فریده هادوی در گفت‌وگو با ایسنا درباره ورزش بانوان و نگاه توسعه‌ای داشتن به این مقوله تصریح کرد: در گذشته دو نوع ورزش آماتور و حرفه‌ای در دنیا وجود داشت و مسابقات المپیک نماد بازی های قهرمانان آماتور بودند اما در حال حاضر ورزشکاران حرفه‌ای نیز می‌توانند در مسابقات  المپیک حضور داشته باشند و بحث آماتوری به مرور زمان کمرنگ می‌شود. در نتیجه‌ شما اگر هر نوع فعالیت را در ورزش دنبال کنید بحث مالی بسیار جلوه می‌کند. به همین دلیل زمانی که مشکلات مالی را بررسی کنید متوجه خواهید شد بدون در نظر گرفتن تحلیل مالی نمی توانید مشکل را حل کنید.

هادوی با اشاره به ورزش بانوان خاطرنشان کرد: در ورزش بانوان نیز مانند سایر حیطه‌های ورزشی، بدون تحلیل مسائل مالی نمی‌توان به مشکلات پرداخت و این بسیار مهم است. از یک بعد دیگر ورزش بانوان در چنین شرایطی قصد دارد رو به جلو حرکت کند و گام بردارد، اما با شرایط حاکم نیازهایی احساس می‌شود.

او در ادامه نیازها را این گونه تشریح کرد: ورزش بانوان علاوه بر بودجه و اعتبارات دولتی که در اختیار فدراسیون‌ها و انجمن‌های ورزشی قرار می‌گیرد به اعتبارات دیگر که از طریق اسپانسرها می‌تواند به دست آورد، نیاز دارد و اسپانسرها به دلیل این که امکان تبلیغ در ورزش بانوان برای پخش تلویزیونی، پوستر و ستاره شدن قهرمانان خانم وجود ندارد تمایل به هزینه کردن در ورزش بانوان را ندارند.

پیشکسوت ورزش بانوان در ادامه با بیان این که یک چرخه روتین وجود ندارد، افزود: اسپانسر به دنبال تبلیغاتِ است و ورزش بانوان تبلیغات ندارد از سویی دیگر ورزش بانوان به دنبال پولِ است اما پول زمانی به دست خواهد آمد که اسپانسرها بتوانند تبلیغات کنند. پس چرخه‌ای وجود دارد که این چرخه چندان چرخه روتینی نیست.

وی با اشاره به اتفاقات رخ داده برای دختران فوتبالیست ملوان، اظهار کرد: زمانی که یکی از بازیکنان دختر اعتراض می‌کند به دلیل این که  به عنوان یک دختر فوتبالیست در همان زمینی می‌دود که  پسر فوتبالیست می دود، همان قدر انرژی می‌گذارد که آن پسر انرژی می‌گذارد، اما با خود می‌گوید چرا من  درآمد پایینی می‌توانم کسب کنم و آن پسر بیشتر از من درآمد دارد.

هادوی توجیهات ورزشکاران دختر و توجیهات مسئولان را متفاوت دانست و بیان‌ کرد: توجیهاتی که ورزشکاران برای خودشان دارند با توجیهاتی که مسئولان و اسپانسرها برای هزینه کرد بازیکنان دارند بسیار با هم متفاوت است و زمانی که این دو بر یکدیگر منطبق نباشد شاهد این تفاوت‌ها در قالب شکواییه دختران هستیم که  گاهی اوقات باد دلسردی و گاهی با خروج دختران از حیطه های ورزش مواجه می شویم. این مشکلی است که باید جلساتی برگزار و راه حلی برای آن پیدا کرد در غیر این صورت شاهد مشکلات این چنینی خواهیم بود.

او در خصوص منت گذاشتن برای ورزش  دختران تصریح کرد: هر فرهنگی دارای یک زبان است، وارد هر کشوری که می شوید یک زبان رایج وجود دارد. در فرهنگ ورزشی نیز یک زبان رایج وجود دارد که بخشی از این زبان از جنس واژه‌های مالی ساخته شده است در نتیجه‌ زمانی که واژه‌های مالی را در کلام استفاده نمی کنید در نتیجه‌ اتفاقی رخ می‌دهد که انسان‌ها زبان یکدیگر را متوجه نمی‌شوند. آن دختر فوتبالیست یک مطلبی را بر اساس نیازی که باید برطرف شود مطرح می‌کند. در حالی که دختر فوتبالیست نیازش را مطرح می‌کند، فرد مسئول فکر می‌کند لطف می‌کند که به آن دختر اجازه ورزش کردن می‌دهد، چرا که ورزشکار و مسئول به یک فرهنگ و زبان مشترک نرسیده‌اند.

هادوی در ادامه خاطر نشان کرد: مسئولی که تیم ملوان را راه‌اندازی کرده است در کنار حمایت از تیم دختران نیز سودهایی را بهره مند می‌شود ولی منت آن را بر سر دختری که در تیم حضور دارد می‌گذارد.  اگر آن دختر که در ملوان بازی می‌کند و سایر دختران  ورزشکار  بر اساس همان فرهنگ که پسران بازی می‌کنند با یک قرارداد اجتماعی مشخص، یک قرارداد مالی مشخص و با یک قرارداد ارتباطی مشخص کار خود را ادامه دهند دیگر مسئولان نمی‌توانند به آن دختر بگویند چرا صحبت می کنی  در حالی که  تیم را برای حضور  تو مهیا کرده‌ام.

