علی مرادی در گفتوگو با ایسنا ضمن بیان این مطلب به مهمترین مطالبات دانشجویان خوابگاهی دانشگاه تهران اشاره و اظهار کرد: دانشگاه تهران با تعداد ۱۰ هزار دانشجوی خوابگاهی دو نوع خوابگاه دارد که تعدادی از این خوابگاهها در سطح شهر و تعداد دیگری نیز در مجتمعهای خوابگاهی کوی دانشگاه مستقر هستند. متاسفانه خوابگاههای سطح شهر در وضعیت رفاهی خوبی قرار ندارند و بسیاری از امکانات نظیر نانوایی، خشکشویی، میوه فروشی، درمانگاه و غیره در این خوابگاهها وجود ندارد.
وی در ادامه تاکید کرد: در حال حاضر کوی دانشگاه تهران حدود ۱۵ صنف مختلف دارد که دانشجویان میتوانند از خدمات آن بهره مند شوند اما خوابگاههای سطح شهر فقط یک صنف آرایشگاه دارند که البته آن نیز غیر فعال است. ضمن این که ساختمانهایی که به این دانشجویان اختصاص داده شده استانداردهای لازم برای اسکان خوابگاهی را ندارند و اغلب ساختمانهای تجاری و مسکونی هستند که دانشگاه آنها را برای سکونت دانشجویان انتخاب کردهاند.
دبیر شورای صنفی دانشجویان خوابگاهی سطح شهر دانشگاه تهران خاطر نشان کرد: بعد از وقایع سال ۸۸ تمام دانشجویان دوره کارشناسی این دانشگاه از کوی خوابگاه به دلایلی که از آن به عنوان دلایل امنیتی یاد میشود به خوابگاههای سطح شهر منتقل شدند و در حال حاضر در کوی دانشگاه فقط دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری سکونت دارند.
وی در خصوص ظرفیت خوابگاه کوی دانشگاه تهران نیز گفت: ما تصور میکنیم ظرفیت لازم برای اسکان تعدادی از دانشجویان کارشناسی در کوی دانشگاه وجود دارد اما مسوولان معتقدند این ظرفیت وجود ندارد بلکه ما باید ظرفیت فعلی را نیز افزایش دهیم. ضمن اینکه تعدادی از دانشجویان دکتری و ارشد به دلیل شاغل بودن و برگزاری کلاسهای آموزشی آنها در پردیس مرکزی، تمایل دارند در خوابگاههای سطح شهر و نزدیک میدان انقلاب سکونت داشته باشند و بالعکس دانشجویان کارشناسی تمایل به سکونت در کوی دانشگاه دارند.
مرادی تاکید کرد: متاسفانه دانشجویان کارشناسی حتی نمیتوانند روزانه و یا ساعاتی نیز وارد خوابگاه کوی دانشگاه شوند و پیگیریهای ما برای بررسی این مسئله به نتیجه مشخص نمیرسد و مدام مسوولان مسائل امنیتی را دلیل این تصمیم میدانند این در حالی است که وضعیت خوابگاههای سطح شهر علاوه بر کمبود امکانات ظرفیت بسیار کمتری دارد.
مرادی همچنین با تاکید بر این که دانشجویان خوابگاهی ساکن سطح شهر تهران از امکانات ورزشی نیز محروم هستند، گفت: دانشکدههای مدیریت و تربیت بدنی این دانشگاه امکانات ورزشی خوبی در اختیار دارند که این امکانات به دانشجویان خوابگاهی ترم فرد تعلق نمیگیرد و یکی از مسوولان دانشگاه به من در پاسخ به علت این موضوع عنوان کرد که دانشگاه به دلیل مشکل مالی امکان هزینه برای موضوعات فرهنگی و ورزشی را ندارد و باید از امکانات فعلی درآمد زایی کند. در واقع دانشگاه اولویت استفاده از این امکانات را به بخش بیرون از دانشگاه داده است.
این فعال دانشجویی به خواستههای حوزه تغذیه دانشجویان نیز اشاره کرد و گفت: تقریبا در همه دانشگاهها دانشجویان همواره با مشکلات تغذیهای مواجه هستند اما نکتهای که میشود به آن اشاره کرد این است که در سال جاری مواد اولیه غذایی با کیفیت خوبی در دانشگاه تهیه نمیشود و دانشگاه تهران ادعا میکند که از وزارت علوم به آنها ابلاغ شده که از برنج هندی برای پخت و پز استفاده کنند و توان استفاده از برنج ایرانی را ندارد.
به گفته وی دانشگاه تهران، مبدع طرح توزیع صبحانه بین دانشگاههای کشور بود اما متاسفانه در حال حاضر این دانشگاه یکی از دانشگاههای به حساب میآید که در وعده صبحانه به طور هفتگی دو عدد تخم مرغ، یک عدد شیر و دوتکه پنیر در پک صبحانه دانشجویی قرار میدهند و میتوانیم بگویم دانشگاه تهران کم تنوع ترین، کم تعداد ترین و کم تخصیص ترین پک صبحانه دانشجویان را توزیع میکند.
مرادی با تاکید بر این که برخی جریانات خاص در انجام فعالیت در حوزههای مختلف فرهنگی خوابگاهها آزادی عمل بیشتری دارند، گفت: بسترهای انجام این فعالیتها نظیر اختصاص اتاق برای نهاد رهبری و همچنین بسیج دانشجویی در خوابگاهها وجود دارد و آنها دستشان برای برگزاری انواع برنامهها باز است و دانشجویان دیگر اگر چه برنامههای در حوزه تئاتر ، فیلم وغیره میتوانند، برگزار کنند اما آزادی کمتری در برگزاری این برنامهها نیز وجود دارد.
این فعال دانشجویی با تاکید بر این که ما در مطرح کردن برخی مطالبات صنفی آزادی نداریم و با مشکل مواجه هستیم، گفت: اگر چه ما در هیچ حوزهای آزادی عمل مطلق نداریم به طوریکه در حوزه پیگیری مسائل صنفی دانشجویان نیز با مشکل مواجه میشویم. همچنان که در قالب یک مصاحبه نمیشود بسیاری از این موضوعات را پیگیری کرد و مسوولان مدام ما را به حوزههای مختلف پاسکاری میکند اما ما تلاش خودمان را در چارچوب قوانین و آییننامهها انجام خواهیم داد.
مرادی بر ضرورت بازنگری آییننامه شورای صنفی دانشجویان تاکید کرد و گفت: این آییننامه که سال ۹۵ تصویب شده است با یک سری مشکلات و چالشهای همراه است مثلا در آییننامه قید شده که برای شوراهای صنفی باید حدنصاب مشارکت ۲۵ درصدی در انتخابات در نظر گرفته شود در حالی که در انتخابات رسمی نیز این حدنصاب به دست نمی آید و بسیاری از واحدهای دانشگاه به دلیل عدم کسب این حد نصاب، شورای صنفی ندارند بنابراین ما خواستار این هستیم که مسوولان وزارت علوم با نظر سنجی از دبیران شوراهای صنفی دانشگاههای کشور که بیشتر با نقاط ضعف این آییننامه آشنا هستند، اقدام به بازنگری آن نماید.
انتهای پیام