به گزارش ایسنا، بسیاری از هنرمندان حاضر در این رویداد که بزرگ‌ترین رخداد تجاری صنایع دستی محسوب می‌شود، معتقدند امکاناتی که به غرفه آنها تعلق گرفته، محدود است.
یکی از هنرمندان که دوست ندارد اسمش را بگوید، می‌گوید: من برای اجاره یک غرفه ۲۵ متری حدود سه میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هزینه کرده‌ام اما باید برای هر خدمات و امکانات از میز گرفته تا لامپی که باید فضای غرفه‌ام را روشن کند، پول بپردازم.
او ادامه می‌دهد: غرفه‌ام را از روی نقشه انتخاب کردم که بنا بر اطلاعاتی که به من داده شد، سه نبش بوده است اما در عمل چیز دیگری دریافت کرده‌ام. من در نمایشگاهی در کشور ترکیه هم شرکت کرده‌ام که لازم نبود میز و صندلی را روی کولم بگذارم و جابه‌جا کنم. ما باید همه چیز را در نمایشگاه‌هایی که در کشورمان برگزار می‌شود، خودمان فراهم کنیم.
این هنرمند حاضر در سی‌امین نمایشگاه ملی صنایع دستی اضافه می‌کند: غرفه ۲۵ متری را با سه عدد لامپ تحویل من داده‌اند و مجبور شدم برای روشنایی آن و دیده شدن کارهایم، نور اضافه کنم. بعد از سال‌ها که از برگزاری نمایشگاه می‌گذرد، در مقابل هزینه‌ای که دریافت می‌کنند، خدمات کافی ارائه نمی‌دهند.
نمی خواهم غُر بزنم اما ...
او با بیان اینکه روزی که غرفه‌ها را می‌چیدیم کولر روشن نبود، می‌گوید: زمانی هم که به این موضوع اعتراض کردیم، گفتند روز افتتاحیه کولر را روشن می‌کنیم؛ در حالی که ما برای چیدن غرفه‌مان شُرشُر عرق می‌ریختیم! ما یک روز باید یاد بگیریم که منظم باشیم، نمی‌خواهم غُر بزنم اما به نظر می‌رسد ما رحم کردن به یکدیگر را فراموش کرده‌ایم.
رعنا کلباسی ـ هنرمند فعال در رشته نقاشی روی چرم ـ نیز در این باره بیان می‌کند: به دلیل اینکه کارهای من بسته‌بندی داشته است، برای غرفه ۱۲ متری که گرفته‌ام ۳۰ درصد تخفیف شامل حالم شده است. اما برای میز و لامپی که گرفته‌ام به صورت جداگانه هزینه پرداخت کرده‌ام.
او همچنین به دشواری حضور هنرمندان در نمایشگاه‌ها اشاره و اعلام می‌کند: وقتی شرایط برای حضور هنرمندان در نمایشگاه‌ها فراهم نباشد، دلال‌ها جای خودشان را در چنین رویدادهایی باز می‌کنند و روز به روز قوی‌تر و هنرمندان نیز هر روز ضعیف‌تر خواهند شد.
غرفه‌ها با چهار سال قبل قابل مقایسه نیست
یکی دیگر از نقد هنرمندان به سی‌امین نمایشگاه صنایع دستی فشرده‌سازی غرفه‌های این دوره است.
علی نوری‌زاد ـ هنرمند فعال در رشته باتیک ـ که تجربه حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی بسیاری دارد، نیز اظهار می‌کند: غرفه‌ها منظم‌تر اما فشرده‌تر شده است. اینکه تعداد هنرمندان حاضر در نمایشگاه تا این حد افزایش پیدا کرده است، خوب است اما راهروها تنگ و غرفه‌ها تو هم است، بهتر بود سالن‌های بیشتری به صنایع دستی اختصاص داده می‌شد. اینکه غرفه آرایی‌ها بهتر شده است، ارزشمند است و با چهار سال قبل قابل مقایسه نیست.
