علی اکبر مرادی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره دومین جشنواره «کهن آواهای تنبور» بیان کرد: این جشنواره برای دومین بار در روستای بان زلانی شهرستان دالاهو در استان کرمانشاه برگزار شد. در واقع بعد از ساخت خانه تنبور جشنواره «کهن آواهای تنبور» نیز راه‌اندازی شد.
او ادامه داد: در این دوره هنرجویان ساز تنبور در چهار گروه سنی و هشت گروه موسیقی از تمام مناطق کردنشین و همچنین نوازندگان سازهای کردی مثل سازهای بادی دوزله، ششمال، سُرنا، سازهای کوبه‌ای مثل دُهل و دف شرکت کردند.
یکی از داوران این دوره از جشنواره اعلام کرد: حدود ۲۰۰ شرکت‌کننده از استان‌های کردنشین ایلام، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی در این جشنواره که به مدت دو روز برگزار شد، حضور داشتند.
مرادی همچنین گفت: اردشیر کامکار، کیخسرو پورناظری، علیرضا فیض بشیرپور و من این دوره از جشنواره «کهن آواهای تنبور» را داوری کردیم. حسین علیزاده و کیهان کلهر نیز به عنوان مهمانان این دوره حضور داشتند.
این خواننده و نوازندهٔ صاحب سبک تنبور درباره بودجه این جشنواره نیز اظهار کرد: بخشی از بودجه این جشنواره از طریق کمک‌های مردمی و بخش دیگر از طریق اداره ارشاد شهرستان دالاهو تامین می‌شود.
او با بیان اینکه جشنواره «کهن آواهای تنبور» در جهت کشف استعدادها و تشویق آنها در حوزه سازهای بومی و سنتی کمک بسیاری می‌کند، افزود: به شرط آنکه ادامه داشته باشد و بیشتر از یک بار در سال برگزار شود.
مرادی همچنین درباره چگونگی کمک این جشنواره به برگزیدگان آن توضیح داد: اگر کلاس‌هایی وجود داشته باشد تا شرکت کنندگان نقص‌های اجرای خود را برطرف کنند قطعا نوازنده‌های خوبی خواهند شد اما مهم نوازنده‌ها و خانواده‌های آنها هستند که با توجه به درآمدی که دارند، تا چه اندازه می‌توانند برای این کار سرمایه گذاری و از استادان حاضر در این حوزه بهره ببرند.
بنیان گذار خانه تنبور بیان کرد: قصد داریم در خانه تنبور کلاس‌هایی برگزار کنیم زیرا تا کنون فقط در حال ساخت و ساز بودیم. بخشی از خانه تنبور سال گذشته افتتاح و راه‌اندازی شد و در حال تکمیل مراحل بعدی آن هستیم. این خانه هنوز نیاز به امکاناتی از جمله وسایل گرمایشی و سرمایشی نیاز دارد. اما در کل آمادگی این وجود دارد که کلاس‌های آموزشی در آن برگزار شود.
این خواننده و نوازنده تنبور درباره دسترسی هنرجویان به خانه تنبور در فصل زمستان نیز اظهار کرد: در حال حاضر ما هنرجویان بسیاری داریم که از شهرهای دیگر برای تمرین و آموزش به تهران مراجعه می‌کنند بنابراین رفت و آمد هنرجویانی که تصمیم می‌گیرند از شهرهای کردنشین به این روستا بیایند، چندان سخت و غیرقابل دسترس نیست. از طرفی در خانه تنبور امکانات اقامتی برای ۴۰ تا ۵۰ نفر وجود دارد.
انتهای پیام