به گزارش ایسنا، «محمود مظفر» در یادداشتی عنوان كرد: «این تحقیق و پژوهش كاربردی صورت گرفته با موضوع "بررسی نگرش مردم تهران به نماز" توسط صداوسیما در گروه مورد تحقیق است كه می‌تواند مورد استفاده مدیران و متولیان فرهنگی و آموزشی باشد و در برنامه ریزی ها مورد نظر قرار گیرد.
حدود 70 درصد دائم‌الصلاه و 20 درصد كاهل نماز و كمتر از 10 درصد تارك نماز هستند .
با افزایش سن، میزان تقلید و نماز خواندن افزایش می‌یابد و در سنین نوجوانی و جوانی این موضوع كم رنگ‌تر است كه نهادهایی همچون آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها در این زمینه می‌بایست كار بیشتر و متنوع‌تری انجام دهند.
زنان بیشتر از مردان به نماز خواندن تقید و اهمیت می‌دهند (زنان 70 درصد و مردان 60 درصد) كه اهمیت نقش زنان و مادران در تربیت دینی و معنوی فرزندان را می‌رساند.
حدود 90 درصد می‌دانند كه نماز باعث آرامش، رشد و ترقی و شكر گزاری در برابر نعمت‌های خداوند و احساس گناه در اثر نخواندن نماز می‌شود.
علی‌رغم اینكه اكثراً، اثرات و بركات نماز را می‌دانند، اما دو عامل مهم علت اصلی بی‌توجهی به نماز و ترك نماز است؛ تنبلی و سستی، مشغله زندگی و كاری و عدم وقت كافی .
نكته قابل توجه اینكه در آموزش‌ها و تبلیغ‌ها این موضوع می‌تواند مورد تاكید خانواده قرار گیرد كه نماز علاوه بر آثار معنوی و ارتباط با خداوند، عامل مهمی در تحرك و پویایی و نشاط فرزندان و مانع رخوت و تنبلی است. در دعای ابوحمزه ثمالی در ایام رمضان می‌خوانیم: خدایا پناه می‌برم از كِسلی و تنبلی و نماز یكی از راه‌های كاربردی و عملی در تحقق این دعا است و از طرفی عدم توجه و دقت در امور عبادی و دینی و ترجیح بیشتر بر امور اقتصادی و اجتماعی و علمی در طولانی مدت، جنبه معنوی انسان رشد نكرده و در سیر تكاملی او در مقطعی از زندگی او را گرفتار خواهد کرد و باید بدانند كه خداوندی كه توصیه به تلاش و فعالیت در همه عرصه‌های زندگی نموده است؛ روزانه 10 مرتبه توصیه و شتاب برای بهترین عمل نموده است (حیّ علی خیر العمل) در واقع اقامه نماز كه شكر و سپاس از نعمت‌های خدا، عامل عفو گناهان، پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و ده‌ها كاربرد دیگر را دارد نیز نوعی كار است كه با این تفاوت كه از نوع بهترین و باعث روغنكاری و تسهیل سایر امور و كارها می‌شود.
با بالا رفتن تحصیلات تا سطوح عالی میزان افرادی كه مرتب و دائم نماز می‌خوانند كمتر و برعكس به تعداد افرادی كه اصلا نماز نمی‌خوانند افزوده می‌شود كه در این زمینه نیاز به توجه و دقت جدی‌تری است و چنانچه معلمان و مدارس و اساتید و برجستگان علمی، به وقت اذان كلاس و محفل علمی و آموزش خود را تعطیل و در كنار دانش آموزان و دانشجویان به نماز جماعت اول وقت بپردازند و یا یك استاد دانشگاه و مدیر مجموعه علمی در محیط آموزشی در جمع دانش‌آموختگان اذان بگوید، در طولانی مدت انعكاس اینگونه رفتار عملی آنان بیشتر از توصیه و سخرانی در نسل نو موثر خواهد شد، به طوریكه دیگر این تلقی و شُبهه كه نماز مختصر افراد كم سواد و بی كار است مرتفع و به عنوان یك ارزش و ضرورت زندگی برای رشد و تكامل و سعادت همه اقشار خواهد بود.
انتهای پیام