پهلوان وکیل حسین الله‌داد، این بار نتوانست بعد از انفجار کابل به کمک زخمی‌ها برود. او خودش یکی از کشته‌شده‌های بمب‌گذاری روز یکشنبه کابل بود؛ یکی از آن 60 نفر.
در یکی از آخرین پست‌های فیسبوکش در واکنش به حمله تروریستی به مراسم عزاداری برای کشته‌شده‌های یک حادثه تروریستی دیگر در کابل نوشته بود: «دلم برای مادر و پدرهایی که منتظر بازگشت بچه‌هایشان به خانه هستند می‌سوزد. امیدوارم این بدبختی‌ها یک روز تمام شود. این ملت دیگر تاب تراژدی‌های خونین مانند این را ندارد». پهلوان حسین خودش دو دختر و دو پسر خردسال در خانه داشت. او در حالی در میان کشته‌شده‌های انفجار این هفته قرار گرفت که تنها 33 سال داشت.
مسئولیت بمب‌گذاری روز یکشنبه در کابل را داعش به عهده گرفته است؛ گروهی که قبلا هم مرتکب اقدامات تروریستی علیه اقلیت شیعه هزاره افغانستان شده بود.
در حالی که شمار حملات انتحاری در افغانستان رو به افزایش است، کابل پایتخت این کشور کم‌کم به یکی از خطرناک‌ترین مناطق برای زندگی تبدیل می‌شود. تنها در سال گذشته بعد از 17 سال جنگ علیه طالبان در افغانستان، 500 شهروند غیرنظامی در این کشور جان خود را بر اثر حملات تروریستی از دست دادند و بیش از 1350 نفر زخمی شدند.
زندگی در کابل برای همه مردم این شهر سخت‌تر شده است اما به نظر می‌رسد حتی در این شرایط هم اقلیت‌ها و بخصوص شیعه‌ها فشار بیشتری را تحمل می‌کنند و زندگی‌شان در خطر بیشتری قرار دارد.
خانه پهلوان حسین، در یکی از شلوغ‌ترین محله‌های کابل قرار دارد، این روزها در تمام محله مردم عکس‌های او را به دیوار زده‌اند. پدر پهلوان حسین در مورد پسرش می‌گوید: «او مرد بیچارهای بود که سعی می‌کرد برای بچه‌هایش یک لقمه نان در بیاورد». حالا مردم از تمام کابل برای تسلیت گفتن به خانواده این قهرمان کشته‌شده می‌آیند و به پدرش برای شهادت پسر تبریک می‌گویند. خیلی‌ها بابت اینکه دو روز بعد از کشته‌شدن پهلوان حسین برای عرض تسلیت به خانه پدرش رفته‌اند عذرخواهی می‌کنند.
حمله اخیر در کابل 60 کشته به جا گذاشته است و مردم درگیر مراسم عزاداری هستند که تقریبا عمومی شده است. بعضی‌ها پدر پهلوان حسین را دلداری می‌دهند و می‌گوید هر کسی نمی‌تواند به مقام شهادت نائل شود و اینکه پسرش خوش‌شانس بوده است که به این مقام رسیده است، هر چند خانواده‌اش بسیار غمگین هستند.
در غرب کابل، جایی که بیشتر شیعیان این شهر زندگی می‌کنند، پهلوان حسین را نه تنها به عنوان یک قهرمان کشتی بلکه به عنوان یک حامی می‌شناختند. در حالی که خشونت‌ها علیه شیعیان روز به روز بیشتر می‌شود، جوانان بیشتری تصمیم می‌گیرند که برای حمایت از خانواده‌هایشان مسلح شوند. آنها پهلوان حسین را به عنوان یک الگو می‌شناختند.
رئیس فدراسیون کشتی افغانستان می‌گوید پهلوان حسین طی بیست سال گذشته همیشه شاگرد او بوده است؛ او که در این سال‌ها خیلی‌ها را شگفت‌زده است، از زمانی که در رده نوجوانان مسابقه می‌داد، تا وقتی که در آخرین تورنمنت بین‌المللی خود در پاکستان روی تشک رفت و مدال نقره رقابت‌های کشتی را به دست آورد. چهار سال پیش وقتی بر اثر یک آسیب جدی از تشک خداحافظی کرد، در یک باشگاه محلی کشتی، مربی‌گری نوجوانان را بر عهده گرفت. 150 مرد جوان در باشگاهی که او در آن آموزش می‌داد کشتی می‌گرفتند. پهلوان حسین که یک بنگاه زیارتی را هم اداره می‌کرد، هر سال به بهترین شاگردانش، سفر کربلا یا مکه جایزه می‌داد.
همزمان با افزایش خشونت‌ها علیه مردم غیر نظامی در افغانستان پهلوان حسین به غیر از کشتی گرفتن راه دیگری برای استفاده از زور بازویش پیدا کرده و تبدیل به یکی از نیروهای امدادی داوطلب شده بود؛ اغلب در میان اولین کسانی که به محل حادثه می‌رسیدند.
دو سال پیش وقتی یک بمب‌گذار انتحاری خودش را در یک محل شلوغ شیعه‌نشین در کابل منفجر کرد، یک عکاس، عکسی از او ثبت کرد که دختر کوچک زخمی‌شده‌ای را روی دست حمل می‌کرد؛ در حالی که لباس تنش از خون سرخ شده بود و دود ناشی از انفجار، اشکش را در آورده بود.
یک بار دیگر وقتی به یک مسجد شیعیان حمله شد، ویدئویی از او گرفته شد که نشان می‌داد مرد میانسال خونینی را روی دوش خودش از محل حادثه دور می‌کند و به سمت ماشین پلیس می‌برد، در حالی که سر تا پایش با خون پوشیده شده و وقتی روی زمین می‌نشیند به کسی می‌گوید ممکن است در این جا به جایی مرد زخمی به لگن او آسیب زده باشد اما فکر نمی‌کرده که چاره دیگری وجود داشته باشد و ناچار بوده مرد را از محل حادثه دور کند.
اینجا مردی از او می‌پرسد که آیا حال خودش خوب است یا نه، پهلوان حسین می‌گوید بله و دوباره برمی‌گردد وسط دود تا مردم دیگری را از محل حادثه دور کند.
مراسم ختم پهلوان حسین در محله خودش برگزار شد؛ جایی که همین چند هفته پیش او و باقی جوانان محل برای استقبال از بهار درخت‌های تازه کاشته بودند. او تنها یک روز قبل از اینکه کشته شود به برادرش گفته بود می‌خواهد چند ماهی از کابل برود؛ به جایی که برای مدتی هیچ چیز نشنود.
ایسنا - ترجمه از فاطمه کریمخان
منبع: نیویورک تایمز
انتهای پیام