عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان گفت: موافق طرح تنفس جنگل نیستم، چون طرح تنفس هیچ برنامه عملی و قابل اجرا برای اصلاح مدیریت فعلی جنگل‌ها ارائه نمی‌دهد و پیشنهاد اجرای آن متکی بر بودجه دولتی است.

دکتر «سلیمان محمدی لیمائی» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه گیلان با اشاره به طرح تنفس جنگل در راستای احیاء جنگل‌ها اظهار کرد: در خردادماه 1394 طرح تنفس در قالب حفاظت و صیانت از جنگل‌ها به مجلس شورای اسلامی ارائه شد و در صورت تصویب این طرح در صحن علنی مجلس شورای اسلامی، هرگونه بهره‌برداری از جنگل‌ها برای یک دوره تنفس ۱۰ ساله ممنوع می‌شود.

وی با تأکید بر این‌که در این طرح، برداشت و بهره‌برداری از جنگل به مدت 10 سال متوقف می‌شود، افزود: در چند سال اخیر میزان برداشت چوب از جنگل‌های شمال کشور به‌شدت کاهش یافته است و برداشت از جنگل به درختان پوسیده، شکسته و تُنک کردن محدود شده است.

محمدی لیمائی با بیان این که موافق طرح تنفس جنگل نمی‌باشم، خاطرنشان کرد: هم‌اکنون طرح تنفس هیچ برنامه عملی و قابل اجرا برای اصلاح مدیریت فعلی جنگل‌ها ارائه نمی‌دهد و پیشنهاد اجرای آن متکی بر بودجه دولتی است. تجربه نشان داده است که تاکنون هیچ طرحی در جنگل مانند «طرح ساماندهی خروج دام از جنگل» و «طرح صیانت از جنگل‌های شمال کشور» بر مبنای بودجه دولتی موفق نبوده‌اند.

وی تصریح کرد: جنگل‌های شمال کشور از توانایی کارکردهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی برخوردارند. به این معنا که می‌توان در کنار حفاظت از جنگل‌ها برداشت چوب از آن‌ها صورت گیرد و با مدیریت بهینه جنگل‌ها به تمام اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی دست یافت.

محمدی لیمائی با بیان این‌که متوقف کردن طرح‌های بهره‌برداری باعث کاهش کنترل و نظارت بر جنگل‌ها، افزایش بیکاری و در نتیجه افزایش قاچاق چوب می‌شود، گفت: کمبود چوب در داخل کشور از دیگر پیامدهای تعطیلی بهره‌برداری از جنگل است.

دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان با بیان این‌که در صورت اجرای طرح تنفس جنگل، صنوبرکاری در اراضی جلگه‌ای جایگزین مناسبی برای جنگل‌های شمال کشور است، اظهار کرد: کشت گونه‌های سریع‌الرشد نظیر صنوبر در نواحی شمال کشور و سایر نقاط کشور مستعد زراعت دیم، به خوبی پاسخ داده است.

وی رویش سالانه صنوبر را در جنگل‌های شمال کشور حدود 25 متر مکعب در هکتار دانست و خاطرنشان کرد: در این صورت زراعت چوب با کاشت گونه‌های سریع‌الرشد در اراضی جلگه‌ای گسترش می‌یابد.

محمدی لیمائی به استقبال گیلانی‌ها علی‌الخصوص منطقه صومعه‌سرا در تبدیل اراضی کشاورزی به صنوبرکاری اشاره کرد و گفت: به‌طور سنتی زمان برداشت چوب صنوبر 5 تا 8 سال است.

وی با بیان این‌که با تحقیقات انجام شده توسط بنده مشخص شد که سودآوری ناشی از صنوبرکاری تقریباً دو برابر شالی‌کاری است، افزود: این مهم به رغبت زارعان به کشت صنوبر منجر شده است.

محمدی لیمائی با بیان این‌که روند صنوبرکاری در استان گیلان و شهرستان صومعه‌سرا به‌عنوان قطب صنوبرکاری در ایران روندی صعودی است، یادآور شد: زارعان زیادی تمایل و رغبت به تغییر کاربری اراضی شالی‌کاری به صنوبرکاری دارند که این تصمیم آنها نیز به‌علل روشن و منطقی نظیر مقایسه سختی کار و هزینه‌های این دو کاربری، اتخاذ شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان با بیان این‌که استقبال به کشت صنوبر موجب توسعه صنوبرکاری در استان و سایر نقاط کشور می‌شود، ادامه داد: از طرفی دیگر استقبال و توسعه صنوبرکاری می‌تواند زنگ خطری برای بخش کشاورزی محسوب شود، چون برنج محصول استراتژیک استان است و آینده آن می‌تواند با مشکل مواجه شود، بنابراین نیاز به هماهنگی سازمان‌های مرتبط جهت هدایت صنوبرکاری در راستای توسعه متوازن بخش‌های جنگلداری و کشاورزی است.

محمدی لیمائی به پیشنهاد توسعه زراعت در مناطق جلگه‌ای و جنگل‌های تخریب یافته پائین بند به متولیان این بخش به ویژه سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور پرداخت و گفت: در این صورت علاوه‌بر کاهش فشار بهره‌برداری از جنگل‌های طبیعی و واردات چوب از سایر کشورها، می‌توان مواد اولیه مورد نیاز صنایع سلولزی کشور را به طور مستمر تأمین کرد.

وی کاهش آلاینده‌های جوی از قبیل گازهای گلخانه‌ای و اشتغال روستائیان را از فوائد صنوبرکاری برشمرد و خاطرنشان کرد: صنوبر آلودگی کمتری به آب و خاک در مقایسه با کشت برنج ایجاد می‌کند و استفاده از سموم و کود شیمیائی نیز در صنوبرکاری محدود می‌شود.

محمدی لیمائی با بیان این‌که از جنگل‌های شمال کشور در گذشته حدود دو میلیون مترمکعب در سال چوب برداشت می‌شد، تصریح کرد: این میزان به کمتر از 500 هزار متر مکعب در سال تقلیل یافته است، جنگل‌کاری به‌وسیله گونه‌های سریع‌الرشد می‌تواند این کمبود برداشت چوب از جنگل‌های طبیعی را جبران کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان با بیان این‌که در سال‌های اولیه صنوبرکاری، می‌توان در راستای توسعه محصولات باغی نیز کشت تلفیقی انجام داد، یادآور شد: در این روش محصولات باغی به‌صورت تلفیقی در اراضی که به کشت صنوبر اختصاص دارد ترویج داده می‌شود که منافع اقتصادی بیشتری را نیز برای کشاورز به همراه دارد.

انتهای پیام