احسان گلی در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: اولین قدم در بیان مفهوم خشونت این است که به تفاوت آن با عصبانیت توجه کنیم. خشونت به معنای رفتاری است که شامل پرخاشگری است و باعث آسیب‌رساندن به دیگران و روابط بین‌فردی می‌شود.
این روانشناس با اشاره به اینکه ایده‌آل‌ترین راه برای کاهش خشونت گفت‌وگوکردن است، تصریح کرد: اگر به‌طور موقت فرد فرصت ابراز ناراحتی خود را ندارد، باید از طریق مختلف آن را مدیریت کند.
وی ادامه داد: عصبانیت جزو رفتارهای طبیعی انسان‌هاست که قابل انکار نیست و باید آن را پذیرفت. در یک اصطلاح روانشناسی، عصبانیت در راستای غریزه زندگی است، اما پرخاشگری صورت آسیب‌زننده و تخریب‌کننده خشم است که در راستای غریزه مرگ قرار دارد.
این روانشناس با اشاره به اینکه عوامل متعددی در پرخاشگری موثر است، افزود: اگر افراد فرصتی برای حل کردن تعارض‌ها و اختلافات میان‌فردی نداشته باشند، زمانی را به بیان مشکلات و در حقیقت خشم سالم خود اختصاص ندهند، ممکن است خشم آنان به شیوه تخریب کننده بروز پیدا کند.
گلی همچنین با تاکید بر اینکه ویژگی‌های شخصیتی افراد نیز در پرخاشگری موثر است، گفت: والدین باید به فرزندانشان اجازه بدهند درباره مسائلی که آن‌ها را آزار می‌دهد صحبت کنند و از منع کردن آن‌ها خودداری کنند. این شیوه برخورد با کودکان سبب می‌شود آن‌ها خشم خود را به شیوه‌ای موثر بیان کنند و از ابراز آن به صورت تخریب کننده اجتناب کنند.
وی افزود: در کشور ما نیز همانند بعضی از کشورهای دیگر، مردم فرصت گفت‌وگوی مؤثر با یکدیگر را ندارند. افراد بیشتر احساسات خود را از طریق رفتار و اعمالشان نشان می‌دهند تا اینکه نظراتشان را بیان کنند و این امر احتمال بروز رفتار پرخاشگرانه را افزایش می‌دهد.
این روانشناس ادامه داد: خانواده‌ها باید در طول روز ساعاتی را به گفت‌وگو با یکدیگر اختصاص دهند. در جامعه ما که افراد به دلیل مشغله فراوان مدت کمتری را در خانه سپری می‌کنند، زمان صرف غذا که اعضای خانواده در کنار یکدیگرند، می‌تواند فرصت مناسبی برای تبادل نظر و صحبت کردن باشد.
گلی گفت: امروزه در جامعه ما افراد برای بیان خشم خود به جای صحبت درباره مشکل، روابطشان را با یکدیگر قطع می‌کنند. هرچه این موارد بیشتر در فرهنگ جامعه اتفاق بیفتد، زمینه برای بروز خشم افزایش می‌یابد. فضای مجازی تا حدودی این امکان را در اختیار مردم قرار داده تا با یکدیگر راحت‌تر صحبت کنند.
این روانشناس افزود: منظور از گفت‌وگوکردن و ارتباط موثر این است که افراد در زمان بخصوصی، نه هنگامی که به شدت عصبانی هستند و نمی‌توانند منظقی فکر کنند، درباره نیازهایشان و آسیب‌هایی که به آن‌ها وارد شده با یکدیگر صحبت کنند.
وی ادامه داد: خشم از جمله احساساتی است که انسان‌ها برای صیانتِ ذات به آن نیاز دارند و به مرور زمان این احساس در آن‌ها تکامل یافته است. زمانی افراد خشمگین می‌شوند که احساس کنند مرزهای بیرونی و درونی آن‌ها مورد خطر قرار گرفته است.
گلی تصریح کرد: منظور از مرزهای بیرونی، عوامل محیطی و انسان‌های دیگری است که آرامش فرد را مختل می‌کنند و منظور از مرزهای درونی حالاتی است که فرد در درون خود تجربه می‌کند مانند احساس غم، حقارت و... . هر کدام از این عوامل می‌تواند به نحوی سبب خشمگین شدن فرد بشود. احساسات زیادی وجود دارد که می‌تواند با خشم پیوند بخورد.
انتهای پیام