این تهیه‌کننده‌ی سینما درباره‌ی مصوبه‌ی اخیر شورای عالی تهیه‌کنندگان مبنی براینکه فقط پرونده‌هایی در شورای پروانه‌ی فیلمسازی بررسی شوند که تهیه‌کنندگان آن‌ها توسط این شورا کتباً معرفی شده باشند، در گفت‌وگویی با ایسنا ابراز عقیده کرد: مدت‌هاست که کشور و بویژه اقتصاد آن گرفتار پدیده‌ای شده که به نظر می‌رسد از تهدید خارجی هم خطرناک‌تر است و آن هم پدیده فساد سیستمی در اقتصاد است.

محمدی افزود: ارقام اختلاس‌های نجومی، حقوق‌های نجومی، املاک نجومی و بسیاری چیزهایی از این دست جدا از ضربه و لطمه‌های اقتصادی، اثرات مخرب‌تری بر ارزش‌ها و فرهنگ این کشور دارد و وقتی فساد شکل همه جانبه و گسترده‌ای به خود می‌گیرد و پدیده‌ی پول‌های کثیف در بیشتر ارکان رخنه می‌کند، به نحوی که حتی وزیر کشور هم از نگرانی خود در باب ورود پول‌های کثیف به انتخابات سخن می‌گوید، طبیعی است که بدانیم اقتصاد لاغر و نحیف سینما تاب تحمل ضربه و لطمات پول‌های کثیف را بسیار کمتر از سایر بخش‌ها دارد.

او ادامه داد: شاید در بخش بانکداری، هلدینگ‌های بزرگ یا موسسات بزرگ اقتصادی ورود پول‌های کثیف یا اختلاس‌های عجیب و غریب اثرات و لطمه‌هایی را بوجود آورد، اما در اقتصاد کوچک و لرزان سینما این اثرات تبدیل به یک سونامی بزرگ با پس‌ لرزه‌های شدید می‌شود.

وی اظهار کرد:‌ آنچه باعث نگرانی تهیه‌کنندگان دارای سابقه و حرفه‌ای شده این است که این پول‌های مشکوک که تمامی ضوابط و قواعد حرفه‌ای بخش اقتصادی سینما را به هم می‌ریزند، می‌توانند مناسبات عادی و طبیعی این حرفه را دچار مشکل کنند؛ بنابراین نگرانی صنف تهیه‌کنندگان به حق است، اما راهکار ارائه شده به نظرم حلال تمامی مشکلات نیست.

تهیه‌کننده فیلم‌های «بوسیدن روی ماه» و «حوض نقاشی» در این‌باره توضیح داد: در یک فعالیت شفاف اقتصادی طبیعی است که همه‌ی ابعاد روشن و مشخص است، اما کسی که قصد دارد پول مشکوک و کثیف یا پول‌شویی به وسیله سینما انجام دهد، واضح است که از تمامی روزنه‌ها و منافذ عبور می‌کند؛ در نتیجه اگر بخواهیم به یک راه چاره‌ی جدی در این زمینه فکر کنیم به نظر می‌آید اول باید در کلان کشور به سمت یک شفافیت اقتصادی حرکت کنیم که متأسفانه اینجانب تاکنون نشانه و شواهد یک عزم جدی برای مقابله با فساد را ندیده‌ام.

منوچهر محمدی گفت:‌ نکته‌ی دوم این است که وزارت ارشاد باید نسبت به پاره‌ای تحرکات غیرعادی در زمینه‌ی تولید فیلم یا سرمایه‌گذاری در سینما حداقل با دقت بیشتری عمل کند و چنانچه شواهد غیرطبیعی مشاهده کرد از طریق نهادهای ذیربط نسبت به ماهیت این سرمایه‌ها بررسی لازم را به عمل آورد. این در حالی است که به نظر می‌آید اقتصاد نحیف حوزه‌ی فرهنگ و سینما مدیران فرهنگی را نسبت به ورود سرمایه‌ها چنان ذوق زده کرده است که این احتمال را که ممکن است ورود سرمایه‌های مشکوک تأثیر مخرب داشته باشند، نادیده می‌گیرند.

تهیه‌کننده‌ی فیلم‌های «میم مثل مادر» و«ارتفاع پست» افزود: نکته‌ی سوم این است که صنف تهیه‌کنندگان باید سازوکارهای محکم‌تر و جدی‌تر از این را که اکنون پیشنهاد داده‌ است، در مورد اعضای خود در نظر بگیرد و باز چنانچه صنف مشاهده کرد که تحرکات غیرطبیعی در ورود سرمایه به سینما وجود دارد در تعامل با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ایجاد یک کمیته‌ی صیانت در بخش سرمایه‌گذاری در تولید سینمای ایران نسبت به جلوگیری از ورود این سرمایه‌ها اقدام و راهکار عملی پیدا کند.

محمدی خاطرنشان کرد: نکته‌ی چهارم این است که به نظر من نقش مطبوعات و رسانه‌ها در دیدبانی و ایجاد شفافیت نسبت به مسائل اقتصادی این حوزه بسیار مهم است و معتقدم رسانه‌ها بدون اینکه امنیت سرمایه‌گذاری در این حوزه را به خطر بیندازند، می‌توانند پاره‌ای از تحرکات غیرطبیعی در این عرصه را اطلاع‌رسانی کنند.

او با بیان اینکه کاملا مشخص است که "دزد هیچگاه از در وارد نمی‌شود"، گفت: بنابراین این چهار بخشی که برشمردم، به واقع می‌تواند به عنوان چشم‌های نگهبان تا حدود زیادی کمک کند که حداقل حوزه‌ی فرهنگ به دلیل ماهیت و جایگاه خود دچار آلودگی پول‌های کثیف و فسادهای مالی نشود.

منوچهر محمدی در پایان گفت: امیدوارم که سینمای ایران با پول‌های حلال و سالم بتواند نقش دیدبانی و افشاگرانه‌ای در رابطه با فساد سیستماتیک در سایر بخش‌های اقتصادی کشور داشته باشد که البته این وظیفه‌ی ذاتی هنر و فرهنگ است.

انتهای پیام