«منجیر» روستایی کوهپایه‌ای با حدود ۱۵۰ خانوار جمعیت، از توابع بخش کجور مازندران است. زلزله‌ای که در سال ۱۳۸۳ در آن منطقه رخ داد، سرآغاز بروز مشکلاتی برای آنها شد. این زلزله خسارات جانی نداشت اما باعث سستی کوهای اطراف شد. این روستا در میان شیب دو کوه قرار گرفته است و سقوط سنگ‌ها بر سر خانه و محل نگهداری دام‌ها سبب بروز مشکلات و خساراتی برای روستائیان شده است. آذرماه سال ۱۳۸۷ ریزش سنگ‌ها بروی خانه‌ها و محل نگهداری دام‌ها، ۳۰ واحد مسکونی و ۷۰ رأس دام را از بین برد. همان سال مسئولان یک میلیارد تومان خسارت برای روستاییان برآورد کردند که البته به طور کامل پرداخت نشده است. با پیگیری شورای روستا و دهیاری، طرح جایجایی ساکنان شرقی روستا که بیشتر در معرض خطر بودند در دستور کار دولت قرار گرفت. برای این منظور، مکانی در ۱۴ کیلومتری روستا انتخاب شد ولی کمبود آب و فقدان محلی مناسب برای نگهداری دام‌ها، از مشکلات محل جدید محسوب می‌شد. روستاییان به ناچار پذیرفتند که محل اسکانشان در همان محلِ انتخاب‌شده باشد و مسئولان آب را به آنجا انتقال دهند، اما چون هزینه انتقال آب مقرون به‌صرفه نبود، این طرح در سال ۱۳۹۲ منتفی شد. در سال ۱۳۹۳ پس از کش‌وقوس‌های فراوان، یک میلیار و ۸۰۰ میلیون تومان تحت عنوان قیمتِ کارشناسی‌شدۀ خانه‌های خسارت‌دیده و اراضی در معرض تخریبِ ۳۸ خانوار تعیین شد که هنوز پرداخت نشده است. از آن سال تا کنون، برخی روستاییان خانه‌های خود را ترک کرده‌اند و آن عده که مانده‌اند، اغلب از سالخوردگان هستند و ناچارند بمانند. استرس ناشی از این خطرات، بر زندگی آنها تاثیر گذاشته، بطوری که همین مسأله به عنوان یکی از عوامل مرگ زودرس ساکنان منجیر عنوان شده است. روزهای بارانی، برفی و همراه با رعد و برق، از پرخطرترین روزهای روستائیان محسوب می‌شود.
در این روستا سنگ می‌بارد