به گزارش ایسنا، از سال ۹۲ و همزمان با آغاز به کار دولت یازدهم، رییس جمهوری در یکی از نخستین سخنرانی های خود اعلام کرد دولتش چند یادگاری اصلی خواهد داشت که یکی از آنها راه آهن خواهد بود.
امروز و در شرایطی که دولت پنجمین سال از کار خود را پشت سر میگذارد به نظر میرسد که لااقل بخشی از این وعدهی مهم به نتیجه رسیده و روحانی از این میگوید که یک پنجم از کل راه آهن ساخته شده در تاریخ ایران در دولت او احداث شده است.
بخش قابل توجهی از این آمار ۲۰۰۰ کیلومتری به برنامه ریزی کلان دولت برای اجرای پروژههای اولویت دار ریلی باز میگردد. در سالهای ابتدایی دولت یازدهم وزارت راه و شهرسازی در کنار دیگر طرحهای موجود، پنج برنامه ریلی مشخص را نیز به عنوان طرحهای اولویتدار خود در نظر گرفت که رساندن ریل به شهرهایی مانند همدان، کرمانشاه، ارومیه، رشت و خط دوم تبریز بخش اصلیاین برنامه را میساخت. در شرایطی که گامهای پایانی تمام این طرحهای اولویتدار در حال طی شدن است، در صورت رسیدن منابع مالی دولت برنامهها و طرحهای دیگری را نیز در این حوزه دنبال خواهد کرد، که رییس جمهوری در جلسه خود با مدیران وزارت راه و شهرسازی بر آنها تاکید دارد.
روحانی گفته: راه آهن همچنین اولویت دولت است مخصوصا در مسیرهای ترانزیتی. مسیر سرخس ــ چابهار و قزوین ــ رشت ــ آستارا برای ما اهمیت زیادی دارد که باید هر چه بیشتر این مسیرها افتتاح شود. همچنین برقی کردن راه آهن یا پر سرعت کردن آن را دنبال میکنیم. امیدواریم که در همین دولت راه آهن اینچه برون ــ گرمسار افتتاح شده و سریع السیر کردن مسیر قم ــ اصفهان و تهران ــ مشهد انجام شود، البته اعتبارات این پروژه ها آماده است.
اگر به این طرحها اتصال ریلی ایران به بصره را نیز اضافه کنیم، جمع وعدههای جدید ریلی رییس جمهوری تکمیل میشود. دو وعده نخست به تکمیل مسیر ترانزیتی ریلی ایران اختصاص دارد. جایی که چابهار را در جنوب شرقی کشور به شبکه ریلی وصل میکند و در صورت رسیدن به سرخس کریدور ریلی شرق ایران و در صورت رسیدن به شبکه مرکزی امکان اتصال به دیگر مرزهای کشور را خواهد داشت. در صورتی که راه آهن آستارا در شمال غرب و چابهار در جنوب شرق تکمیل شوند، رسما ایران امکان ترانزیت کالا از هند به اروپای شرقی و سپس اروپای غربی را پیدا خواهد کرد.
در کنار آن مرز ریلی بصره نیز که با همکاری دولت عراق ساخته خواهد شد، در کنار کمکهای اقتصادی میتواند برای جابجایی مسافران میان دو کشور که در طول سال به چند میلیون نفر می رسند کمکی ویژه کند. برقی سازی و سریعالسیر سازی خطوط ریلی کشور نیز که از چند سال قبل بحث آنها مطرح بوده بار دیگر از سوی روحانی مطرح شده و این بار تفاوت مهم در قیاس با گذشته این است که طبق اعلام وی این طرحها با طی کردن مراحل قانونی امکان اجرایی شدن دارند و از نظر مالی تامین منابع لازم انجام شده است.
در کنار ریل رییس جمهور به دیگر حوزههای حمل و نقل نیز توجه داشت. در عرصه دریایی به نقش و اهمیت چابهار اشاره کرد، بندری که از تحریمهای آمریکا معاف شده ومیتواند نقشی کلیدی در توسعه اقتصادی ایران ایفا کند.
در حوزه هوایی اما رییس جمهوری دو نگرانی و دغدغهی مهم را مطرح کرده که از سالها پیش مطرح هستند و هنوز امکان برطرف شدنشان وجود دارد.
روحانی به نبود توزیع مناسب پروازی در فرودگاههای ایران اشاره کرده و گفته اگر فرودگاه های کشور را ببینیم ۸۰ درصد از پروازهای ما از ۱۰ فرودگاه انجام میگیرد، سایر فرودگاهها هم فقط ساخته شدهاند و شاید در هفته یک یا دو پرواز داشته باشند، این کار معنی ندارد.
هرچند وزارت راه تلاش کرده با ورود هواپیماهای کوچک به ناوگان شرایط را برای افزایش تعداد پروازهای فرودگاههای کوچک فراهم کند اما همانطور که رییس جمهور اشاره کرده هنوز بخش قابل توجهی از پروازهای ایران تنها از سوی چند فرودگاه انجام می شوند.
یکی از این فرودگاهها، فرودگاه امام خمینی تهران است که در طول سالهای اخیر به عنوان قطب اصلی پروازهای خارجی ایران فعالیت کرده و روحانی معتقد است اگر در گذشته یکی از وزرای فعال در این بخش قدری روشن بینانه تر عمل میکرد یک سرمایه گذار خارج از دولت ساخت این فرودگاه را انجام داده بود و امروز پس از ۲۰ سال هنوز درگیری برای چگونگی بهره برداری از آن تداوم نداشت. روحانی در تکمیل حرف خود این را نیز گفت که وقتی کشور یک سرمربی خارجی را برای فوتبال خود استخدام کرده و این مربی تیم ملی را ارتقا میدهد چرا با یک سرمایه گذار چنین برخوردی انجام ندهد؟
در کنار تمام این صحبتها روحانی بار دیگر بر لزوم تفکیک وزارت راه و شهرسازی تاکید کرد. این وزارتخانه که در دولت احمدینژاد با ادغام دو وزارتخانه مسکن و شهرسازی و راه و ترابری شکل گرفت از نظر رییس جمهوری بار دیگر باید به دو وزارت مجزا تقسیم شود و هرچند مجلس در مراحل گوناگون با لایحه تفکیک آنها مخالفت کرده اما روحانی هنوز معتقد است برای کاهش فشار بر وزیر و پیگیری بهتر امور هر دو حوزه، تفکیک بهترین انتخاب خواهد بود.
انتهای پیام