به گزارش ایسنا، قرار است دهمین دوره جشنواره موسیقی اقوام و نواحی از ششم تا نهم تیرماه در کرمان برگزار شود. جشنواره‌ای که فراز و فرودهای بسیاری داشته است و هر سال درباره بودجه و چگونگی پرداخت دستمزد هنرمندان در رسانه‌ها بحث شده و به نظر می‌رسد این بحث همچنان ادامه دارد.
امسال نیز در کنار موضوع‌های مطرح‌شده‌ی هر ساله، این پرسش پیش می‌آید که چرا این جشنواره بعد از سال‌ها همچنان باید در کرمان برگزار شود و چرا این فرصت در اختیار استان‌های دیگر قرار نمی‌گیرد؟ گرچه فرزاد طالبی - دبیرکل دفتر موسیقی در نشست خبری دهمین دوره این جشنواره - گفت: «جشنواره می‌تواند در شهرهای دیگر هم اجرا شود، هرچند با توجه به این‌که دوره‌های متفاوتی در کرمان برگزار شده، آمادگی خوبی در این زمینه وجود دارد و ما باید از این فرصت استفاده کنیم، اما این موضوع به این معنا نیست که این جشنواره همچنان در کرمان باقی بماند. انتخاب این استان براساس یک تفاهم‌نامه سه ساله با استانداری کرمان و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است که با برگزاری دهمین دوره، دومین سال این تفاهم‌نامه اجرا می‌شود.»
محمدرضا درویشی - آهنگساز، پژوهشگر موسیقی و مؤلف دائرةالمعارف سازهای ایران - که تجربه دبیری چند دوره جشنواره موسیقی اقوام و نواحی را دارد و در این‌باره گفت‌وگوی کوتاهی با ایسنا داشت.
چطور در طول سال‌های گذشته، پایه برگزاری جشنواره موسیقی اقوام و نواحی در کرمان گذاشته شد؟
من در همان سال‌های اول، کرمان را به‌عنوان محل برگزاری جشنواره پیشنهاد کردم تا جشنواره از تهران خارج شود. ما تصمیم گرفتیم از شلوغی تهران نجات پیدا کنیم تا در فضایی آرام‌تر و بدون هیاهو و جنجال، روی جنبه‌های علمی جشنواره تمرکز کنیم. بنابراین این موضوع را همان سال به آقای مرادخانی که رئیس مرکز موسیقی بود، پیشنهاد دادم.
دلیل این‌که شهر کرمان را انتخاب کردید چه بود؟
مدیرکل وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمان و نهادهای دیگر، مثل شهرداری و استانداری در این زمینه اعلام آمادگی کردند تا امکاناتی را که ما برای برگزاری نخستین دوره جشنواره نیاز داریم، در اختیارمان قرار دهند و در چهار دوره که من دبیر جشنواره بودم، این جشنواره در کرمان و در سطح بسیار خوبی برگزار شد. بعد از انصراف من، جشنواره موسیقی اقوام و نواحی، مدتی تعطیل شد تا این‌که دبیری ششمین دوره این کار را پذیرفتم و بعد هم به دلایلی کنار کشیدم. از آن سال به بعد، جشنواره با وقفه‌هایی برگزار می‌شود. من از این‌که چه کسانی در این سال‌های دبیر آن بوده‌اند و چه کم و کیفی داشته است، اطلاع ندارم و دیگر برایم مهم نیست.
چرا برای‌تان مهم نیست؟ برخی پژوهشگران معتقدند زمانی که جشنواره‌های موسیقی اقوام و نواحی به دبیری شما برگزار می‌شد، کیفیت خوبی داشت. اگر دوباره دبیری جشنواره را به شما پیشنهاد دهند، آن را می‌پذیرید؟
جشنواره موسیقی نواحی با ساختاری که ما سال‌ها پیش برگزار می‌کردیم، به بن‌بست رسیده است. من آخرین‌بار طرح مفصل جدیدی را پیشنهاد دادم و یک دوره پنج ساله را تعریف کردم که ببینیم ارتباط موسیقی نواحی ایران با کشورهای اطراف آن چگونه است، اما این طرح پذیرفته نشد.
طرحی که پیشنهاد دادید چه بود؟
طرح مفصلی بود که نمی‌توانم همه آن را مطرح کنم؛ اما برای مثال، پیشنهاد دادم بخش جنوبی ایران با کشورهای جنوبی تا شمال آفریقا در یک سال، بخش شرقی با کشورهای شرقی، بخش شمال ایران با کشورهای شمالی و همین‌طور بخش غربی ایران با کشورهای همان بخش، هر کدام جشنواره‌ای جدا را به مدت پنج دوره برگزار کنند.
فکر نمی‌کنید این طرح به بودجه زیادی نیاز داشت؟
نه، هزینه زیادی نداشت؛ به جای آن‌که ۳۰۰ هنرمند را در کرمان جمع کنیم، می‌توانستیم یک‌چهارم این تعداد را از کشورهای مجاور و استادانی را که تا چند سال پیش زنده بودند، در ایران جمع کنیم، اما مسوولان مربوط نپذیرفتند. به همین دلیل، معتقدم که جشنواره موسیقی نواحی با ساختار قدیم خود به بن‌بست رسیده است و آقایان هم زور اضافه می‌زنند که به نتیجه نخواهد رسید. استادان اصلی که تصمیم داشتیم در آن سال‌ها از آن‌ها دعوت کنیم، در حال حاضرهمه زیر خاک هستند.
انتهای پیام