او همچنین درباره برگزاری نمایشگاه‌های صنایع دستی به شیوه سال‌های گذشته، می‌گوید: به عقیده من اگر یک‌سری چیزها رنگ و بوی خودشان را حفظ کنند، ارزشمند هستند؛ برای مثال امروز فروش اینترنتی باب شده اما لذت خرید و از نزدیک دیدن صنایع دستی باید جایگاه خودش را حفظ کند، زیرا برخی از محصولات صنایع دستی مثل باتیک را باید لمس کرد و خرید، زیرا مواد اولیه آن ابریشم خام است و مشتری فقط می‌تواند با لمس کردن آن متوجه تفاوت ابریشم ۴۲ دلاری و ۱۸ دلاری شود. بنابراین من در رشته کاری خودم هیچ وقت در فروش اینترنتی موفق نمی‌شوم.
شرایط اقامت استان‌های محروم برای یک نفر
در این دوره از نمایشگاه فضایی هم به صورت رایگان در اختیار استان‌های محروم قرار گرفته است که اکثرا شرکت‌های تعاونی این غرفه‌ها را در اختیار دارند و کارهای هنرمندان را برای فروش عرضه می‌کنند.
در واقع هنرمند در این بخش نمی‌تواند ارتباط مستقیم و بدون واسطه با خریدار داشته باشد. برخی از حاضران در این غرفه‌ها درباره محل اسکانشان، می‌گویند: ما از اداره کل میراث فرهنگی استان‌مان نامه آوردیم و وقتی معاونت صنایع دستی از پرداخت هزینه‌هایمان از سوی استان مربوطه مطمئن شد، شرایط اقامت یک نفر را برای‌مان فراهم کرد.
همچنین برخی از هنرمندان مناطق زلزله‌زده کرمانشاه نیز در این دوره از نمایشگاه حضور دارند. یکی از آنها که در چادرهای عشایری برپا شده در فضای باز این دوره از نمایشگاه اطراق کرده و از روستای زلزله‌زده ثلاث باباجانی حضور پیدا کرده و خوراک‌های محلی استانشان از جمله نان بژی، آش محلی و کلانه را عرضه می‌کند، نیز می‌گوید: به ما اجازه داده شده تا شب‌ها، همین جا در چادرهایمان بخوابیم.
در سی‌امین نمایشگاه صنایع دستی غرفه‌هایی نیز پیدا می‌شوند که کارهای قابل توجهی در حوزه صنایع دستی و هنرهای سنتی عرضه کنند.
اطلاعاتی که به چند بروشور محدود می‌شود
یکی دیگر از نکات این دوره از نمایشگاه حضور ویژه استان‌ها و روستاهایی هستند که صنایع دستی شهر و روستایشان در فهرست ثبت ملی یا ثبت جهانی صنایع دستی قرار گرفته است. غرفه‌هایی که در یک محدوده جمع شده‌اند و توسط اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان‌هایشان به مخاطبان این دوره معرفی می‌شوند اما معرفی آنها در چند بروشور محدود می‌شود و نمی‌توانند اطلاعات مفیدی مثل ویژگی‌هایی که منجر به ثبت شهر یا روستاهایشان شده است، در اختیار مخاطبان قرار دهند. در برخی موارد اطلاعات مراجعه‌کنندگان بیشتر از مسوولان این غرفه‌هاست.
آموزش رشته‌های گلیم بافی، دوخت‌های سنتی، ساخت اسباب بازی‌های سنتی، صحافی سنتی و خراطی، معرفی و نمایش عروسک‌های بومی، عروس گندم، قصه‌گویی و عکاسی با موضوع صنایع دستی از دیگر برنامه‌های ویژه کودک و نوجوان است که مثل سال گذشته در این دوره از نمایشگاه برگزار می‌شود.
سی‌امین نمایشگاه صنایع دستی مانند سال گذشته همزمان با بیست و هفتمین نمایشگاه فرش دستبافت ایران در محل دائمی نمایشگاه‌های بین المللی تهران از سوم شهریور ماه افتتاح شده و تا ۹ شهریور ماه از ساعت ۸ تا ۱۸ در حال برگزاری است.
انتهای پیام