به گزارش ایسنا، شامگاه دوشنبه (۱۶ اسفند) مراسمی با عنوان گرامیداشت شهدای بمباران شیمیای حلبچه در دانشگاه کردستان برگزار شد و اساتیدی از دانشگاه‌های عراق نیز در این مراسم حضور داشتند. در ابتدای این مراسم، فردین اخلاقیان رئیس دانشگاه کردستان ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای حلبچه بیان کرد: باید همیشه یاد و خاطره این شهیدان که با فداکاری و ایثار خود موجب تداوم زندگی یک ملت شدند، زنده نگه داشته شود.
بمباران حلبچه ظلم آشکار حکومت بعث صدام است
وی بمیاران شیمیایی حلبچه را ظلم آشکار حکومت بعث نسبت به کردها دانست و افزود: این حکومت جنایت و خشونت را از افتخارات خود می‌دانست که همین عامل موجب نابودی‌اش شد. رژیم بعث با اهداف شوم خود به پایان رسید اما نام و یاد شهیدان حلبچه که قربانی تمامیت خواهی این رژیم شدند، تاهمیشه زنده خواهد ماند. وظیفه ما در دانشگاه‌ها این است که این مسائل را در قالب علمی تحلیل کرده و به جامعه ارائه دهیم چراکه به دلیل فضای علمی حاکم بر دانشگاه‌ها، از سوی جامعه بیشتر مورد قبول واقع خواهد شد.
در ادامه این مراسم، ستار عزیزی از اساتید دانشگاه بوعلی سینای همدان گفت: در سال ۱۸۷۴ برای اولین بار کنوانسیون منع استفاده از سلاح شیمایی، استفاده از این سلاح را در جنگ‌های بین المللی منع کرد اما ممنوعیتی برای استفاده از آن در جنگ‌های داخلی اعمال نکرد. پس از اینکه صدام در سال ۱۹۸۸ از این سلاح برای کشتار کردها استفاده کرد و این واقعه توسط رسانه‌های جهان به تصویر کشیده شد و دنیا از آن آگاه شد، تلنگری به افکار عمومی دنیا زده شد تا این مهم مطرح شود که استفاده از سلاح شیمیایی چرا در جنگ‌های داخلی ممنوع نیست درحالیکه برای دشمنان خارجی ممنوع است.
عزیزی عنوان کرد: بر این اساس و در پی واقعه حلبچه، در سال ۱۹۹۳ کنوانسیون بازدارندگی از کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی، به کار بردن سلاح شیمیایی در همه جنگ‌ها ممنوع را اعلام کرد و ۱۸۸ کشور جهان آن را امضا کردند. بمباران شیمیایی حلبچه نقطه عطفی در تاریخ است که از طریق آن دنیا بداند که چه بر سر کردها آمده و بدانند که از سلاح‌های شیمیایی برای ژینوساید(نسل کشی) کردها استفاده شده است.
نسل‌کشی مهمترین جنایت در جهان است
استاد حقوق دانشگاه بوعلی سینای همدان به کشتار بیش از ۷۰ هزار نفر در بمباران هیروشیما اشاره کرد و گفت: گرچه بمباران هیروشیما قبل از حلبچه و با کشتار کمتری همراه بود، اما به دلیل اینکه در بمباران حلبچه هدف اصلی نسل کشی کردها بود، اهمیت بیشتری در دنیا دارد. تنها چهار کشور در جهان بمباران شیمایی حلبچه را ژینوساید (نسل کشی) شناخته‌اند؛ ژینوساید مهمترین جنایتی است که در دنیا روی می‌دهد و جوامع بین الملل باید بمباران شیمیایی حلبچه را به عنوان ژینوساید بشناسند که دانشگاه‌ها در این راستا رسالت سنگینی بر عهده داردند.
همچنین نریمان عبدالله علی، از اساتید دانشگاه حلبچه نیز در این مراسم توضیح داد: بمباران شیمیایی حلبچه به چهار دلیل مذهبی، جغرافیایی، سیاسی و مطرح بودن این شهر به عنوان منشا جنبش استقلال طلبی کردها بوده است.
اهداف کشتار کردها در حلبچه
وی هدف اساسی در این فاجعه را از بین بردن حلبچه و نسل کشی کردها دانست و افزود: مسئله دینی و مذهبی در حلبچه در این مقطع زمانی بحثی بوده که اگر کنترل نمی‌شد، پیامدهای ناگواری برای رژیم بعثی داشت بنابراین یکی از دلایل مهم این حمله را می‌توان به وضعیت دینی این مقطع نسبت داد. حکومت عراق با این تفکر بعثیسم در تلاش بود تا حلبچه را از نقشه پاک کند و این درحالیست که نام حلبچه و ۵۰۰۰ شهید آن تا همیشه زنده خواهد ماند.
عبدالصمد احمد از دیگر اساتید دانشگاه‌های عراق که در این مراسم حضور داشتیاد آور شد: برای درک عمق فاجعه حلبچه باید ابتدا رژیم بعث و تفکر بعثیسم را شناخت.کردها از ابتدا با سیاست‌های رژیم بعثی مخالف بودند و به همین دلیل مورد هدف حمله‌های این رژیم قرار گرفتند. با این دیدگاه بعثی‌ها زخمی بر تن کردها زدند که هر گز تیمار نخواهد شد اما عمق این فاجعه و اهمیت آن نسل به نسل برای فرزندان آنها تکرار خواهد شد تا واقعه‌ای را که توسط رژیمی ناکارآمد بر آنها روا داشته شد را فراموش نکنند.
بختیار سجادی از اساتید دانشگاه کردستان نیز در ادامه عنوان کرد: واقعه حلبچه چنان رمزآلود و معما گونه است که نمی‌توان آن را به راحتی درک کرد و به عمق آن به عنوان فاجعه‌ای انسانی پی برد. درک کردن رنج و آزار جنگی که ۵۰۰۰ نفر در آن کشته شده‌اند، آسان نیست و برای معرفی و بزرگداشت یاد این فاجعه نباید آن را خلاصه کرد و ساده جلوه داد و از آن استفاده ابزاری کرد.
از بیان احساسی جنایت علیه کردها پرهیز شود
وی عنوان کرد: خلق هر اثر هنری و ادبی در رابطه با این فاجعه که احساسی و سنتی و ساده نوشته شود، فاجعه‌ای دیگر را رقم می‌زند و زمینه را برای فاجعه‌ای عمیق‌تر فراهم می‌کند. تنها راه چاره این است که به ریشه‌دار با واقعه روبرو شویم در غیراینصورت با واقعه احساسی برخورد کرده‌ایم که نتایج منفی بسیاری در پی خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، شهر حلبچه در شمال شرق عراق واقع شده است و برخی منابع بنیاد این شهر را به سال ۱۸۵۰ میلادی نسبت می‌دهند که در سال ۱۹۸۸ توسط رژیم بعثی صدام هدف بمباران شیمایی قرار گرفت که ۵۰۰۰ نفر شهید و بیش از ۱۰ هزار نفر نیز زخمی شدند و تا کنون تنها چهار کشور جهان این رویداد رابه عنوان نسل کشی کردها پذیرفته‌اند.
انتهای پیام