گیلدا بروجردی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره چگونگی کمک جامعه شناسان به فرهنگ مصرف در بین مردم بیان کرد: می‌توان برای یک جامعه شناس سه حالت را متصور شد؛ یکی آنکه جامعه شناس، کار سنجش اجتماعی مثل مفاهیم انتزاعی، اعتماد یا فقر را بسنجد. برخی دیگر معتقدند کار جامعه شناس تنها سنجش نیست و باید توصیف فربه‌ای از واقعیت دهد، با گروهی از یک قوم زندگی کند و بعد آداب، رسوم و فرهنگ آنها را توصیف کند. عده دیگری معتقدند جامعه شناس باید کمک کند تا آلام اجتماعی کم شود.

او درباره اینکه چطور می‌توان به افزایش سرمایه اجتماعی که بین مردم و حاکمیت برقرار بوده است، کمک کرد، توضیح داد: جامعه شناسان پُست مدرن به کاهش آلام اجتماعی اعتقاد دارند. یکی از روش‌های آن تسهیل‌گری است. اینکه به تسهیل‌گرانی نیاز داریم که مداخله کنند تا سرمایه اجتماعی را افزایش دهند و این موضوع عجیبی نیست.

این جامعه شناس با بیان اینکه تسهیل‌گران با ورود به یک محله می‌توانند به مشکلات ورود پیدا کنند و به رفع آن کمک کنند، درباره تجربه شخصی‌اش در این زمینه، اظهار کرد: یک بار به عنوان مددکار جامعه‌ای وارد محله‌ای شدم که آب لوله کشی نداشتند. اول فکر می‌کردم به عنوان یک مددکار اجتماعی باید جامعه را نجات دهم به همین دلیل با اداره آب وارد مذاکره شدم که اتفاق مورد نظر ما نیفتاد. بعدها که با تسهیل‌گری آشنا شدم، متوجه شدم می‌توان از طریق مردم به خودشان کمک کرد.

بروجردی ادامه داد: راهکار این بود که مشارکت مردمی را جلب کنیم و این کار در تخصص تسهیل‌گر است. تسهیل‌گر می‌تواند با تشکیل گروه‌های مختلفی از مردم وارد محله شود.  معمولا  افرادی که در مسجد محله مشارکت دارند، به این گروه اضافه می‌شوند. تسهیل‌گر با فنی به نام گفت‌وگو با این افراد وارد مذاکره می‌شود، معمولا هم سرمایه اولیه اجتماعی وجود دارد و مردم دلشان می‌خواهد که محله شان بهتر شود اما چون راهکار را نمی‌دانند، کار سخت می‌شود.

او اضافه کرد: شاید باورتان نشود اما راه حل‌ها نیز دست مردم است، می‌توانند آن را پیدا کنند و قرار نیست تسهیل‌گر راه حل بدهد بلکه فقط شرایط را تسهیل می‌کند که مردم کنار هم قرار بگیرند، با هم گفت‌وگو کنند تا سرمایه اولیه اجتماعی بالا برود. در مثالی هم که مطرح کردم من به عنوان تسهیل‌گر فقط همراه مردم شدم تا آنها توانستند مشکل‌شان را کنند.

این جامعه شناس با بیان اینکه چون تهران محله به محله است، می‌توان این موضوع را نیز حل کرد، گفت: محله گرایی یک رویکرد است و اگر ما بتوانیم در تهران از سطح کوچک، محله گرایی کنیم و گروه‌های کوچک را شکل دهیم، جامعه مدنی شکل می‌گیرد. جامعه مدنی سطح وسطی بین دولت و ملت است که خواسته‌های ملت از طریق نمایندگان مردم به دولت می‌رسد.  

بروجردی با بیان اینکه ادبیات این رویکرد مطرح شده است، اظهار کرد: چندین بار از وزارت کشور برای این کار دعوت شدم و آنها می‌خواهند که با سطحی به نام نهادهای مدنی مذاکره کنند اما ما هنوز نهادهای مدنی قوی نداریم. برای مثال انجمن‌های حمایت از کودکان به عنوان تشکل‌های مدنی ما وجود دارند اما توسط زنان دلسوزی شکل گرفته که دانش جامعه شناسی ندارند و زمانی که با دولت مذاکره می‌کنند در سطح همان افراد دلسوز هستند به همین دلیل دانش تخصصی به نام تسهیل‌گری و جامعه شناسی لازم است.    

انتهای پیام