علی مزیکی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه نباید مسائل اقتصادی را مکانیکی تفسیر کرد، گفت: چین که با پایین آوردن ارزش پول ملی خود توانسته تولید داخلی‌اش را رونق دهد، حتما جزئیات بسیاری را در روندهای تولید و مالی در نظر گرفته و از آن مهم‌تر این مسائل را به صورت آگاهانه و کنترل شده انجام داده است.
او با طرح این مساله که برای کشوری با ابعاد اقتصادی ما گسترش صادرات چقدر می‌تواند اتفاق خوبی باشد؟ ادامه داد: افزایش نرخ ارز و کاهش ارزش پول ملی در کشور ما تصادفی و غیر قابل کنترل است و در چنین شرایطی نمی‌توان آن را در جهت فرضیه‌ای خاص تفسیر و هدایت کرد.
مزیکی با بیان اینکه بسیاری از صنایع تولیدی در اقتصاد ما مستقیما به واردات وابسته‌اند، گفت: در چنین شرایطی اساسا بسیاری از تولیدات ما تضعیف و چه بسا حتی تعطیل شده‌اند؛ بنابراین برای کاربست چنین فرضیه‌هایی در اقتصاد کشور باید به ویژگی‌های خاص هر اقتصاد توجه داشته باشیم.
این اقتصاددان با بیان اینکه اساسا مقوله تولید فرایند زمان‌بری است، اظهار کرد: اینگونه نیست که با جهش نرخ ارز و کاهش ارزش پول داخلی صادرات افزایش پیدا کند. برای افزایش صادرات معمولا نیاز به یک بازه زمانی حداقل شش ماهه است؛ ضمن اینکه باید ببینیم چقدر برای تولید ظرفیت داریم و با چه پشتوانه‌ای قرار است این تولیدات را صادر و پول آن را برگردانیم.
او در مورد تناسب جهش ناگهانی نرخ ارز با فرضیه رشد صادرات ناشی از کاهش ارزش پول ملی هم اظهار کرد: واقعیت این است که فاصله بسیار زیادی بین نرخ ارزهای خارجی با واقعیت‌های اقتصادی ایجاد شده و این احتمال را تقویت می‌کند که این مساله بیشتر به خاطر برخی مناسبات سیاسی و نه اقتصادی رخ داده است.
به گزارش ایسنا، در ماه‌های گذشته و حتی پیش از شدت گرفتن گرانی دلار، بسیاری از اقتصاددانان بازارگرا نسبت به آزادسازی نرخ ارز امیدوار بودند و در بسیاری از رسانه‌های خود این مساله را به دولت پیشنهاد می‌کردند و آن را باعث تحریک در بخش‌های تولیدی ارزیابی کردند. استدلال آنان هم این بود که با گرانی ارز، صادرات برای بخش‌های اقتصادی جذاب‌تر می‌شود که این فرضیه البته در شرایط فعلی و با مسائلی که برای بخش تولیدی پیش آمده چندان صحیح به نظر نمی‌رسد.
انتهای پیام