب است. علاوه بر این، آزمایش‌های انجام شده نشان داد، تریبوتیل آمونیوم آلژینات در مقایسه با پانسمان‌ های کلسیم آلژینات آغشته به نقره که محصول تجاری معمول است، اثر آنتی همولیتیک بهتری داشته، برای سلول‌های فیبروبلاستی کمتر سمی است.

طبق اعلام روابط عمومی پژوهشگاه رویان، در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد پانسمان تریبوتیل آمونیوم آلژینات در مقایسه با سایر نمک‌های آلژینات بررسی شده در این طرح و پانسمان‌های معمول موجود در بازار اثر ضد میکروبی بهتر و تخریب گلبول قرمز کمتری داشته و برای سلول‌های فیبروبلاستی کمتر سمی است.

به گزارش ایسنا، بنا بر آن چه در ویکی‌پدیا آمده، آلژینات یا آلژینیک اسید یک ترکیب شیمیایی و یک پلی‌ساکارید غیر یونی است که در دیواره سلول نوعی جلبک قهوه‌ای وجود دارد که در تماس با آب به شکل صمغ ژله‌ای تغییر شکل می‌دهد. این پلی‌ساکارید با جرم مولی ۱۰٬۰۰۰–۶۰۰٬۰۰۰ g/mol قادر است تا ۲۰۰ برابر وزن خود آب را جذب کند. از این قابلیت در حوزه بهداشت و درمان در ساخت مواد پانسمان پیشرفته برای جذب ترشحات شدید زخم استفاده می‌شود.

انتهای پیام

  • پنجشنبه/ ۲۶ دی ۱۳۹۸ / ۱۲:۴۳
  • دسته‌بندی: جهاد دانشگاهی
  • کد خبر: 98102620342
  • خبرنگار : 71624