این نوازنده و استاد دانشگاه در گفت‌وگو با ایسنا و در پاسخ به این پرسش که موسیقی ایران چقدر برای جذب هنرجو در دنیا ارائه شده است؟ اظهار کرد: نمی‌توان گفت که دانشجویان خارجی زیادی جذب شده‌اند. برای جذب دانشجوی خارجی باید بورسیه‌های دوجانبه‌ای در دنیا توسط دانشگاه‌های ایران وجود داشته باشد. زمانی که من دانشجو بودم تبادلات فرهنگی از این قبیل وجود داشت.
وی ادامه داد: از طرفی این وظیفه رایزن‌های فرهنگی است که در سطح کلان با کشورهای مختلف، تبادلات فرهنگی داشته باشند.
طلایی با اعتقاد به این‌که تا به حال اگر کار مثبتی در این زمینه انجام شده، هنرمندان انجام داده‌اند، بیان کرد: آن‌ها با حضور و اجرای خود در خارج از کشور، ارتباطاتی را ایجاد کرده‌اند، اما این کار نیز به وفور انجام نشده است.
این نوازنده اظهار کرد: ایران جمعیت مهاجر به کشورهای دیگر دارد که به عاملی برای انتقال فرهنگ به آن کشورها تبدیل و موجب شده گرایش‌هایی در این زمینه به‌وجود آید.
طلایی ادامه داد: کشورهایی مانند فرانسه و ژاپن ساختارهایی برای ترویج و شناساندن فرهنگ و موسیقی خود دارند و به‌لحاظ وضعیت پذیرش دانشجو، کشورهای پذیرایی به‌شمار می‌آیند، اما ایران از این نظر سخت‌گیری‌هایی دارد. هنرجویان خارجی که برای تحصیل به ایران می‌آیند، یا در رشته‌هایی مانند موسیقی‌شناسی تحصیل کرده‌اند یا موسیقی‌دانانی هستند که از طریق‌های مختلف با فرهنگ و موسیقی ایرانی آشنا شده‌اند. آن‌ها با هر شرایطی که هست، تحصیل می‌کنند.
این استاد دانشگاه معتقد است که موسیقی ایرانی، موسیقی عامه مردم نیست. به همین دلیل، مورد توجه اشخاص فرهنگی در سراسر دنیا قرار گرفته و در میان آن‌ها بازتاب خیلی خوبی داشته است.
طلایی با بیان این‌که موسیقی ایرانی، موسیقی سنگینی است و مخاطب عام ندارد، اضافه کرد: برخورد ما ایرانی‌ها با هنر، منفعل است. آدم‌های فرهنگی در دنیا کنجکاو هستند و دوست دارند کشف کنند. آن‌ها به این موضوع فکر می‌کنند که آیا از هنری به‌صورت منفعل خوش‌شان می‌آید یا خیر. آن‌ها به‌دلیل این‌که برای موزه، نمایشگاه و کنسرت رفتن تربیت شدند، شم این را دارند که بفهمند موسیقی ایرانی معنادار است و کنجکاو می‌شوند آن را کشف کنند.
انتهای پیام