به گزارش ایسنا، روزنامه گاردین گزارش داد، افزایش تحرکات نظامی دولت وقت باراک اوباما در سال ۲۰۱۰ در افغانستان علیه طالبان که همانند دیگر ابتکارها در این کشور جنگزده به عنوان موفقیت ستوده شده است، امروز صرفا یک یادآور تیره و تار و ناخوشایند از شکست و فریبکاری است.
روزنامه واشنگتن پست به ۲۰۰۰ صفحه اسناد محرمانه دولت آمریکا درباره جنگ افغانستان دست پیدا کرد؛ اسنادی که نشان میدهد چه طور طی ۱۸ سال گذشته دولتهای مختلف در کاخ سفید برای "موفق نشان دادن" طولانیترین جنگ در تاریخ آمریکا حقایق را از مردم این کشور پنهان کردهاند.
در این اسناد که واشنگتن پست میگوید برای دسترسی به آنها به مدت سه سال در دادگاه با استناد به قانون "جریان آزاد اطلاعات" جنگیده، صدها درجهدار نظامی و مقام دولتی در مصاحبه با بازرسان دولتی از نظر خود درباره علت ناکامی در جنگ افغانستان سخن گفتهاند و در مجموع این جنگ را "غیرقابل فتح" توصیف کردهاند.
به گزارش روزنامه گاردین، اسناد افغانستان جنگی را به تصویر میکشد که در ناکامی و شکست فرو رفته است. نتایج صدها مصاحبه فاش میکند که چندین دولت آمریکا، از بوش و اوباما تا دونالد ترامپ علنا "ملتسازی" را رد کرده و یک کشور خشونتطلب، فاسد و ناکارآمد که صرفا ماحصل تسلیحات آمریکایی است، به وجود آوردهاند.
این تناقضات در اهداف برای ریچارد بوچر، معاون وزیر خارجه آمریکا بین سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۹ در امور جنوب آسیا و آسیای میانه، ماموریتی را شکل داد که براساس غیر ممکن بنا شد. او گفت: اگر فکر میکنیم استراتژی خروج ما این است که یا طالبان را شکست دهیم -که با توجه به شرایط محلی، منطقهای و مرزی نمیتواند انجام شود- یا ایجاد یک دولت افغانستان که بتواند با استفاده از ابزارها و متدهای آمریکایی دولت خوبی را به شهروندان خود تحویل دهد، بنابراین ما استراتژی خروج نداریم زیرا هر دو روش غیرممکن هستند.
با این حال جمعبندی او حتی وحشتناکتر بود: "ما نمیدانستیم چه کاری انجام میدهیم."
این اسناد که شامل حدود ۴۰۰ مصاحبه با افراد مسئول در جنگ افغانستان و همچنین یادداشتهای دونالد رامسفلد، وزیر دفاع وقت آمریکا است به گفته گزارشگران واشنگتن پست حکایت از این دارد که چه طور حقایق در تضاد با گفتههای "روسای جمهور آمریکا، وزرا، دیپلماتها و ژنرالها" بوده است.
در میان این ۲۰۰۰ صفحه سند که واشنگتن پست آنها را روز دوشنبه، نهم دسامبر یکجا منتشر کرده مصاحبههای فراوانی به درک نادرست برنامهریزان آمریکایی از واقعیات جامعه افغانستان اشاره دارد.
انتهای پیام