این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا درباره ارزیابی‌اش از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران اظهار کرد: نمایشگاه فی‌نفسه خوب و رویداد بزرگ فرهنگی ماست و این امکان را به علاقه‌مندان کتاب می‌دهد تا بتوانند کتاب تهیه کنند.
او در عین حال متذکر شد: نوع برخورد با مکان برگزاری نمایشگاه که یک سال این‌جا و یک سال در جای دیگر برگزار می‌شود، بی‌حرمتی به کتاب است. دو سال نمایشگاه کتاب خارج از شهر و در جای پرتی برگزار شد که این بی‌احترامی به کتاب بود.
رجب‌زاده با تأکید بر این‌که نمایشگاه کتاب را مثبت ارزیابی نمی‌کند، بیان کرد: زمانی که وارد نمایشگاه می‌شویم بیشتر توجهه‌ها به مواد غذایی است و همه سراغ آن‌ها می‌روند. وجود چنین چیزهایی خوب است اما حاشیه‌ها پررنگ‌تر از متن شده‌اند.
این شاعر در ادامه بیان کرد: چیزی که می‌تواند به نمایشگاه کتاب قوت ببخشد، رسانه‌ها هستند، البته رسانه‌هایی مانند روزنامه نمی‌توانند کمک چندانی به کتاب کنند؛ رسانه‌ای که می‌تواند به کتاب کمک کند، رسانه ملی است، اما چیزی که در رسانه ملی به آن پرداخته نمی‌شود کتاب است. مردم برای رسانه ملی هزینه می‌کنند اما پاسخی که از رسانه به اصطلاح ملی می‌گیرند چیزی نیست که ما انتظار داریم. این رسانه چقدر برای کتاب وقت می‌گذارد؟ اگر صدا و سیما به همه سلایق و جریان‌های فکری و فرهنگی احترام بگذارد و نشست‌های ادبی و فرهنگی داشته باشد به کتاب کمک می‌کند. همان‌طور که برای انتخابات از یک ماه قبل وقت می‌گذارد برای نمایشگاه کتاب نیز باید همین‌طور عمل کند، ناشر و مولف را دعوت و کارهای آن‌ها را نقد و بررسی کند. در این صورت طبعا جذابیتی برای کتاب به وجود می‌آید و در نتیجه علاقه‌مندان واقعی کتاب مراجعه می‌کنند و کتابی را که فکر می‌کنند به سلیقه‌شان نزدیک است تهیه می‌کنند. آن‌چه در صدا و سیما به آن توجه می‌شود ورزش و آشپزی است. من نمی‌گویم این‌ها نباشد، اما به آن اندازه‌ای که به آشپزی پرداخته می‌شود به کتاب هم بپردازند. نمی‌توانیم توقع داشته باشیم برگزاری ۱۰ روز نمایشگاه کتاب نیاز جامعه کتاب‌خوان را برآورده کند.
او با بیان این‌که اگر ناشر اهل کتاب باشد وضعیت کتاب ما بهتر خواهد بود، گفت: اکثر ناشران فقط به بازگشت سرمایه فکر می‌کنند و حتی برخی از ناشران در طول عمرشان یک کتاب هم نخوانده‌اند. در نمایشگاه کسی که فروشنده است باید نسبت به کتاب آگاهی داشته باشد و فقط فروشنده نباشد و از کتاب شناخت داشته باشد تا کتاب‌ها را به درستی به مخاطبان خود معرفی کند.
کریم رجب‌زاده رونمایی کتاب در نمایشگاه را کار مسخره‌ای دانست و خاطرنشان کرد: یعنی چه که در نمایشگاه رونمایی داشته باشیم؟ چه معنایی دارد برای کتابی که با با پول مولف یا خانواده‌اش منتشر شده رونمایی بگیرند؟ این‌ها باید از نمایشگاه برچیده شوند. متأسفانه متولیان نمایشگاه به جنبه‌های بسیاری توجه ندارند.
او در ادامه اظهار کرد: چند سالی است به نمایشگاه سر نمی‌زنم و ترجیح می‌دهم کتاب‌ها را از کتاب‌فروشی بخرم. من به دنبال تخفیف پنج یا ۱۰ درصدی ناشران در نمایشگاه نیستم و بیشتر از کتاب‌فروشی‌ها و ناشرانی که می‌شناسم خرید می‌کنم.
این شاعر با تأکید بر این‌که رسانه‌ها به کتاب نمی‌پردازند، گفت: برخی می‌گویند به خاطر فضای مجازی میزان مطالعه ما کاهش پیدا کرده است اما این‌طور نیست. رسانه‌ها می‌توانند به کتاب کمک کنند تا از این وضعیت بحرانی نجات پیدا کنند. من مخالف سانسور هستم اما وزارت ارشاد باید جلو برخی از کتاب‌ها را بگیرد و نقش ارشادی ایفا کند؛ به طور مثال به شاعری که ساده‌ترین اصل شعر یعنی وزن آن را رعایت نمی‌کند اجازه چاپ ندهند. مخاطب این‌ها را متوجه می‌شود. کسی باید در وزارت ارشاد باشد و به شاعر بگوید که هنوز وزن شعر را نمی‌شناسد و چرا می‌خواهد کتاب منتشر کند. نمی‌گویم سانسور، چون خود من مخالف سانسور هستم، اما وزارت ارشاد باید نقش ارشادی داشته باشد. این موضوع به کتاب کمک می‌کند. در کشورهای خارجی کتاب بدون تأیید ویراستار منتشر نمی‌شود اما در کشور ما این‌گونه نیست و کتاب‌های بی‌هویت بسیاری چاپ می‌شود و ناشران بسیاری این‌گونه کتاب‌ها را منتشر می‌کنند. ما می‌توانیم ارشاد کنیم که شاعر ۲۰ ساله الان وقت چاپ کتاب شعرت نیست، برو بیشتر بخوان و ضعف‌هایت را برطرف کن و بعد کتابت را چاپ کن. این نقش ارشادی را می‌توانیم ایفا کنیم.
انتهای پیام