به گزارش ایسنا، علینقی حیدریان در بازدید از پروژه‌های بادشکن در رضا آباد خارتوران شاهرود از مطالعات جدید این اداره کل در خصوص نقاط بحرانی فرسایش بادی خبر داد و اظهار کرد: از این 24 منطقه بحرانی فرسایش بادی، تعداد ۱3 نقطه در شاهرود، شش منطقه در دامغان و چهار نقطعه در گرمسار و دو منطقه نیز در سمنان وجود دارند.
وی با اشاره به دلایل هجوم شن‌های روان تصریح کرد: تشدید پدیده بیابان‌زایی، خشکسالی‌های پیاپی، دست‌درازی انسان به طبیعت و تخریب منابع زیست‌محیطی و ... سبب هجوم بیشتر ماسه‌ها و تخریب زیرساخت‌ها و به‌دنبال آن مهاجرت روستائیان به حاشیه شهرها شده است.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان با بیان اینکه طرح بین‌المللی تعمیم ترسیب کربن با همکاری دفتر برنامه عمران سازمان ملل متحد (UNDP) و با هدف توسعه روستایی و بیابان‌زدایی در مساحتی حدود 53 هزار هکتار در استان سمنان به مرحله اجرا درآمده است، افزود: این طرح به منظور توانمندسازی جوامع محلی، اشتغال‌زائی و ارتقای معیشت و تشکیل صندوق‌های خرد اعتباری با مشارکت جوامع محلی به عنوان پایلوت در جنوب دامغان (منطقه سرکویر و کوه زر) در حال اجراست و همچنین از سال گذشته در شهرستان شاهرود نیز این طرح با حمایت فرمانداری شهرستان شاهرود آغاز شده است.
حیدریان تصریح کرد: یکی از عمده‌ترین مشکلات مناطق بیابانی و نیمه بیابانی فرسایش بادی و عوارض ناشی از آن است گفت: این فرسایش‌ها هرساله خسارت بسیاری را به تاسیسات اقتصادی و منابع زیستی وارد می‌کند.
وی با اشاره به اجرای طرح شناسایی کانون‌های بحرانی در استان افزود: این طرح باهدف شناسایی مناطق تحت تاثیر فرسایش بادی و اولویت بندی آنها تحت عنوان شناسایی کانون‌های بحرانی فرسایش بادی در استان سمنان به اجرا در آمده است.
حیدریان خاطرنشان کرد: به منظور مقابله با پیشروی بیابان و تثبیت شن‌های روان، احیای اراضی بیابانی و مهار و کنترل فرسایش بادی ناشی از این پدیده تاکنون ۱۰۰هزار هکتار از اراضی پیرامونی این نقاط بحرانی با اقدامات بیولوژیکی شامل نهال‌کاری و احداث بادشکن و ... تبدیل به جنگل بیابانی دست‌کاشت شده است.
وی با اشاره به انجام پروژه‌های نهال‌کاری و بذرکاری با استفاده از گونه‌های گیاهی مقاوم در بخش‌هایی از این نقاط گفت: در اجرای این طرح‌ها از گونه‌های مقاومی همچون تاغ، آترییلکس، قره داغ، اسکمبیل و ...استفاده شده است.
انتهای پیام