معصومه مظفری - رئیس هیات مدیره انجمن نقاشان - در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: اعتراض ما در وهله اول به این نبود که چرا برای موزه اثری خریده‌اند و چرا این اثر متعلق به کمال‌الملک است؛ نقاشی کمال‌الملک کار با ارزشی است و در این موضوع شکی وجود ندارد. مسئله ما این است که مسئولان موزه هنرهای معاصر می‌گویند، بودجه نداریم و می‌خواهیم آثار گنجینه را به آلمان بفرستیم تا در قبال آن بتوانیم آثار را مرمت کنیم، آن‌وقت چنین کاری انجام می‌شود.
این نقاش یادآوری کرد: موزه هنرهای معاصر تهران در سال‌های گذشته اثر خریده است، اما نه برای گنجینه، بلکه برای حمایت از هنرمندان. این خریدها به این صورت نبوده است که آثار شاخص به گنجینه موزه بروند.
مظفری در ادامه گفت: وقتی آقای مرادخانی - معاون امور هنری وزارت ارشاد - در یکی از صحبت‌های خود می‌گوید، ما حتی یک کار هم نمی‌توانیم به گنجینه موزه هنرهای معاصر اضافه کنیم، چه می‌شود که این خریدها را انجام می‌دهند؟ر
ئیس هیات مدیره انجمن نقاشان ایران در پاسخ به این پرسش که آیا انتخاب و خریدن یک اثر هنری متعلق به دوران قاجار برای موزه هنرهای معاصر تهران درست بود؟ بیان کرد: فرض کنید موزه به هیچ‌چیز نیاز ندارد و همه بخش‌های آن استاندارد است و قصد خرید اثر دارد، آن وقت باید برای خریدن آثار هنری با هدف اضافه شدن به گنجینه موزه، با شورایی تخصصی مشورت می‌شد.
او اظهار کرد: زمانی که ما اعتراض خود را در زمینه خرید اثر توسط موزه از «حراج تهران» به آقای ملانوروزی - مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی وزارت ارشاد - گفتیم، پاسخ داد که قرار بود آثار دیگری تهیه شوند؛ اما این اثرها را خریدیم. او هیچ توضیح مشخصی درباره چرایی انتخاب این آثار به ما نداد. من تخصصی در قیمت‌گذاری و ارزش‌گذاری آثار ندارم، اما خریدن یک اثر هنری برای مجموعه‌ای به این بزرگی باید شرایط و مراحلی از نظر تأیید اصالت و قیمت‌گذاری داشته باشد، ولی ما اصلا در جریان نیستیم که این کارها قبلا انجام شده یا خیر.
این نقاش درباره ادعای جعلی بودن تابلوی ارائه‌شده از سهراب سپهری در «حراج تهران» نیز گفت: من به حوزه حراج وارد نمی‌شوم، چون این رویداد سازوکار خود را دارد. من کار سهراب سپهری را از نزدیک ندیده‌ام و متخصص تشخیص اصل یا کپی بودن اثر هم نیستم، اما موضوع‌های پیش‌آمده نشان می‌دهد که باید در خیلی از حوزه‌ها شفاف حرکت کنیم تا این‌گونه مسائل پیش نیاید.
مظفری افزود: انجمن‌های تخصصی وجود دارد که می‌توانند واقعا کمک‌کننده باشند و مسئولیت‌هایی را برعهده بگیرند؛ اما اکنون از طرف وزارت ارشاد و دفتر هنرهای تجسمی به این حوزه بی‌توجهی می‌شود، در حالی که باید به نیازها و توانایی‌های انجمن‌های تخصصی توجه کرد.
انتهای پیام