مرد طلایی شنای جهان،‌ تا امروز در مجموع 28 مدال المپیک به دست آورده است. در المپیک 2004 توانست 6 طلا و دو برنز بگیرد،‌ در المپیک 2008 توانست با هشت مدال طلا، ‌رکورد بیشترین مدال طلا ی شنای آمریکا را که هفت تا بود، بشکند. در المپیک 2012 لندن چهار مدال طلا و دو مدال نقره برد و در المپیک ریو پنج طلا و یک نقره را صاحب شد.

او رکورددار شنای 100 متر،‌ 200 متر و 400 متر است، همین‌طور رکورددار شنای 200 متر آزاد، ‌و 200 متر مختلط. فلپس در مجموع 80 مدال در رقابت‌های مهم بین‌المللی به دست آورده است؛ 65 مدال طلا، ‌13 نقره،‌ و 3 برنز. او علاوه بر همه این‌ها تا به حال هفت بار به عنوان برترین شناگر سال جهان دست پیدا کرده، ‌9 بار بهترین شناگر سال آمریکا شده و در 2012 جایزه بهترین شناگر فدراسیون بین‌المللی شنا را گرفته است.

فکر می‌کنید راز این همه قهرمانی پشت سر هم چیست؟ فلپس بر عکس ورزشکار اسطوره‌ای، «لارنس آرمسترانگ» آمریکایی که بعد از هفت دور قهرمانی در رقابت‌های دوچرخه‌سواری توردو فرانس معلوم شد همیشه از مواد نیروزا استفاده می‌کرده، تا به حال هیچ وقت متهم به دوپینگ نشده،‌ هواداران و ناظران بازی‌هایش ترجیح می‌دهند او را نابغه معرفی کنند؛ با این حال چیز هایی بیش از نبوغ هم در موفقیت فلپس تاثیرگذار بوده است.

او شنا را در شش سالگی آغاز کرده است، شاید تحت تاثیر خواهر بزرگ‌ترش و شاید هم به عنوان راهی برای کنترل اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی که به آن  مبتلا بود، در 10 سالگی رکورد شنای 100 متر پروانه در رده سنی خودش را به دست آورد، او هنوز در 12 رشته در رده‌های سنتی مختلف رکورددار است،‌ 9 رکورد در شنای طولانی و سه تا در شنای کوتاه.

فلپس 31 ساله است، ‌سن او از میانگین سن ورزشکارانی که در المپیک امسال حاضر هستند بیشتر است،‌ اما هنوز می‌تواند با قدرت مبارزه و یکی بعد از دیگری، ‌مدال طلا به مجموعه‌اش اضافه کند.

یکی از دلایلی که باعث شده فلپس تا به حال از بازی‌ها کناره‌گیری نکند این است که از این کار پول در می‌آورد. قهرمانان المپیک، دیگر مثل سال‌های قرن بیستم فقیر نیستند، ورزشکارانی شبیه فلپس بابت شنا کردن پول دریافت می‌کنند. جایزه مسابقه‌هایی مانند قهرمانی جهانی شنا چیزی در حدود پنج میلیون دلار است و ورزشکاران برای این که بتوانند در این گونه رقابت‌ها موفقیت به دست بیاورند، با یک جریان ثابت پرداخت مالی حمایت می‌شوند، حتی شناگرهایی که به خوبی فلپس نیستند هم می‌توانند تا ماهی 3000 دلار بابت تمرین‌کردن حقوق بگیرند.

دریافت حقوق در ورزش‌هایی مانند شنا مهم است؛ ‌چون این از آن دسته ورزش‌هایی نیست که تنها با تمرین‌های آخر هفته بتوان در آن موفق شد، شنا نیاز به گذراندن زمان بسیار زیادی در استخرهای تمرین و مقدار خیلی بیشتر تمرین بیرون از آب دارد. معلوم است که کسی با 35 ساعت تمرین منظم در هفته نمی‌تواند شغلی ثابتی داشته باشد که از آن پول در بیاورد،‌ ورزشکارانی که حمایت مالی قابل قبولی دارند امید موفقیت بیشتری هم در المپیک دارند.

 خوش‌شانسی دیگر فلپس این است که در تمام دوران ورزش حرفه‌ای‌اش، با آسیب جدی مواجه نشده. آسیب‌دیدگی یکی از مهم‌ترین دلایل اعلام کناره‌گیری ورزشکاران حرفه‌ای است،‌ ورزشکارانی در سطح فلپس می‌توانند با آسیب‌های شانه یا بیماری‌های شایع کمر رو به رو شوند که آن‌ها را از محیط‌های حرفه‌ای دور کند، فلپس اما تا به حال توانسته دست‌ها و پاهای بلندش را از آسیب دور نگه دارد.

عامل مهم دیگری که به پیروزی‌های پی‌در ‌پی این اسطوره آمریکایی کمک کرده،‌ مربی‌گری است. «باب براون» ‌مربی مایکل فلپس که از 11 سالگی با او کار می‌کند، حتی با وجود برخی رفتار های تندش توانسته فلپس را در تمام این سال‌ها در مسیر موفقیت نگه دارد.

می‌گویند فلپس تمرین‌های خاصی برای بزرگ‌کردن ریه و افزایش توانایی‌اش برای نگه داشتن هوا در بدن انجام می‌دهد و همین طور ممکن است کناره‌گیری کوتاه او از ورزش حرفه‌ای بعد از سال المپیک 2012 لندن به او کمک کرده باشد که دوباره شادابی خود را به دست بیاورد و در رقابت‌های امسال مدال‌آور شود.

روز هفتم رقابت‌های المپیک امسال،‌ برای فلپس که چندین مدال طلا را قبل از این به دست آورده بود،‌ روز خاطره‌انگیزی شد،‌ «جوزف اسکولتینگ» نوجوانی که در المپیک پکن با فلپس عکس یادگاری گرفته و گفته بود که این ورزشکار آمریکایی را الگوی خود قرار داده است در 21 سالگی شنای 100 متر پروانه از فلپس جلو افتاد و مدال طلا را برد،‌ تا فلپس به مدال نقره رضایت بدهد.

بعد از روز هفتم بازی‌ها،‌ مایکل فلپس اعلام کرده است که قصد دارد از دنیای المپیک خداحافظی کند،‌ او یک بار دیگر هم این حرف را بعد از المپیک 2012 لندن گفته بود،‌ اما دو سال بعد نظرش را تغییر داده و دوباره وارد برنامه آماده‌سازی شده بود که نتیجه‌اش شد حضور درخشان در ریو. هر چند دیگر افتخاری باقی نمانده که این ورزشکار مشهور بخواهد به آن دست پیدا کند، ممکن است او باز هم  در المپیک 2020 توکیو برای ششمین بار در بازی‌های المپیک شنا کند.

چه فلپس در ماراتن المپیک باقی بماند و چه این بار واقعا بازنشتگی‌اش را عملی کند،‌ یک چیز روشن است؛ این ورزشکار اسطوره‌ای،‌ نابغه شناست، در کنار آن خوش‌شانس بوده  که بدنش هیچ وقت او را ناامید نکرده است،‌ هر دوی این‌ها در ترکیب با یک سیستم حمایتی از ورزشکاران حرفه‌ای،‌ فلپس را به ستاره‌ای تبدیل کرده است که دست‌یابی به جایگاهش برای هر ورزشکاری در آینده رویا خواهد بود.

ایسنا- فاطمه کریمخان

انتهای پیام