به گزارش ایسنا، در این کار تحقیقاتی با کاربرد روش‌های شیمی سبز، نانوساختارهایی سنتز شده‌اند که می‌توانند جهت ذخیره‌سازی گاز هیدروژن مورداستفاده قرار گیرند. هیدروژن به عنوان سوخت پاک می‌تواند در صنایع مختلف از جمله تأمین سوخت خودروها جایگزین سوخت‌های فسیلی شود. با توجه به دو چالش عمده آلودگی‌های محیطی ناشی از سوخت‌های فسیلی و کمبود این منابع انرژی در سال‌های آینده، تهیه نانوساختارهایی که بتوانند در زمینه تولید انرژی‌های جایگزین به‌کار روند، اهمیت زیادی یافته است. البته تولید نانوذرات به روش‌های شیمیایی نیز خود عاملی برای ایجاد آلودگی‌های زیست‌محیطی به‌شمار می‌رود. از این رو بهتر است جهت کمک به محیط‌زیست، با استفاده از روش‌های شیمی سبز به تولید نانومواد مصرفی پرکاربرد اقدام کرد. در این طرح، در بخشی از فرآیند تولید نانوساختارها، عصاره موز جایگزین مواد شیمیایی شده است.
سحر زینت‌لو از محققان این پروژه درباره مزیت‌های این فناوری گفت: در این طرح، نانوساختارهای Dy2Sn2O7 با استفاده از روشی سبز تهیه و شرایط بهینه تولید آن معرفی شده است. در این فرآیند، از عصاره موز به عنوان یک سوخت جدید، برای اولین‌بار استفاده شده است. وقت‌گیر نبودن این روش، عدم نیاز به دستگاه‌های خاص و گران‌قیمت و شرایط ویژه و سخت، بازده و خلوص بالای محصول از جمله مزایای طرح موردنظر است. از طرف دیگر نانوساختارهای تولیدی دارای کارآیی بالا و قابل توجهی برای ذخیره هیدروژن هستند و هدف ما یافتن راهی آسان و قابل انجام برای تهیه نانوساختارهای یکنواخت با اندازه مناسب با درجه تخلخل بالا و از همه مهم‌تر محصولی با کارآیی مطلوب برای استفاده در صنایع انرژی بوده است.
نویسنده اول مقاله‌ای این طرح، درباره کاربردهای مهم هیدروژن اظهار کرد: بیشترین مصرف هیدروژن در صنایع نفت و پالایش گاز است. این گاز عمدتاً به عنوان یک خوراک جانبی، ماده شیمیایی حدواسط و یا حتی به عنوان یک ماده شیمیایی خاص مورداستفاده قرار می‌گیرد. همچنین در سراسر دنیا، طراحی وسایل نقلیه‌ای که از هیدروژن به عنوان سوخت استفاده می‌کنند؛ موردمطالعه و بررسی قرار گرفته است.
دکتر زینت‌لو ضمن اشاره به این نکته این طرح قابلیت تجاری‌سازی دارد، افزود: نتایج این پروژه قابلیت تجاری شدن دارد. هم‌اکنون طرح در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده و برای دستیابی به تولید صنعتی، یک سرمایه‌گذار برای حمایت مالی لازم هست.
به اعتقاد زینت‌لو، کاهش هزینه (جهت تولید محصول)، افزایش سرعت (در فرآیند ذخیره هیدروژن) و کاهش آلودگی (حین تولید محصول با کارایی ذخیره هیدروژن به عنوان سوخت پاک) از ویژگی‌های بارز این فرآیند است.
نتایج این کار تحقیقاتی که با همکاری مریم سادات مرصعی و مسعود صلواتی نیاسری انجام شده، در Journal of Cleaner Production ۲۲۲ (۲۰۱۹) ۱۰۳-۱۱۰ به چاپ رسیده است.
انتهای پیام