امین رفیعی‌پور در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه هنجاری و ناهنجاری هر رفتار براساس فرهنگ و عادات آن جامعه تعیین می‌شود، افزود: رفتار ناهنجار رفتاری است که در فرهنگ و عقاید جامعه پسندیده نیست و اغلب مردم آن را در زندگی خود اعمال نمی‌کنند. ممکن است علی رغم اینکه رفتاری در جامعه‌ای هنجار است، در جامعه‌ای دیگر ناهنجار تلقی شود؛ البته رفتارهای هنجار و ناهنجار با گذشت زمان تغییر می‌کنند، به طوریکه اگر رفتاری طی قرن گذشته میان مردم نابه‌هنجار بود بعد از گذشت سال‌ها و در شرایط کنونی هنجار تلقی می‌شود و خواستگاری در ملاء عام یکی از همین رفتارهاست. اما چه عواملی باعث شده خواستگاری در ملاء عام در رفتار برخی از مردم جامعه بروز پیدا کند؟ شاید در جامعه، خواستگاری در ملاء عام رفتار هنجاری نباشد ولی در هر صورت این رفتارها شکل گرفته و عموماً در شرایط خاص و توسط افراد خاصی بروز می‌یابد.
به گفته رفیعی‌پور، تعداد افرادی که از شخص مورد علاقه خود در ملاء عام خواستگاری می‌کنند بسیار کم است، زیرا خواستگاری در کشور در قالب سنتی مرسوم است؛ حتی رابطه‌هایی که به صورت سنتی شکل نگرفته نیز، خواستگاری آن به صورت سنتی اتفاق می‌افتد.
این روانشناس داشتن شخصیت نمایشی و ناتوانی در کنترل هیجانات را یکی از علل خواستگاری افراد در ملاء عام دانست و گفت: بسیاری از رفتارها به تقلید از جوامع دیگر در کشور مرسوم می‌شود. زمانی که خواستگاری در ملاء عام در یک کشور رفتار مرسوم و هنجاری باشد و این عملکرد توسط جوامع دیگر از طریق شبکه‌های مجازی و رسانه‌ها گسترش یابد، می‌تواند بر رفتار جوامع دیگر اثرگذاری داشته باشد. داشتن شخصیت نمایشی در این امر بی‌تاثیر نیست زیرا چنین شخصیت‌هایی علاقه‌مندند خود را از دیگران متفاوت نمایش دهند و از راه‌های مختلف خود را به جامعه معرفی کنند که این فرد علاقه به مطرح شدن منجر به خواستگاری‌های متفاوت، برگزاری جشن‌های متفاوت و رفتارهای متفاوت خواهد شد.
رفیعی‌پور در ادامه با بیان اینکه نمی‌توان با رفتارهای خارج از عرف جامعه برخورد نامتعارفی داشت، عنوان کرد: برخورد خشن با رفتارهای خارج از عرف و ناهنجار جامعه مانند خواستگاری در ملاء عام نه تنها موجب بهبودی رفتارهای این افراد نمی‌شود بلکه به بروز رفتارهای تکانشی دیگر آنها دامن می‌زند؛ لذا باید از رفتارهای چکشی با این افراد خودداری کرد و این را پذیرفت که همه انسان‌ها مانند یکدیگر نمی‌اندیشند. اگر با این دیدگاه در جامعه زندگی کنیم، چنین رفتارهایی کمتر به وجود می‌آید.
وی ادامه داد: اگر مقصود این است که درباره این افراد کار اساسی انجام شود باید آنها را به روانشناس یا مشاور ارجاع داد، همچنین زیرساخت‌های فرهنگی جامعه ترمیم شود. نباید به گونه‌ای برخورد کرد که منجر به افزایش شخصیت‌های نمایشی و رفتارهای نامتعارف در جامعه شد چراکه شخصیت‌های نمایشی از دیده شدن استقبال می‌کنند.
این روانشناس معتقد است: در صورتی که این رفتارها توسط مردم پررنگ نشود تاثیر چندانی در جامعه نخواهد داشت اما اگر چنین رفتارهایی از سوی جامعه با بازخوردهای مختلفی همراه باشد و رسانه‌ای شود، ممکن است افراد علاقه‌مند به این کار نیز به چنین رفتارهایی ترغیب شوند.
انتهای پیام