دکتر ابراهیم زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا افزود: حاشیه‌نشینی شامل کسانی است که در محدوده اقتصادی شهر ساکن هستند ولی جذب اقتصاد شهر نشده اند.
عضو هیئت علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان در ادامه اظهار کرد: جاذبه شهرنشینی و رفاه شهری این افراد را از زادگاه خویش دور کرده و به سوی قطب های صنعتی – شهری و بازارهای کار می کشد و اکثرا مهاجران روستایی هستند که به منظور گذران بهتر زندگی راهی شهرها می شوند. در واقع حاشیه نشینان کسانی هستند که در سکونت گاهای غیرمتعارف یا سکونت گاه‌های بافت اصلی شهر زندگی می کنند.
وی اظهار کرد: گروه‌های مذبور بیشتر بر اثر نیروی دافعه خاستگاه، چون فقر و بیکاری، شرایط نامساعد برای کشاورزی، تکنیک عقب مانده زراعت، درآمد ناکافی، بازده ناچیز محصول، خشکسالی از زادگاه خود روستا به سوی شهرها رانده شده و به نواحی شهری روی می آورند. نمونه های این حاشیه نشینی در اکثر شهرهای استان قابل ملاحظه است که مهمترین نمونه ها از این بافت را می توان در محله های کریم آباد، شیر آباد، بابائیان و کارخانه نمک در حاشیه شهر زاهدان مشاهده کرد.
ابراهیم زاده، رعایت نشدن ضوابط و معیارهای شهرسازی در ساخت و ساز منازل، رها سازی فاضلاب منازل به داخل معابر عمومی، کشتار غیر بهداشتی دام در محل منازل، وجود آلودگی های ناشی از مصرف مواد مخدر و توزیع مواد مخدر را در این نواحی از اهم معضلات ناشی از حاشیه نشینی بر شمرد.
انتهای پیام