به گزارش ایسنا، مجید شفیعپور در میزگرد بررسی توافق‌نامه پاریس که در دانشگاه تهران برگزار شد در بخش پرسش و پاسخ به دانشجویان اظهار کرد: توافق‌نامه پاریس باید در یک بستر علمی مورد بحث و بررسی قرار گیرد و مطمئنا اظهارنظرهای زرد و حرف‌های غیرکارشناسی و کف و صوت ابعاد این موضوع را روشن نمی‌کند.
وی ادامه داد: توافق‌نامه پاریس یک سند حقوقی است که به لحاظ حقوقی هیچ مشکلی ندارد. شاید ابهاماتی در مورد آن وجود داشته باشد اما مشکلی متوجه آن نیست. ضمن این‌که باید بتوانیم توافق‌نامه پاریس را از برنامه مشارکت ملی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تفکیک کنیم و بدانیم که امکان تغییر و اصلاح در برنامه مشارکت ملی وجود دارد.
این استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران با اشاره به روند تهیه برنامه مشارکت ملی ایران به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، اظهارکرد: برای آماده‌سازی INDC یک کار فنی انجام شده است و بدین ترتیب از تک‌تک دستگاه‌ها از جمله وزارتخانه‌های نیرو و نفت درخواست شده که میزان کاهش انتشار خود را اعلام کنند. عددهای مختلف از دستگاه‌های مختلف برای کاهش انتشار جمع‌آوری شده و در نهایت با احتیاط کامل عدد چهار درصد به عنوان سهم مشارکت ایران در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ۲۰۳۰ اعلام شده است. برنامه مشارکت ملی ایران در کارگروه ملی تغییر اقلیم تهیه شده که در این کارگروه ۱۹ وزیر و معاون رییس جمهوری حضور دارند. در همان مقطع اجماع بر این شد که ما می‌توانیم ۱۸.۵ درصد از میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را تا سال ۲۰۳۰ کاهش دهیم اما با نگاه احتیاط آمیز چهار درصد به عنوان سهم مشارکت ایران اعلام شد.
شفیعپور با اشاره به این‌که کنوانسیون تغییرات اقلیمی و توافق‌نامه پاریس در مورد منابع انسان‌ساخته گازهای گلخانه‌ای است و نه در مورد منشاهای طبیعی این گازها، گفت: واضح است که وزارت نفت اعلام کرده که می‌تواند از طریق فروش مشعل‌های فلر که به‌طور شبانه‌روزی روشن هستند روزانه ۱۰ میلیون دلار درآمد داشته باشد، اما به‌طور قطع برای فرآوری فلر نیاز به سرمایه‌گذاری دارد.
وی ادامه داد: براساس برنامه مشارکت ملی ایران برای کاهش گازهای گلخانه‌ای از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۳۰ مشخص شده که نیازمند ۵۳ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری هستیم. سوال اصلی این است که آیا ایران نمی‌تواند تا سال ۲۰۳۰ سالانه تنها ۳.۵ میلیون دلار در بخش منافع سرمایه گذاری کند؟ آشکار است که اگر تحلیل ساده‌ای از هزینه به فایده انجام دهیم، می‌بینیم که سالانه ۳.۵ میلیون دلار رقم بالایی نیست. ضمن این‌که این میزان به دلیل برگشت سرمایه، ارزش دارد.
این استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران در ادامه با اشاره به ملاقات جمعی مدیران و مسئولان محیط زیست و منابع طبیعی کشور با مقام معظم رهبری در اسفندماه سال ۱۳۹۴، اظهار کرد: در این جلسه مقام معظم رهبری به‌صراحت به موضوع کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اشاره و تاکید کردند از سوی دیگر سیاست‌های محیط زیستی نظام چند سالی است که ابلاغ و در آن به بحث کاهش انتشار و در آن کاهش گازهای گلخانه‌ای ذکر شده است.
شفیعپور تاکید کرد: اگر در برنامه مشارکت ملی ایران برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اشکال وجود دارد، می‌توان آن را اصلاح کرد البته تاکنون از مجموع ۱۸۴ کشور دنیا که الحاق اولیه خود را به توافق‌نامه پاریس اعلام کرده‌اند بیش از ۱۶۰ کشور مطرح کرده‌اند که برنامه مشارکت ملی معین (NDC) کشور ما همان برنامه مشارکت ملی مدنظر (INDC) ما است. همچون کشورها می‌توانند الحاق خود به توافق‌نامه پاریس را اعلام و معین کنند تا تاریخ برنامه مشارکت ملی معین خود را به کنوانسیون تغییرات اقلیمی ارائه خواهند داد.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا عدم اجرای تعهدات آسیبی برای کشور ما خواهد داشت؟ گفت: برمبنای ماده ۱۵ توافق‌نامه پاریس، این معاهده غیرمداخله‌ای و غیرتنبیهی است.
انتهای پیام