ای کاش برای سرود ملی از زبان مشترک مردم استفاده می‌شد

یک پژوهشگر موسیقی اقوام خوزستان گفت: ای کاش از زبان مشترک مردم ایران برای سرود ملی استفاده می‌شد. این اقوام هستند که در فستیوال‌های بزرگ دنیا جذابیت دارند، به همین دلیل برای برگزاری جشنواره‌ای در یک کشور به نوزانده‌های محلی ما برای اجرا مراجعه می‌کنند. آنها به نوازنده‌ای که حتی اسمشان برای ما نا آشنا است، ساعت‌ها فرصت می‌دهند که ساز بزنند، زیرا برای‌شان جذابیت دارد.

محمود مشهودی در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: جالب اینجاست که چند سال بعد نیز اجراها نوازنده‌های ایرانی در یک کشور دیگر تبدیل به یک آلبوم یا کتابی به زبان انگلیسی به فارسی هم ترجمه می‌شود و بعد از شنیدن آن می‌گوییم چرا ما قدر این گوهر را ندانستیم؟ اگر  موسیقی با زبان اقوام و تِم‌های ایرانی شکل می‌گرفت هم برای دنیا و هم برای خودمان جذاب‌تر بود. مثل سرود «ای ایران» که هنوز هم برای همه دلنشین و جذاب است.

او با بیان اینکه ما می‌گوییم موسیقی یک زبان است، اظهار کرد: وقتی در ارکستر سمفونیک از موسیقی قومی مناطق حرفی نباشد، مردم آن منطقه چطور می‌توانند با آن ارتباط بگیرند؟ زیرا مردم با آن زبان غریبه هستند اما اگر از زبان مشترک مردم استفاده شود این ارتباط نیز برقرار می‌شود.

سرپرست گروه موسیقی اصیل «رندان» درباره اینکه فکر می‌کنید پیوند موسیقی و ترانه مردمی با رویدادهای ورزشی در خوزستان چگونه اتفاق می‌افتد؟ گفت: شادی و غم‌های هر قوم به فرهنگ خودشان بر می‌گردد. برای مثال وقتی به موسیقی شمال ایران گوش می‌کردم متوجه شدم موسیقی «گل پامچال» یا آواز «امیری»  در مراسم عزا یا عاشورایی هم استفاده می‌شود. وقتی شما به موسیقی بوشهر یا عرب‌های خوزستان نیز گوش می‌کنید،  متوجه می‌شوید سازبندی و نوع خواندن‌های موسیقی شادی و عزا یکی است و فقط شعر آن عوض و ریتمش تند یا کند می‌شود.   

مشهودی با بیان اینکه همیشه مهره‌های اصلی که برای انتخاب موسیقی موضوعی مثل سرود تیم ملی تعیین کننده هستند، از موسیقی اقوام آگاهی کافی نداشته‌اند. ما همیشه با این مشکل مواجه بودیم و زمانی که می‌خواستیم یک موضوع را فاخر و بزرگ نشان دهیم از  ارکستر و حتی دید غربی استفاده می‌کردیم. گرچه ارکستر به جای خودش خوب و زبان مشترک تمام دنیا است اما در این عصر تنها چیزی که برای دنیا جذابیت بیشتری دارد موسیقی و فرهنگ کشورها است. هر کسی برای تماشا و آشنایی با فرهنگ یک کشور برای سفر به آن نقطه برنامه ریزی می‌کند. شاید دستِکم گرفتن موسیقی اقوام موجب شده که به آن برای ساخت سرود تیم ملی توجه نشود.

او اعلام کرد: اخیرا در حال آهنگسازی بودم که تصمیم گرفتم دشتی را در چهارچوب ردیف بنویسم. در حالی که استادان بزرگ ما پرونده دشتی را بستند و معتقدند در این باره حرفی برای گفتن نداریم. ما در تِم موسیقی جنوب، شروه خوانی، فایز خوانی و دشستانی نیز داریم که بِکر هستند و تعجب می‌کنم که چرا تا کنون کسی از آن‌ها استفاده نکرده است در حالی که تا موسیقی جنوب را برای کسی پخش می‌کنیم همه مشتاق هستند، آن را بشنوند. زیرا موسیقی اقوام برای ما جذاب است و اگر به صورت حرفه‌ای وارد شویم و آن را به شکل رسمی و جذاب‌تری کار کنیم صد در صد موفق می‌شویم.

این پژوهشگر موسیقی اقوام خوزستان با بیان اینکه در حال حاضر دچار چندگانگی فرهنگی شدیم، گفت: در حالی دَم از اصالت و ایرانی بودن می‌زنیم که تلاش می‌کنیم فرهنگ اسلامی را هم رعایت کنیم، در عین حال با لهجه محلی صحبت می‌کنیم، سریال‌های خارجی می‌بینیم و ترجیح می‌دهیم غذاهای فرهنگی بخوریم و فکر می‌کنیم اگر می‌خواهیم به سمت جلو برویم باید مورد تایید غرب هم قرار بگیریم.

انتهای پیام   

  • سه‌شنبه/ ۲۹ خرداد ۱۳۹۷ / ۰۲:۱۹
  • دسته‌بندی: تجسمی و موسیقی
  • کد خبر: 97032813463
  • خبرنگار : 71503