فریده هادوی با بیان این که دختران جایگاهی برای اعتراض ندارند، افزود: به دلیل این که مشخص نمی‌کنیم،  اگر یک شخصی تیم می‌دهد دیگر منتی بر سر دخترانی که در  آن بازی می‌کنند نباید بگذارند،  چرا که  بر طبق وظیفه، رسالت و فلسفه باشگاه عمل می‌کند. بروز چنین مشکلاتی به دلیل عدم شفافیت سازی است.

وی دلیل این که تیم دختران ملوان با وجود 8 – 9 کاپ و جام چرا باید با خطر منحل شدن مواجه شود؟ گفت: چه کسی متوجه شده است که تیم دختران 8 – 9 کاپ و جام را به دست آورده است؟ انعکاس خبری در بخش ورزشی دختران ضعیف است. یکی از مقصرها خود رسانه‌ها هستند. برای رسانه هزینه بر است که برای انعکاس چنین خبری در تلویزیون و رادیو هزینه صرف کند. دختران به همین شیوه در خفا مدال و کاپ کسب می‌کنند و به مرور زمان انسان‌ها هر وقت یک هزینه ای پرداخت می‌کنند در قبال آن سطح توقع‌شان بالا می‌رود.

او در ادامه بیان‌ کرد: دختری که 8 بار قهرمان شده است یک توقع هشت برابری در او ایجاد می‌شود و از نظر روانی چون این توقع در او ایجاد شده است شروع می‌کند به صحبت کردن،  ولی در همان ابتدا سریع سرکوب می‌شود که چرا صحبت می‌کنی، هشت دوره به تو فرصت داده ایم که روی سکو بروی و لذتش را ببری که قهرمان شده‌ای و باید از ما ممنون باشی. در کنار این موضوعات اما همه غفور جهانی را از زمانی که در تیم ملوان بازی کرده و در تیم ‌ملی حضور داشته است می‌شناسند، ولی دختران را خیر. رسانه باید اخبار و رویدادهای دختران را انعکاس دهد و برجسته کند. باید خبرهای ورزش بانوان در بلندگوها مطرح شود تا به گوش همه برسد، وقتی رسانه این کار را انجام نمی‌دهد من نیز به عنوان پیشکسوت ورزش بانوان متوجه مشکلات این چنینی نمی‌شوم.

پیشکسوت ورزش بانوان در خصوص مدیریت زنان، بیان‌ کرد: مدیریت خانم‌ها فقط در ایران مطرح نیست. در کمیته‌ بین‌المللی المپیک که بالاترین مقام ورزشی دنیا به شمار می‌رود نیز مشکل مدیریت ورزش زنان نیز وجود دارد و مشکل به کارگیری زنان را دارند. آیین‌نامه‌هایی دارند که اگر هر فعالیتی وجود دارد یک درصدی از آن را برای زنان کنار بگذارند. باید بپذیریم در حال‌ حاضر مدیریت جهان به خصوص مدیریت ورزش اکثریتش در اختیار مردان است و شاید هنوز زمان آن فرا نرسیده است که به این باور برسند که زنان هم دست کمی از مردان ندارند و در برخی شرایط حتی برتر از مردان هستند. تا زمانی که این باور جهانی و این باور ملی وجود نداشته باشد که زنان فارغ از جنسیت ممکن است از  مدیران عالی باشند در نتیجه‌ مدیریت مردانه حاکم خواهد بود. اگر تمام سازمان‌های کشور و سازمان‌های بین‌المللی را ببینید تعداد زنانی که در سطح عالیِ مدیریت قرار دارند به تعداد انگشتان دست نیز نمی‌رسند.

هادوی در ادامه افزود: یک زن به عنوان ورزشی نویسی ورزش بانوان، زمانی که 100 سطر برای ورزش بانوان می‌نویسد ممکن است هیچ کس نام او را نبیند، ولی اگر سه سطر جنجالی خوب برای ورزش مردان نوشته شود بلافاصله می پرسند این نوشته‌های کیست؟ چقدر نقادانه و منطقی نوشته شده است و این باعث می‌شود خبرنگار شناخته ‌شود.

پیشکسوت ورزش بانوان مشکلات پیش روی ورزش بانوان را این گونه تشریح کرد: یک زن برای این که بتواند خود را در سطوح عالی مدیریتی قرار دهد باید دو فعالیت را انجام دهد، نخست باید نشان دهد چیزی از یک مرد کمتر ندارد و سپس تلاش کند، نشان دهد به عنوان فردی که در شرایط یکسان با یک مرد برای احراز پست قرار دارد، چیزی کمتر ندارد و از او بهتر است. یعنی یک زن دو بار باید تلاش کند تا بتواند توانایی خود را ثابت کند و اگر تنها به اندازه تلاش یک مرد تلاش کند هیچ وقت در شرایط مساوی او را انتخاب نخواهد کرد و به همین دلیل تعداد زنانی که با تلاش مضاعف بخواهند این سد را بشکنند، کم است و شاهد هستیم که تعداد مدیران زن نه تنها در ایران،‌ بلکه در جهان انگشت شمار هستند.

انتهای‌ پیام