به گزارش ایسنا، پزشکان نوعی روش درمانی آزمایشی را روی این بیمار ۳۵ ساله که در یک تصادف به شدت مصدوم شده به کار گرفته‌اند. بعد از اینکه یک ماه از کار گذاشتن یک محرک عصبی در قفسه سینه این مرد مصدوم گذشت، او به برخی از محرک‌های ساده پاسخ داد؛ پاسخ‌هایی مانند گرداندن سر یا دنبال کردن چیزی با نگاه.
پزشکان می‌گویند این نتایج بسیار مهم و جذاب است اما لازم است این‌گونه آزمایش‌های تجربی در موارد دیگر هم تکرار شود. چنین آزمایش‌هایی با محرک عصبی بسته به نوع آسیبی که مغز بیمار دیده است بررسی می‌شود و برای همه بیمارانی که ضایعه مغزی و زندگی نباتی دارند، موثر نیست.
"آنجلا سیریگو" از انستیتوی شناخت علوم "مارک ژان‌نورو" در "لیون" می‌گوید که یک بیمار را با پیچیدگی‌های فراوان برای انجام این آزمایش‌ها انتخاب کرده است.
این عصب خاص که آزمایش‌ها روی آن انجام شده و محرک عصبی روی آن نصب شده است، مغز را به بخش‌های مختلف اندام انسان وصل و به کنترل اعمال ارادی و غیرارادی مانند هوشیاری و بیداری کمک می‌کند.
به گزارش بی‌بی‌سی، مادر بیمار مورد بررسی بعد از اینکه این عصب برای حدود یک ماه مورد تحریک قرار گرفت، به پزشکان گفت که بیمار زمانی که به کتابی که برایش خوانده می‌شود گوش می‌دهد، می‌تواند به طور ارادی بیدار بماند یعنی توانایی و قابلیتش برای بیدار ماندن تقویت شده است. این پیشرفت در اسکن‌های مغزی بیمار هم دیده می‌شود.
این بیمار همچنین در تغییری محسوس به حرکت‌های ناگهانی هم واکنش نشان می‌دهد. به عنوان مثال وقتی سر دکتر ناگهان به سمت صورت او می‌چرخد بیمار ناگهان با شگفتی چشمانش را گشاد می‌کند.
دکتر سیریگو می‌گوید: درمان مغز حتی وقتی تمام امیدها از میان رفته است هم امکان‌پذیر است. بعد از حصول این نتایج باید آزمایش‌هایی از این دست را روی تعداد بیشتری از بیماران انجام بدهیم تا به نتایج جدی‌تری برسیم.
او می‌گوید: چنین چیزی برای بیماران با درصد هوشیاری بسیار پایین خیلی مهم است. باید فرصت ارتباط با جهان بیرون را به این بیماران بدهیم.
دکتر ولادیمیر لیتواک از موسسه مغز و اعصاب دانشگاه لندن در این باره می‌گوید این نتایج بسیار جالب هستند اما باید با احتیاط با آنها مواجه شد تا روی بیماران بیشتری آزمایش شوند. اینکه با تکیه بر یک نمونه خاص بخواهیم در مورد جمعیت کلی بیماران مشابه، نتیجه‌گیری کنیم درست نیست.
بیمار وقتی زندگی نباتی دارد که بیدار باشد اما هیچگونه علایم هوشیاری از خود نشان ندهد. بیمار ممکن است چشمانش را باز کند، بخوابد یا بیدار شود و رفلکس‌ها یا واکنش‌های ابتدایی داشته باشد. این بیماران حتی بدون نیاز به کمک قادرند نفس بکشند.
بیماری که در این وضعیت به سر می‌برد هیچ جواب معنی‌داری به محرک‌ها نمی‌دهد؛ جواب‌هایی مانند واکنش به صداها یا با چشم دنبال کردن اشیاء. این بیماران همچنین هیچگونه واکنش احساسی ندارند.
زندگی نباتی پایدار به وضعیتی گفته می‌شود که این شرایط برای بیمار بیش از چهار هفته ادامه داشته باشد.
بیمار وقتی "زندگی نباتی دایم" را تجربه می‌کند که بدون اینکه ضربه یا جراحتی به او وارد شده باشد دچار ضایعه مغزی شود و بیش از شش ماه در این وضعیت بماند. نوع دیگر "زندگی نباتی دایم" به وضعیت بیماری اطلاق می‌شود که ضربه‌ای به مغزش وارد شده و برای بیش از ۱۲ ماه در وضعیت زندگی نباتی باقی بماند.
اگر شخصی در وضعیت زندگی نباتی دایم قرار بگیرد، درمان و مداوای او بسیار نامحتمل است اما غیر ممکن نیست.
انتهای پیام