به گزارش ایسنا، طاهره ساعدی، دانشجوی دکترای علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران است که اکنون رساله خود را با عنوان کاربرد فناوری واقعیت افزوده در روابط عمومی الکترونیک و ارایه مدل مناسب، دفاع کرده است.
او مدعی است، تاکنون حداقل هشت رساله کارشناسی ارشد با موضوع واقعیت افزوده در ایران انجام شده اما همه پژوهشها در حوزههای فنی و دانشگاههای صنعتی بوده است و هیچ تحقیقی در مورد کاربردهای ارتباطی این فناوری در ایران صورت نگرفته است و این رساله اولین رساله دکترای ارتباطات در این زمینه به شمار میرود.
فناوری واقعیت افزوده، امکان افزودن اطلاعاتی به دنیای واقعی از دریچه موبایل، تبلت یا عینک هوشمند را فراهم میکند. این فناوری کاربردهای مختلفی در حوزههای آموزش، صنعت، کشاورزی، گردشگری و پزشکی دارد اما یکی از مهمترین کاربردهای آن در حوزههای ارتباطات، تبلیغات و برندینگ است.
اپلیکیشنهای متعددی با فناوری واقعیت افزوده در دسترس هستند که در حوزه بازی و سرگرمی میتوان به بازی مشهور پوکمون گو و اپلیکیشن اسنپ چت اشاره کرد.
ساعدی در این رساله تاکید کرده: استفاده از این فناوری از سوی کاربر مستلزم تحقق سه شرط است: تلفن همراه هوشمند، اینترنت پرسرعت و نرم افزار کاربردی واقعیت افزوده.
وی در این رساله یک هدف اصلی و هشت هدف فرعی داشته است. هدف اصلی وی تعیین کاربردهای فناوری واقعیت افزوده در نهاد روابط عمومی الکترونیک و ارایه یک مدل مناسب بوده و اهداف فرعی او نیز شامل این موارد بوده است:
۱- تعیین کاربرد فناوری واقعیت افزوده در خدمات و سرویسهای روابط عمومی الکترونیک به مخاطبان و مشتریان. ۲- تعیین کاربرد فناوری واقعیت افزوده در رسانهنگاری مکتوب. ۳- تعیین کاربرد فناوری واقعیت افزوده در فنون و تکنیکهای ارایه محصول و خدمات به مشتریان. ۴- تعیین کاربرد فناوری واقیت افزوده در برگزاری نمایشگاهها. ۵- تعیین کاربرد فناوری واقعیت افزوده در تبلیغات و برندینگ. ۶- بررسی تاثیر به کارگیری فناوری واقعیت افزوده در جذب بیشتر مخاطبان و مشتریان. ۷- بررسی کاربردهای فناوری واقعیت افزوده در نهادهای ارتباطی دنیا. ۸- بررسی موانع به کارگیری و توسعه فناوری واقعیت افزوده در روابط عمومی الکترونیک در دستگاههای دولتی و بخش خصوصی.
جامعه آماری این تحقیق، چهار گروه استادان ارتباطات، کارشناسان فناوری اطلاعات، کارشناسان واقعیت افزوده و روزنامهنگاران حوزه فناوری اطلاعات بوده است. روش تحقیق وی در این رساله روش تحقیق ترکیبی شامل روش پیمایشی، اسنادی و فراتحلیل بوده است.
بر اساس نتایج این پژوهش، بیشترین کاربرد فناوری واقعیت افزوده در بخش انتشارات روابط عمومی است و فناوری واقعیت افزوده در نهادهای ارتباطی دنیا بیشتر در حوزه سرگرمی و تفریح کاربرد دارد. همچنین بر اساس نتایج این تحقیق مهمترین مانع به کارگیری و توسعه فناوری واقعیت افزوده در روابط عمومی الکترونیک در دستگاههای دولتی و بخش خصوصی، فقدان شناخت از این فناوری در ایران است.
بر اساس مطالعات انجام شده، حداقل شش شرکت در ایران قادر به ارایه خدمات فناوری واقعیت افزوده هستند و تاکنون بیش از ۴۰ شرکت و سازمان و نشریه در کشور از این فناوری در فعالیتهای ارتباطی خود استفاده کردهاند.
استادان راهنما و مشاور وی در این تحقیق، دکتر رها خرازی و دکتر افسانه مظفری بودهاند. این رساله نمره کامل و عالی را از هیات داوری شامل شش استاد داور و ناظر و راهنما و مشاور کسب کرد.
انتهای پیام