به گزارش ایسنا، پس از آنکه با هماهنگی سازمان هواپیمایی کشوری از حدود دو سال پیش نرخ بلیت شرکتهای هواپیمایی داخلی آزادسازی شد و پس از آن با هماهنگیهای به عمل آمده شرایط بازار نرخ نهایی سفرها را مشخص کرد، حالا به نظر میرسد دولت باید یک برنامهریزی جدید را برای عرصه ریلی کشور نیز در دستور کار قرار دهد.
شرایط خاص حمل و نقل ریلی ایران در طول سالهای گذشته که از یک سو به پایین بودن نرخ درآمد شرکتهای ریلی انجامیده و از سوی دیگر هنوز نیاز به افزایش حمایتهای دولتی دارد تا امکان رقابت قطار با دیگر شیوههای حمل و نقل را فراهم کند، باعث شده لزوم تغییر نگاه در سیاستگذاریهای کلان این بخش بیش از پیش احساس شود.
البته شرکت راهآهن چند ماه قبل با درک این فضا برای نخستین بار به شرکتهای ریلی اجازه داد در کنار استفاده از نرخهای مصوب اختیاراتی را نیز در قیمتگذاری نهایی داشته باشند. به این ترتیب که در صورتی که شرکتهای ریلی در ایام پایین بودن تقاضای سفر به مسافران تخفیف ارائه کنند میتوانند در زمان پیک مسافرت قیمت بلیتهایشان را تا ۲۰ درصد افزایش دهند اما به نظر میرسد هنوز این رویکرد نیز نتوانسته چارهای برای نیازهای شرکتهای ریلی فراهم کند.
محمد رجبی، مدیرعامل شرکت حمل و نقل ریلی رجا در این رابطه گفته که رجا و سایر شرکتهای حمل و نقل ریلی نیازمند حمایت دولت هستند تا با جذب منابع و افزایش سرمایه، گرفتن تسهیلات و اعتبارهای بلندمدت با سود پایین، کاهش هزینههای عملیاتی، افزایش درآمد شرکت و نوسازی و بازسازی واگنها در سال جاری و آینده کوتاه مدت بتوانند اوضاع عرصه ریلی را بهبود بخشند.
به گفته وی، برای افزایش همکاری علمی و بهینه میان بخشهای مختلف حمل و نقل ریلی و فعالان علمی و سرمایهگذاران نیاز به بهبود شرایط است که این موضوع باید با حمایت دولت به ارائه فضای آزاد تجاری به شرکتهای ریلی منجر شود.
هر چند مدیرعامل رجا به طور دقیق اعلام نکرده که منظور شرکتها از فراهم آمدن فضای تجاری آزاد چه خواهد بود اما به نظر میرسد، تبدیل راهآهن صرفا به سیاستگذار و نماد حاکمیتی در این حوزه و ارائه فضای عمل بیشتر به شرکتهای ریلی اصلیترین درخواست در این حوزه است. با توجه به اینکه وزیر راه و شهرسازی خود به عنوان یکی از اصلیترین طرفداران آزادسازی و واقعیسازی قیمتها به شمار میرود و حمایت از بخش خصوصی فعال در عرصه حمل و نقل را به عنوان یکی از اولویتهای اصلی این وزارتخانه برشمرده باید دید آیا عرصه ریلی ایران نیز میتواند مسیری که صنعت هوایی کشور در سالهای گذشته طی کرد را تجربه یا همچنان نیاز به زمانی بیشتر برای اتخاذ تصمیمهای مشابه در صنعت ریلی خواهد بود؟
انتهای پیام