کورش محمدی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به دستور اکید مقام معظم رهبری مبنی بر پیگیری آسیب‌های اجتماعی در مدارس و همچنین انتشار فیلمی از خودآزاری و خودزنی دانش آموزان دختران در فضای مجازی، اظهار کرد: به موضوع دانش‌آموزی که به مرحله‌ای می‌رسد که به خودش آسیب می‌رساند نمی‌توان تک بعدی و سطحی‌نگر نگریست و پیرامون آن اظهار نظر کرد.
وی افزود: نظام تعلیم و تربیت ما یک نظام کارآمد برای سیستم پرورشی و رشد نیازهای غیردرسی و اجتماعی فرزندان نیست و همیشه از خلاء آن رنج می‌بریم، متاسفانه آموزش و پرورش بیشتر رقابت و استرس و قهر با کتاب را آموزش می‌دهد.
رییس انجمن آسیب شناسی اجتماعی با بیان اینکه ریشه خودزنی دانش‌آموزان را باید در پروسه تربیتی جامعه جست‌وجو کرد گفت: به نظر می‌رسد این حرکت به نوعی اعتراض برخی دختران ما به فرآیند تربیتی است که جامعه برایشان در دستورکار قرار داده است. در خانواده‌های ما همچنان نگاه مردسالارانه و ابزاری به دختران حاکم است و اگر چه خانواده‌ها قواعدی دارند اما دغدغه‌شان برای دختران کفایت نمی کند و ما مهارت تربیتی لازم را برای تربیت دخترانمان نداریم و برخوردهای سهل گیرانه و سخت‌گیرانه را شاهدیم که هر دو آسیب رسان است.
محمدی ادامه داد: همه دختران از مهارت لازم برای مواجهه با مسائل اجتماعی برخوردار نیستند و امروز شاهد هستیم که خشونت به عنوان یک پدیده و هیجان منفی در میان نوجوانان و جوانان ما شکل گرفته است. به عنوان مثال در خانواده‌ای که دختر را از ارتباط با جنس مخالف منع می‌کنند اما برنامه‌ای برای توانمندسازی و ماهرسازی مواجهه با جنس مخالف ندارند، طبیعی است که این دختر با مجموعه‌ای از نداشته‌ها وارد جامعه می‌شود.
وی با اشاره به اینکه وقتی شخصی به مرز خودزنی می‌رسد و با تیغ به جان خودش می‌افتد و اتفاقا به احساس لذت و آرامش می‌رسد، این هشدار را می‌دهد که از وجود خودش و زندگی‌اش احساس رضایت نمی‌کند اظهار کرد: چنین فردی با خود به عنوان یک انسان و شهروند در جامعه سرآشتی ندارد و احساس تعلق به خود نمی‌کند و در نهایت این روش را راهی برای تخلیه هیجانات درنظر می‌گیرد.
رییس انجمن آسیب شناسی اجتماعی افزود: این اقدام، یک پرخاشگری مازوخیستی است و چندان ارتباطی میان آن با خشونت های بیرونی نمی‌توان پیدا کرد. خشونت داخلی و درونی علیه خود فرد ریشه در بسیاری مسائل دارد. این شخص به خودش آسیب می‌رساند تا فشار و استرسی که ناشی از نداشته‌های او در طول زندگی است را تخلیه کند.
محمدی با تاکید بر اینکه ریشه این قبیل آسیب‌های اجتماعی را باید در سیستم تعلیم و تربیت یافت عنوان کرد: معتقدم اگر آموزش و پرورش ما بر اساس دو واژه "آموزش" و "پرورش" به حد کافی و صددرصدی عمل کند هیچ آسیبی در جامعه نخواهیم داشت. آموزش و پرورش عاملی قوی و دارای نقش در این میان است. آموزش و پرورش ممکن است اعتیاد را به صورت مستقیم ترویج نکند، اما مهارت کنترل خشم و حل مسئله را نیز منتقل نمی‌کند.
وی افزود: باید به پایه‌های تعلیم و تربیت بازگردیم. آموزش و پرورش به حوزه امور تربیتی و مشاوره به عنوان ضعیف ترین بخش خود می‌نگرد و ما در مدارس ابتدایی مشاور نداریم و در دوره راهنمایی و در متوسطه هم مشاور به ازای هر تعداد دانش آموز چندین ساعت در هفته تعلق می‌گیرد. از سوی دیگر مشاوران مدارس کسانی هستند که درگیری های شغلی و دغدغه‌های شخصی شان به قدری زیاد است که نمی‌توانند به دانش آموزان رسیدگی کنند.
رییس انجمن آسیب شناسی اجتماعی پیرامون عدم تخصص مدار بودن امر مشاوره در مدارس و ضعف معلمان برای شناسایی دانش آموزان در معرض خطر و کمک به آنها گفت: معلم های ما پرورش یافته همین نظام تعلیم و تربیت و گرافیکی از همان دانش آموزان دچار مشکل هستند، آنها ماهر نبوده و لزوما حتی در رابطه با حل مشکلات فرزندان خود هم از توانمندی لازم و کافی برخوردار نیستند.
محمدی ادامه داد: این در حالی است که اولیای دانش آموزان و دست اندرکاران امر آموزش وپرورش هم با این موضوع کنار آمده‌اند و گویی بیش از این نمی‌توان کاری برای دانش آموزان کرد. واضح است که باید این نظام ناکارآمد تغییر کند، هرچند اگر نظام تعلیم و تربیت می‌خواست که اثرگذار باشد تا کنون تاثیر خودش را گذاشته بود اما عملا شاهد هستیم که نمی‌تواند جوابگوی نیازهای پرورشی دانش آموزان باشد. معتقدم آموزش و پرورش در هر جامعه‌ای متضمن اخلاق و حافظ سرمایه‌های اجتماعی آن جامعه است.
انتهای پیام