این گزارشگر در گفت‌وگو با ایسنا در ادامه مطالب بالا تصریح کرد: گزارشگر گاهی به قدری درگیر احساسات می‌شود که احساسات بر او غلبه کرده و دچار اشتباه می‌شود و چارچوب گزارشگری از دست او درمی‌رود. گزارشگر باید بر احساساتش مسلط باشد و مقداری از احساسات خود را بروز دهد تا کنترل کار از دستش در نرود. بعضی از دوستان گزارشگر که به این کار علاقه دارند با مطالعه، گزارش‌های خوبی انجام می‌دهند. در این روزها نیز چند گزارشگر جوان اضافه شده‌اند که هنوز صدای خامی دارند اما از پس کار برمی‌آیند و خوب پیش می‌روند اما به شرط اینکه به تدریج جلو روند، مطالعه داشته باشند و حرف گوش بدهند.
او درباره‌ی ویژگی‌های لازم برای یک گزارشگر ورزشی اظهار کرد: گزارشگر باید به این حوزه علاقه‌مند و مایه گزارشگری را داشته باشد؛ یعنی اطلاعات دقیقی درباره رشته ورزشی چه به لحاظ فنی و چه مسائل حاشیه‌ای داشته باشد. از طرفی هم صدای گزارشگر بسیار اهمیت دارد و باید صدایی داشته باشد که وقتی می‌خواهد ورزشی را گزارش کند، روی تصویر بنشیند. در واقع صدای او باید قشنگ و خوب باشد که بیننده تلویزیون را خاموش نکند و بگوید که مرا آزار می‌دهد.
کُرده با تاکید بر اهمیت بحث آموزش در گزارشگری ورزشی، ادامه داد: مطمئنا گزارشگران ورزشی یکسری آموزش‌ها چه به لحاظ فنی و چه به لحاظ مسائل حاشیه‌ای می‌بینند تا بدانند که چه باید بکنند.
این گزارشگر ورزشی ادامه داد: بسیاری به کار گزارشگری علاقه دارند اما مایه و صدای این کار را ندارند و اطلاعات ورزشی ضعیفی دارند. مردم به قدری در رشته‌های ورزش دقیق هستند و اطلاعات دارند که اگر گزارشگر به لحاظ فنی اطلاعات کافی نداشته باشد، می‌فهمند. بنابراین گزارشگر باید درباره بازیکنان و ورزش مورد نظر اطلاعات داشته باشد تا بتواند یک گزارش قوی ارائه دهد. اما صرف اینکه یک گزارش انجام دهد و تمام شود، فکر نکنم موفق و ماندگار شود. اگر فردی بخواهد ماندگار شود نباید به روزمرگی بیفتد زیرا ضرر می‌کند. گزارشگر باید مداوم مطالعه و تمرین داشته باشد و اولین پله اشتباه گزارشگر و سقوط او این است که دچار روزمرگی شود. دامنه استفاده لغات گزارشگر باید توسط مطالعه بیشتر شود تا با ذائقه مخاطب پیش برود.
او درباره تفاوت نوع گزارشگری در مسابقات مختلف، گفت: زمانی که گزارشگر یک رویداد ملی را گزارش می‌کند با زمانی که یک مسابقه معمولی را ارائه می‌دهد باید تفاوت داشته باشد. اگر بخواهیم یک مسابقه محلی را مانند فینال گزارش کنیم، قابل پسند نیست چون انگار همه را یک جور گزارش می‌کنیم. در واقع گزارشگر باید مانند خواننده‌ای باشد که اول با قطعه‌ای آرام شروع می‌کند و به تدریج صدای او اوج می‌گیرد؛ بنابراین روند کار یک گزارشگر در یک تورنمنت باید همین طور باشد.
کُرده در پایان گفت: اگر گزارشگر بازی مقدماتی، با هیجان تمام اطلاعاتی که دارد را بگوید دستش برای بازی‌های بعد خالی خواهد ماند؛ یعنی اگر گزارشگری بخواهد یک بازی فینال را گزارش کند که گزارش او با بازی مقدماتی فرقی نداشته باشد، اشتباه است. در حالی که گزارش باید مختص فینال باشد.
انتهای پیام