فرزاد فرهوشی کارگردان، مستندساز و پژوهشگر با اشاره به مشکلات پخش فیلم به صورت سی دی و اینترنتی، گفت: ما از دو سال پیش با فیلم مستند «روزنه آبی» که ۹ سال تولیدش به طول انجامید، وارد شبکه نمایش خانگی شدیم. اما از همان ابتدا با مشکلاتی روبرو بودیم. پخشکنندهها، پخش آثار مستند را قبول نمیکنند و اگر هم بخواهند قبول کنند قیمت بالایی را از فیلمساز میگیرند، به همین دلیل اثر ما را هم نپذیرفتند. اما ما پیش از آنکه بخواهیم تکثیر و بستهبندی کارهایمان را انجام دهیم با آنها صحبت کردیم که ببنیم چه تعدادی باید بزنیم و دیدیم اصلا از اثر ما استقبال نمیکنند با وجود آنکه این مستند بار تبلیغاتی خوبی داشت و اولین سریال مستند درباره تئاتر و افرادی بود که جلوی دوربین قرار گرفته بودند و مدتها هم از آنها خبری وجود نداشت.
او با انتقاد از اینکه "فقط کارهای عامه پسند و سریالها مورد توجه پخشکنندگان قرار میگیرد" بیان کرد: وقتی ما دیدیم شرایط به این صورت است، تصمیم گرفتیم خودمان به طور شخصی کار پخش فیلم را انجام دهیم. دو ماه بعد هم کار دیگری داشتیم به نام «رقص دایره» چون تیراژمان پایین بود خودمان پیک استخدام کردیم و آن را در سطح شهر پخش کردیم و چاپ DVDها را هم نتوانستیم با هیچ شرکت رسمی دیگری انجام دهیم. درحقیقت آن را قبول نکردند و اگر هم میپذیرفتند شرایط بدی برای ما در نظر میگرفتند، مثلا میگویند ۳۰ میلیون تومان بدهید، چون معتقد بودند این سبک آثار خریدار ندارد.
او ادامه داد:اما ما با شنیدن چنین حرفهایی واقعا ناراحت میشدیم زیرا آنها به جای مخاطب تصمیم میگرفتند، درصورتی که ما میگفتیم شما نسخه فیلمهای ما را پخش کنید و اگر مرجوع شد خودمان این ضرر را جبران میکنیم.
این مستندساز ادامه داد: دو ماه بعد که «رقص دایره» هم به همین سرنوشت دچار شد، تصمیم گرفتیم از ابتدای سال ۹۶ یک برنامه جدی برای آن بگذاریم؛ به طور مثال برای فیلمهای «رقص دایره» و «روزنه آبی» رونمایی برگزار کردیم تا بخشی از هزینه ساخت آن تامین شود و یا برای گروه سینمایی هنر و تجربه ارسالش کنیم. در همین سال اولین مستند در زمینه حمایت از حیوانات را هم تولید کردیم که هیچ پخشکنندهای با وجود آنکه کارمان مجوز پخش و نمایش داشت، با ما همکاری نکرد.
فرهوشی درباره ارائه کارهایش به صورت VOD گفت: در همان ایام به ما پیشنهاد شد که میتوان کارهایی که مجوز دارند را از طریق VOD و به صورت اینترنتی اکران کرد برای همین اقدام کردم و برای تمام کارهایم مجوز نمایش اینترنتی هم گرفتم. اما وقتی به این سامانههای ویدئوی درخواستی مراجعه کردم و آنها قرار دادشان را برای من فرستادند دیدم نوشته شده است که ۴۰ درصد از سهم فروش برای تولید کننده و ۶۰ درصد از آن سهم شرکت خواهد بود. واقعا شرایط سختی روبروی ما قرار داشت! در نهایت تمام فیلمها را به صورت اینترنتی به نمایش گذاشتیم و ۹ عنوان کار تنها ۵۴۰ هزار تومان برای ما درآمد داشت. در صورتی که ما حدود ۶۰۰ میلیون تومان بابت ساخت این فیلمها هزینه کرده بودیم.
او ادامه داد: من قسمت دوم حمایت از حیوانات را هم ساختم اما چون بودجهام کافی نبود همان ابتدا آن را به صورت VOD منتشر کردم و طبق آماری که به دست آوردم استقبال خوبی هم از این فیلم شد. سپس فیلم را برای اکران به گروه هنروتجربه هم ارائه کردم و پاسخ شنیدیم که این فیلم برای این گروه سینمایی مناسب نیست، در حالی که در این اثر هنرمندان خوبی با ما همکاری کرده بودند، تولید بهتری نسبت به قبل داشت و حتی کوچکترین اصلاحیهای هم از طرف سازمان سینمایی نخورده بود. این درحالی بود که همان زمان در رفتوآمدهایم به وزارت ارشاد میدیدم که یک فیلم سینمایی که روی پرده هم بوده، برای نمایش خانگی ۵ صفحه اصلاحیه خورده بود.
این فیلمساز با اشاره به مشکلاتی که اکنون در مسیر تولید یک فیلم تا پخش آن وجود دارد، گفت: من از اسفند سال گذشته دیگر کار نکردهام، به این دلیل که قیمت همه چیز آنقدر بالا رفته است که چاپ و تکثیر هر CD برای من حدود ۶ هزارتومان میشود، در این شرایط من قیمت محصول را باید چه مقدار در نظر بگیرم که سهم پخشکننده هم در آن لحاظ شود؟ یکی دیگر از مشکلات ما هم پیک موتوریها بودند که بستهها را در شرایط مناسبی منتقل نمیکردند و باعث میشد فیلمهایمان مرجوع شوند. با همه اینها مشکل جدی پخشکنندهها هستند که به دلیل شرایطی که امروزه ایجاد شده است بسیاری از آنها تعطیل شدهاند و آنهایی که باقی ماندهاند هزینههای زیادی برای پخش میگیرند. الان تولید کار نه به صورت VOD به صرفه است و نه CD و به نظر میرسد در حال سقوط هستیم.
فرهوشی در پایان با تاکید بر اینکه "پخش یکی از اتفاقات مهم در روند دیده شدن یک کار هنری است اما آنها از موضع بسیار بالا به هنرمندان نگاه میکنند در حالی که باید یک رابطه دو طرفه وجود داشته باشد" گفت: گاهی پیش خودم میگفتم شاید کار واقعا ضعیف است یا موضوعات مورد پسند مخاطب نیست اما من در حوزههای مختلف، موضوعات روز و به شکلهای متفاوتی اثر تولید کردهام، بالاخره یکی از آنها باید باب میل مخاطب باشد و نکته پایانی اینجاست که ما با اکران فیلمهایمان به صورت اینترنتی سهم بسیار کمی از فروش را به دست میآوریم و هر کدام از آثار ما سالها طول کشید تا تولید شود اما تاکنون هزینههای ساخت را هم نتوانستیم در بیاوریم.
انتهای پیام