به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، علیرضا بهرمان با بیان اینکه پیش از این مطرح شده بود مکان اولیه نقاشی «نبرد گنجه» عمارت نظامیه بوده است، با بیان مستنداتی آن را رد کرد.
او با اشاره به راه‌اندازی موزه ایران باستان در سال ۱۳۱۶ افزود: در زمان شروع فعالیت این موزه "آندره گدار" با کمبود اشیاء برای نمایش مواجه بود، به همین دلیل به دستور وی برخی از آثار ارزشمند که امکان تخریب و سرقت آنها وجود داشت از بدنه بناها جدا و به موزه ایران باستان منتقل شدند.
وی با اشاره به وجود آثار حجیم در موزه ایران باستان و دوران اسلامی از آن زمان به بعد بیان کرد: به دلیل نبود امکانات و دانش کافی در آن زمان این آثار به صورت قطعات کوچک‌تر به موزه منتقل و با استفاده از مصالح ساختمانی دوباره به شکل یکپارچه درآمده و به نمایش گذاشته می‌شد .
بهره‌مان با اشاره به تصمیم‌گیری برای جداسازی موزه ایران باستان و دوران اسلامی در سال ۱۳۵۰ و جانمایی آثار به صورت منفک افزود: به این منظور هیأت کارشناسی از ایتالیا وارد ایران شد، ولی تنها بعد از جداسازی سه قطعه در جریانات پیروزی انقلاب اسلامی پروژه متوقف شد .
او با اشاره به مطرح شدن این طرح در سال ۱۳۷۴ اظهار کرد: برای انجام مجدد این کار شرکت ایتالیایی مبلغ زیادی را پیشنهاد داد و درنهایت کار با یک گروه ایرانی به سرپرستی اینجانب شروع شد. در سال ۱۳۷۴-۱۳۷۵ همه‌ی آثار موزه ایران باستان از بدنه جداشد، ولی دیگر نمی‌توانستیم این آثار را مانند آندره‌گدار قطعه قطعه کنیم بنابراین باید به صورت یکپارچه منتقل می‌شد.
رییس پژوهشکده «هنرهای ملی سنتی» پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت: خط آخر این پروژه در سال ۱۳۷۴ به انتقال تابلوی نقاشی «نبرد گنجه» منتهی شد و با توجه به حساسیت این تابلو اجازه انتقال آن داده نشد و در نهایت در سال ۱۳۷۶ دوباره انتقال این تابلو در اولویت قرار گرفت و در سال ۱۳۹۲ اجازه انتقال آن را به گروه دادند .
او با اشاره به نظر برخی افراد مانند «اردشیر صالح‌پور – عضو هیات اجرائی ایکوم ایران و مدرس دانشگاه_» مبنی بر تعلق این تابلو به عمارت تاریخی نظامیه بیان کرد: تابلوی نقاشی نبرد گنجه به بنای نظامیه تعلق ندارد، چون اندازه تابلو بزرگتر از این و به شکل گنبدی و یک طاقی مانند دارای قوس بوده و احتمالا حدود ۷ تا ۸ متر بوده است، پس بعید به نظر می‌آید این نقاشی متعلق به بنای نظامیه باشد.
وی گفت: از طرفی بیشتر تابلوهای نظامیه روی بوم بوده و نشان می‌دهد که در آن زمان نقاشی‌ها را روی پارچه می‌کشیدند تا در اثر تخریب بنا آسیب نبینند.
بهرمان با اشاره به مدارک و پژوهش‌ها محل اولیه تابلو را یکی از خانه‌های شاهزاده‌های قاجار در قم دانست و بیان کرد: با ساختن مسجد اعظم قم که به دستور آیت الله بروجردی در نزدیکی حرم حضرت معصومه (س) و توسط استاد لرزاده تعدادی از خانه‌های قدیمی که متعلق به شاهزادگان قاجار بود خریداری و تخریب شده بود .
او با اشاره به اینکه لرزاده با توجه به شناختش از تابلو و اهمیت آن از تخریب و آسیب به تابلو جلوگیری کرد افزود: وی احتمالا برای محافظت بیشتر و نمایش، آن را به موزه ایران باستان تحویل داده است.
وی اعلام کرد: این تابلو از قم و بصورت قطعه قطعه وارد موزه ایران باستان شده، ولی متأسفانه تا کنون سندی مبنی بر سال جابجایی آنها مشاهده نشده است، چون در جریان انتقال مرکز اسناد به شیراز در دولت قبل بسیاری از اسناد آسیب دیده‌اند ولی اگر ثابت شود که بین سال‌های ۱۳۳۱تا ۱۳۳۳ این نقاشی منتقل شده است به ضرس قاطع می‌توان گفت که از شهر قم به موزه ایران باستان آمده است .
بهره‌مان اضافه کرد: این تابلو که روی دیوار کشیده شده بود پس از انتقال به موزه ایران باستان توسط مرمت‌گران ایتالیایی روی پارچه منتقل شده و به صورت کنونی درآمده است.
او با اشاره به مراحل مرمت این تابلو، امکانات و توان آسیب‌پذیری گفت: برای انتقال این تابلو به روش سیلندری متوسل شدیم ولی مشکلاتی مانند اینکه این تابلو چند دهه آویزان بوده و احتمال شکنندگی‌اش زیاد بود که در نهایت بصورت لوله‌ای منتقل شد و خوشبختانه در جایی‌که امروز قرار دارد به بهترین نحو با در نظر گرفتن شرایط محیطی نصب شد.
انتهای پیام