به گزارش ایسنا، شیمون پرز، رئیس پیشین اسرائیل در پی سکته مغزی و خونریزی  شدید مغزی به بیمارستان منتقل شده بود که صبح امروز در بیمارستان مُرد.

روزنامه هاآرتص به نقل از دفتر پرز اعلام کرد، خانواده او صبح امروز خبر مرگ او را در بیمارستان "شیبا تل هاشومیر" اعلام کردند.

او قبل از اینکه رئیس اسرائیل شود دارای سمت‌هایی مهم از جمله وزیر جنگ و نخست وزیر بود.

پرز ۹۳ ساله با داشتن سمت‌های عالی در اسرائیل همواره در این رژیم دارای نفوذ بود. او تاکنون دو بار نخست‌وزیر اسرائیل و بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ نیز رییس‌ رژیم صهیونیستی بود.

پرز در سال ۱۹۹۴ به صورت مشترک با اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی و یاسر عرفات، رهبر فقید فلسطینی‌ها و رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین به دلیل مشارکت در مذاکرات توافق اسلو جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

پرز از ۱۳ سپتامبر سال جاری بر اثر سکته در بیمارستان بستری شده بود.

جلاد قانا

پرز که رژیم صهیونیستی و رسانه‌های همسو با این رژیم تلاش داشتند چهره‌ای صلح طلب و مشتاق به آشتی با فلسطینیان از وی به جهان نشان دهند کارنامه‌ای سیاه در زمینه حقوق بشر و قتل عام فلسطینیان داشت. او همچنین کسی است که برنامه‌ هسته‌ای نظامی اسرائیل را گسترش داد  و اصطلاحا به او مهندس برنامه هسته‌ای اسرائیل می‌گویند.

از مهمترین جنایاتی که پرز در حق لبنانی‌ها انجام داد کشتار آنها در جنوب  لبنان در آوریل ۱۹۹۶ است. در ۱۱ آوریل ۱۹۹۶ حمله گسترده رژیم صهیونیستی به لبنان با عنوان "خوشه‌های خشم" با دستور پرز آغاز شد که هدف از آن پایان دادن به مقاومت در لبنان بود و با بمباران شدید شهرهای این کشور از جمله بیروت آغاز شد.

روز هجدهم همان ماه صدها لبنانی که بیشتر آنها زن و کودک بودند به مرکزی تحت نظارت صلح بانان سازمان ملل در روستای قانا پناه برده بودند که بنا به دستور پرز این مرکز آوارگان نیز هدف حملات رژیم صهیونیستی قرار گرفت و در چند ساعت دست کم ۲۵۰ تن کشته و زخمی شدند.

طی دو دوره نخست وزیری، دو دوره وزارت جنگ و یک دوره ریاست این رژیم جنایات بسیار و جنگ‌های بزرگ اسرائیل با اعراب و فلسطینیان رخ داد که در آن هزاران تن کشته شدند.

پرز در سال ۱۹۴۹ مسئولیت امور دریایی رژیم صهیونیستی را برعهده گرفت و بعد از آن به عضویت کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) در آمد.

او در سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۵ وزیر جنگ رژیم صهیونیستی بود و سپس وزارت مهاجرت و اطلاع رسانی را از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۰ برعهده گرفت که در این زمان نقش زیادی در کوچاندن یهودی‌ها از سراسر جهان به سرزمین‌های اشغالی داشت. او بار دیگر در سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ به عنوان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی انتخاب شد و از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸ نیز معاون نخست وزیر و وزیر خارجه این رژیم بود. در سال ۱۹۹۹ پس از پیروزی حزبش در انتخابات رژیم صهیونیستی بار دیگر به عنوان وزیر خارجه انتخاب شد و در پی ترور اسحاق رابین در سال ۱۹۹۵ به عنوان نخست وزیر کار خود را آغاز کرد.

پرز در سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۷ سمت‌های مختلف دیگری را در راس هرم قدرت در رژیم صهیونیستی به خود اختصاص داد که از جمله آن وزارت خارجه، معاون نخست وزیر و وزیر تعاون منطقه‌ای بود.

جلاد قانا در سال ۲۰۰۷ تا سال ۲۰۱۴ نیز به عنوان رئیس رژیم صهیونیستی انتخاب شد.

پرز که یکی از معدود موسسان رژیم صهیونیستی محسوب می‌شد که همچنان در قید حیات بود، در سال‌های پایانی عمر خود شیوه‌ای متفاوت از گذشته در پیش گرفت و تلاش‌هایی را برای صلح با فلسطینیان آغاز کرد.

پرز به خاطر تلاش‌هایش به ویژه در دو دهه اخیر از زندگی‌اش برای عادی سازی روابط با کشورهای عربی و توافق مقدماتی صلحی که با فلسطینیان در سپتامبر در سال ۱۹۹۳ امضا کرد و در آن زمان مسئولیت وزارت خارجه رژیم صهیونیستی را برعهده داشت به همراه اسحاق رابین و یاسر عرفات، رهبر فقید فلسطینیان جایزه صلح نوبل به وی اعطا شد. او در سال ۱۹۹۴ معاهده صلح با اردن را امضا کرد.

پرز که نقش زیادی در توسعه و نظامی سازی برنامه‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی داشت به عنوان مهندس برنامه هسته‌ای اسرائیل شناخته می‌شد و معتقد بود مخفی ماندن این برنامه و نیز شایعاتی که درباره کلاهک‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی وجود دارد خود عامل بازدارنده مهمی محسوب می‌شود.

در سال ۲۰۰۷ در کتابی که درباره زندگی پرز به نگارش درآمده بود فاش شد که وی توانسته با دولت وقت فرانسه در نیمه قرن گذشته میلادی توافقنامه سری را امضا کند که مطابق با آن پاریس در ساخت بمب اتمی به اسرائیل کمک کند.

او در سپتامبر ۲۰۱۶ و در پی سکته مغزی که همان زمان با درجه خطرناکی بالا تشخیص داده شد در مرکز مراقبت‌های ویژه بیمارستان تل آویو بستری شد تا اینکه امروز (چهارشنبه) مُرد.

انتهای پیام