«همه شهروندان نسبت به جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، مسؤول هستند. آدم‌هایی هم که چهره هستند و مردم آن‌ها را دوست دارند به دلیل اینکه بیشتر دیده می‌شوند، مسؤولیت بیشتری دارند. در واقع این افراد نسبت به دیده شدن خود تعهد دارند تا رفتار و حرکتی را از خود نشان ندهند و جملاتی را نگویند که باعث سردرگمی و سوء تفاهم شود. اما همه شهروندان نسبت به جامعه مسؤولیت‌های کوچک و مسؤولیت‌های بزرگی هم بر مبنای شغل و حرفه خود دارند.» اینها جملات فرهاد جم ـ بازیگر ـ است که در گفت‌وگویی با ایسنا مطرح می‌شود.
مسعود آب پرور ـ کارگردان ـ هم نظری مشابه دارد. او به ایسنا می‌گوید: «همیشه می‌گوییم که بازیگران مصلح اجتماعی نیستند بلکه باید در حد یک انسان ماهر به کارشان بپردازند. اما زمانی که این افراد به شخصیتی تبدیل می‌شوند که دیده خواهند شد و عده‌ای دورشان جمع می‌شوند، مسئولیت اجتماعی هم پیدا می‌کنند. همه ما شهروند هستیم و حق داریم حرف بزنیم. امروز هر کسی برای خود رسانه‌ای دارد و می‌تواند صحبت کند و عده‌ای هم به حرف‌های او توجه می‌کنند یا نمی‌کنند. حتی فردی برای اینکه توجه کسی را جلب کند ممکن است با خودسوزی سعی کند توجه دیگران را جلب کند تا به اهداف و حرفی که می‌زند توجه کنند. در نتیجه هر کدام از ما حق داریم حرف خود را بزنیم البته هرفردی که به جایگاه اجتماعی بالاتری می‌رسد در این زمینه مسئولیتش بیشتر می‌شود و قطعا باید درد جامعه را داشته باشد، مسائل اجتماعی را ببیند و حرف مردم را منعکس کند.»
اما در مقابل این نظرات که برای هنرمندان مسوولیت اجتماعی قائلند و می‌گویند «دیده می‌شوم پس مسوولم»، برخی هم نسبت به سوءاستفاده از فضای مجازی در چنین مواردی هشدار می‌دهند.
مهرانه مهین‌ترابی از جمله این افراد است؛ او در گفت‌وگویی با ایسنا تصریح می‌کند، «یک بازیگر قبل از اینکه با شغل خود شناخته شود، به عنوان یک انسان و فردی در جامعه، مسؤول رفتار و حرکات خودش است و نباید از این موقعیت به عنوان یک سلبریتی سوء استفاده شود؛ البته اگر این اظهار نظرها در جهت منافع مردم باشد، ایرادی ندارد اما معمولا در جهت نمایش خود و زیاد کردن فالوئر و جنجال‌هایی است که در اطراف هر موضوعی شکل می‌گیرد که از نظر من بی‌مسؤولیتی محسوب می‌شود.»
چنین عملکردی تنها به حوزه نمایش محدود نمی‌شود؛ در هنرهای دیگر از جمله موسیقی و تجسمی هم واکنش‌هایی از این دست را شاهد هستیم که در قالب ارائه اثر موسیقایی، پوستر و ... بروز و ظهور می‌کند.
در همین ارتباط خبرنگار بخش تجسمی ایسنا در گفت‌وگویی با یک هنرمند نقاش این موضوع را به بحث گذاشته که مرز میان همدردی یک هنرمند با مردم و موج‌سواری بر یک حادثه برای رسیدن به شهرت بیشتر و محبوبیت کجاست.
بهنام کامرانی ـ هنرمند نقاش و استاد دانشگاه ـ در این زمینه می‌گوید: رفتار هر هنرمند به خودش ارتباط پیدا می‌کند و کسی نمی‌تواند درباره آن اظهار نظر کند. اینکه نسبت به وقایع روز واکنش نشان بدهد یا نه در حوزه اختیارات فردی او است.
این هنرمند نقاش با این حال ادامه می‌دهد: اما اگر کار او حالتی باشد که احساسات عموم را جریحه‌دار کند و سوءاستفاده در آن مطرح باشد، همین که مردم این موضوع را می‌فهمند برایش تبلیغ منفی دارد و ضررش به خود هنرمند برمی‌گردد.
او تاکید می‌کند: نمی‌توان انتظار داشت هنرمند نسبت به وقایع واکنش نشان ندهد، برخی هنرمندان درونی‌تر و برخی بیرونی‌تر واکنش نشان می‌دهند. نمی‌توانیم آزادی‌شان را سلب کنیم. اگر فردی از این قضایا برای معروفیتش استفاده کند، اشکال از خود اوست و حوزه عمومی هم حتما متوجه آن می‌شود.
انتهای پیام