مجتبی شاکری در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به جلسه ویژه بررسی پیشرفت پروژه‌های شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران در کمیسیون فرهنگی- اجتماعی، گفت: شورای شهر بر اساس نگاه و شناختی که به وضعیت و ظرفیت فرهنگی کشور و به ویژه کلانشهر تهران دارد، تغییر رفتار فرهنگی شهروندان را در گرو اجرای زیرساخت‌هایی می‌داند تا بستر اجرای نرم افزارهای فرهنگی شود تا پدیده تحول رفتاری عینیت پیدا کند.
وی افزود: برهمین اساس شورای شهر برای شرکت توسعه فضاهای فرهنگی 28 پروژه تعریف کرده است که از این تعداد 13 مورد به دلایل مختلف از جمله مشکل تامین مالی از دستور خارج شده و 9 مورد هم در مراحل مطالعه و طراحی است و از مهلت زمانی مقرر عقب مانده است.
وی با بیان اینکه در طول چند سال اخیر تنها شش پروژه توسط شرکت توسعه فضاهای فرهنگی اجرا شده است، افزود: به این ترتیب در حالی که تمام مباحث مفهومی و نظری در حوزه فرهنگ به پروژه های زیرساختی و اجرائی تبدیل شده بود، تنها حدود 20 درصد از قطعات پازلی که شورای شهر در حوزه فرهنگ برای شهرداری ترسیم کرده بود، فرصت اجرا پیدا کرده است. به عبارت دیگر، با این برخورد گزینشی با پروژه های پیشران فرهنگی ، برنامه های توسعه فرهنگی شهر نمی‌تواند به اهداف از پیش طراحی شده دست پیدا کند.
شاکری پروژه‌های فعلی این شرکت را شامل مسجد 72 تن، پانورامای دفاع مقدس، مجموعه تئاتر آئینی، تئاتر حرفه‌ای خاوران، باغ کتاب و خانه سیمین و جلال برشمرد و بهره برداری از آنها را در کنار دیگر پروژه‌های تکلیف شده تاثیرگذار جدی در فرهنگ شهر دانست و اظهار کرد: یکی از دلایل اعتراض کمیسیون فرهنگی اجتماعی به این شرکت رعایت نشدن جدول زمانی و به تأخیر افتادن پروژه‌ها برای بهره مندی شهروندان از تصمیمات فرهنگی شوراست.
به گفته شاکری این مدل اجرای پروژه ها سبب افزایش هزینه تمام شده به دلیل زمان بیشتر اجرا می شود و اگر زمان طولانی عدم النفع شهروندان از بهره برداری این پروژه‌ها را محاسبه کنیم خسارت عقب افتادگی فرهنگی چند برابر می شود.
وی با اشاره به مکان یابی و ابعاد نامتناسب برخی از پروژه های این شرکت با ظرفیت سنجی‌های فرهنگی، گفت: به عنوان مثال مجموعه تئاتر حرفه ای خاوران در ابعاد وسیع و با طراحی ممتاز در یکی از جنوبی ترین نقاط تهران جانمایی شده است. این در حالی است که وجه صنعتی و کسب درآمد تئاتر در کشور ما به نوعی ورشکسته است و سال هاست که میان عموم مردم و تالارهای نمایش فاصله افتاده است.
وی ادامه داد: در حالی که تئاتر دایره مخاطبان محدود و خاصی دارد که به دلایل مختلف عمدتا از طبقه نسبتا مرفه جامعه محسوب می شوند، مرکز تئاتر حرفه‌ای در خاوران بنا شده که عموم ساکنان این منطقه توان مالی ثبت نام برای بهرهگیری از برنامه های آموزشی و حتی پرداخت ورودی برای دیدن نمایش‌ها را نداشته باشند و فقط سهمشان از اجرای این پروژه ترافیک بینندگانی باشد که بیرون از منطقه راهی دیدن تئاتر دراین نقطه می شوند.
رئیس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران خاطرنشان کرد: شاید شهرداری بتواند با اختصاص یارانه پای اهالی جنوب شهر را نیز به صورت مقعطی به مجموعه تئاتر حرفه ای باز کند؛ اما در این صورت باید از هدف درآمد پایدار چشم بپوشد.
وی گفت: احیای رسانه تأثیرگذاری چون تئاتر نیازمند عوامل متعددی است از جمله تولید متن که بتوانیم از آثار ترجمه ای و سبک زندگی دیگران فاصله بگیریم تربیت و تأمین زندگی بازیگران و اقتصادی کردن استفاده شهروندان از تئاتر نکات در خور تأملی است که اگر به آن توجه نشود هزینه هنگفت 50 میلیارد تومانی تئاتر حرفه ای شهرداری نمی‌تواند با شهروندان ارتباط برقرار کند یا همه امکانات پیشرفت آن در رکود رو به فرسایش می رود و در این صورت یا باید با تغییر رویکرد ارزشی و انقلابی خود ذائقه اشراف را برای کسب درآمد اختیارکند و این همان خطری است که مجموعه های فاخر از این دست را تهدید می‌کند و یا باید با هوشمندی رابطه توسعه زیرساخت و ظرفیت‌ها و قابلیت‌های نرم افزاری را مدیریت کرد.
شاکری با تأکید بر نقش مطالعات پیوست برای جانمائی و سرمایه گذاری در پروژه‌های بزرگ گفت: به عنوان مثال پروژه سراسر نمای (پانوراما) دفاع مقدس نیز در حالی با هزینه هنگفت (65 میلیارد تومانی) اجرا شده که در ایران اصلا فناوری تولید فیلم پانوراما به کار نیست و بازدید کنندگان از این صفحه گنبدی شکل فقط ناظر فیلم غیر پانوراما بر روی صفحه نمایش پانوراما هستند. البته نباید نقش شگفت انگیزی و تحیرافزائی نمایش فیلم پانوراما که با 16 دوربین فیلمبرداری می شود و کیفیت صدابرداری آن منحصر به همین سیستم است نادیده گرفت.
وی گفت: ما در شورای شهر به نقش مطالعات پیوست در سنجش تأثیر و تأثر عوامل انسانی ، فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی و نرم افزاری در اجرای پروژه تاکید داریم و معتقدیم این مطالعات پیش نیاز می تواند از هزینه شدن پروژه های فاقد اولویت جلوگیری کند.
انتهای پیام