دکتر هوشنگ طالبی حبیب‌آبادی، ۴ دی ماه در اختتامیه چهارمین مجمع دانشگاه‌های ایران و جهان عرب که در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: دانشگاه اصفهان دانشگاهی جامع و عضو تفتاش بوده، کنسرسیومی بین ۵ دانشگاه بزرگ تهران، فردوسی، تبریز، اصفهان و شیراز است که در روابط بین‌المللی با هم همکاری می‌کنند.
وی افزود: دانشگاه اصفهان ۶۵۰ عضو هیئت علمی با مدرک دکترا دارد و ۵۵ درصد همکاران دارای رتبه دانشیاری و استاد تمامی هستند. این دانشگاه ۱۶ هزار دانشجو دارد که ۴۵ درصد درجه یک یعنی ارشد و دکترا بوده و ۱۴ درصد دانشجویان خارجی و عموما از کشورهای همسایه هستند. مساحت دانشگاه حدود ۲۰۰ هکتار است که ۱۴ دانشکده شامل ۵۵ دپارتمان دارد. ۷۵ برنامه و رشته دوره لیسانس، ۱۸۵ رشته فوق لیسانس و ۱۰۶ رشته دکتری در این دانشگاه ارائه می‌شود. ۲۲ مرکز تحقیقات و ۵ قطب آموزشی پژوهشی نیز داریم.
طالبی حبیب‌آبادی بیان کرد: دانشگاه اصفهان یکی از دانشگاه‌هایی است که بین‌المللی کار می‌کند. ما عضو اتحادیه جهانی دانشگاه‌ها، جزء دانشگاه‌های آسیا، اقیانوسیه و شبکه جاده ابریشم هستیم. توافق‌نامه‌های بسیاری به صورت جهانی با اکثر دانشگاه‌ها از جمله چین، ژاپن، کانادا، کشورهای اروپایی و کشورهای همسایه و جهان عرب داریم. روابط بین‌المللی ما شامل مبادله استاد و دانشجو، برنامه‌های مشترک برای دادن مدرک مشترک به خصوص مدرک ارشد، پروژه‌های مشترک فراوان با اتحادیه اروپا، کنفرانس‌ها، کارگاه‌ها و مدارس تابستانه و زمستانه است.
رئیس دانشگاه اصفهان ادامه داد: مقالات مشترک زیادی داریم که چاپ مقالات دانشگاه اصفهان نشان‌دهنده فعالیت‌ها و پتانسیل‌های پژوهشی در ایران است. روند پژوهشی سال‌های اخیر صعودی بوده است. ۱۰.۵ درصد مقالات در ۱۰ درصد بالاترین مقالات با بیشترین ارجاعات چاپ می‌شوند.
وی خاطرنشان کرد: مقالات مشترک ما با همکاران بین‌المللی از جمله کانادا، آمریکا، استرالیا، چین، ژاپن و اروپا بوده که تعداد مقالات مشترک زیاد است. کارهای مشترکی با دانشگاه‌ها و پژوهشگران جهان عرب و آفریقا داریم. همه این موارد مستلزم این است که بتوانیم روابط بین‌المللی و همکاری‌های خود را گسترش دهیم.
طالبی حبیب‌آبادی با بیان اینکه در بین‌المللی‌سازی دو مسئله داریم، عنوان کرد: یک مسئله ارتباطات بوده که شامل برنامه‌های مشترک، تفاهم‌نامه‌ها و موافقت‌نامه‌های مشترک و مبادله استاد و دانشجو است. مسئله دوم سیاست‌گذاری در روابط بین‌الملل بوده که بسیار ضرورت دارد. در سیاست‌گذاری نیاز داریم که همکاران دانشگاهی خود را بشناسیم، نقشه راه را تعیین کنیم و برای همکاران خود ظرفیت ایجاد نماییم. با سیاست‌گذاری خوب، روابط بین‌المللی خوبی داریم.
رئیس دانشگاه اصفهان در خصوص مدل بین‌المللی‌سازی، تصریح کرد: مدل بین‌المللی‌سازی شامل تعهدات بین‌المللی و روان‌سازی در زیرساخت‌ها بوده و اینکه بتوانیم ساختارها و فرایندهای همکاری را به صورت اجرایی تعیین کنیم، برنامه‌های آموزشی استاندارد و مورد قبول داشته باشیم، همکاری‌ها را نهادینه کنیم، مبادله دانشجو داشته و در نهایت همکاران خوبی برای هم باشیم تا با انتخاب درست دانشگاه‌های همکار نیازهای یکدیگر را برطرف کنیم. با این مدل می‌توانیم شبکه بین دانشگاهی ایجاد کنیم که با شبکه‌سازی، برنامه‌های مشترک برای مبادله دانش، فناوری و ظرفیت‌سازی خواهیم داشت.
وی اضافه کرد: ظرفیت‌سازی رکن‌هایی دارد که مهم‌ترین رکن ظرفیت‌سازی منابع انسانی است، به صورت مشترک می‌توانیم در تامین و مبادله اساتید و پژوهشگران این کار را انجام دهیم و ظرفیت خود در منابع انسانی را تقویت کنیم. دکترا و فوق دکترا می‌توانند ظرفیت‌های خوبی باشند. داوطلبان کشورها از جمله ایران که پرتقاضاترین کشور از نظر ورود جوانان به دانشگاه بوده، فرصت خوبی برای سرمایه هستند. ایده‌ها و نوآوری‌ها، فناوری‌ها، آزمایشگاه‌ها و تجهیزات آزمایشگاهی و نیاز جامعه در صنعت، تجارت و بازرگانی می‌تواند ظرفیت را افزایش دهد.
طالبی حبیب‌آبادی با اشاره به انتظارات از دانشگاه‌های جهان عرب برای همکاری، بیان کرد: از روسا و نمایندگان دانشگاه‌های عرب دعوت می‌کنیم که همکاری‌ها در برنامه‌های آموزشی را با ایجاد تضمین، کیفیت درست و برنامه‌ریزی‌های استاندارد فراهم کنند. می‌توانیم همکاری‌های مشترک تحقیقاتی با هم داشته و با برگزاری کنفرانس‌ها، کارگاه‌ها و سمینارها فعالیت‌های گسترده‌ای داشته باشیم.
رئیس دانشگاه اصفهان گفت: روان‌سازی و ایجاد تسهیلات برای رفت و آمد پژوهشگران، اساتید و دانشجویان می‌تواند زمینه‌های پژوهشگری و پژوهش و آموزش‌های متقابل را افزایش دهد. می‌توانیم دوره‌های فرصت مطالعاتی را فراهم کنیم تا وسیله‌ای باشیم که دانشجویان برای دوره تحقیق و آموزش به دانشگاه‌های یکدیگر بروند . دانشگاه اصفهان که رشته‌های عربی تا دکترا دارد می‌تواند از اساتید عرب زبان استفاده کند.
انتهای پیام